“Free…Tawny Owl ( χουχουριστής)” γράφει η Άννα Γαβρά
Φωτογραφίες: Χάρης Κουρουζίδης
Απόγευμα Παρασκευής, 25 Μαΐου 2018. Μια παρέα τεσσάρων νέων παιδιών παίρνουν τον δρόμο για το κοντινό δάσος της Ραχιάς. Η An-Sofie, η Luna, ο Leo και η Φροσύνη. Μαζί τους και μερικοί άλλοι. Ο Χάρης με την κόρη του, ο Κώστας, η Μόρφω και η Άννα. Εθελοντές και φίλοι της Δράσης για την Άγρια ζωή.
Εκεί, στο δάσος της Ραχιάς, ένα πανέμορφο νυχτόβιο αρπακτικό, ο Χουχουριστής, ξαναβρίσκει την ελευθερία του και ξαναγυρίζει σπίτι του, στο φυσικό του περιβάλλον. Ο Χουχουριστής πήρε το όνομά του από το χαρακτηριστικό χου… χου που κάνει.
Η περιπέτειά του ξεκίνησε πέντε μήνες πριν, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 2018.
Είχε πέσει για τα καλά το σκοτάδι και επιστρέφαμε από το χωριό, στο σπίτι μας στη Βέροια. Λίγο πριν τη γέφυρα του Αλιάκμονα, τα φώτα του αυτοκινήτου έπεσαν πάνω σ’ ένα σκούρο, σκοτεινό όγκο, καταμεσίς του δρόμου. Το έμπειρο μάτι της Φροσύνης αναγνώρισε ένα πουλί. Σταματήσαμε. Πήρε ένα πρόχειρο σκέπασμα που έχει πάντα στο αυτοκίνητο, το πλησίασε και με προσεκτικές κινήσεις το σκέπασε και το έβαλε στο αυτοκίνητο.
«Είναι τραυματισμένος Χουχουριστής» μας είπε. «Μάλλον τον χτύπησε κάποιο αυτοκίνητο.»
Στο σπίτι, του έφτιαξε ένα πρόχειρο σπιτάκι από χαρτόνι και τον έβαλε μέσα, αφού πρώτα του έδωσε λίγο νερό.
Την άλλη μέρα πήρε το δρόμο για τις εγκαταστάσεις της Δράσης για τη Άγρια Ζωή, στο Καλοχώρι, έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Εκεί δέχτηκε τη φροντίδα, την περιποίηση και την αγάπη των εθελοντών. Παρουσίασε και πρόβλημα στο ένα του μάτι και δεν έβλεπε, πιθανόν από την πρόσκρουση.
Πέντε μήνες χρειάστηκαν για την ανάρρωσή του. Στο πουλί, όταν ήταν έτοιμο να επανενταχτεί, χρειάστηκε να γίνει προσθετική φτερών. *
Έτσι λοιπόν, το απόγευμα της Παρασκευής, ήρθε η ώρα να γυρίσει «σπίτι» του.
Ζωηρός καθώς ήταν, χρειάστηκε πολλή προσοχή να τον βγάλουν από το χαρτόκουτο και να τον αφήσουν στη γη. Τον Χουχουριστή, σε αντίθεση με τα άλλα πουλιά δεν τον αφήνουν στον αέρα για να φύγει, αλλά τον ακουμπούν στο έδαφος. Εξερευνούσε με προσοχή το περιβάλλον με τα κατάμαυρα μάτια του. Ένα πανέμορφο νυκτόβιο πτηνό, με γκρίζο φτέρωμα και εκφραστικά μαύρα μάτια. Είναι από τα νυκτόβια αρπακτικά που πλησιάζουν κατοικημένες περιοχές, όπου υπάρχουν δασάκια και άλση και δεν ενοχλούνται από την παρουσία των ανθρώπων.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να μας αποχαιρετίσει. Όμως η περιπέτειά του, όπως φάνηκε, δεν είχε ακόμα τελειώσει. Πέταξε στο κοντινό πελώριο πλατάνι και κάθισε στο πυκνό φύλλωμά του. Και τότε…τότε έγινε χαλασμός. Τέσσερις πέντε Κίσσες, άρχισαν να πετούν γύρω γύρω, να βγάζουν τσιριχτές κραυγές, να χτυπούν με δύναμη τα φτερά τους και με το ράμφος τους να επιτίθενται εναντίον του. 
Δυο τρία λεπτά κράτησε η «επίθεση», που αναστάτωσε τους εθελοντές, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να τις απομακρύνουν αλλά και να διώξουν το πτηνό μακριά από τα επικίνδυνα χτυπήματά τους. Μάλλον δεν ήταν καλή επιλογή του το πλατάνι, γιατί εκεί υπήρχαν οι φωλιές τους και προσπαθούσαν να τις προστατέψουν με κάθε τρόπο, από τον απροσδόκητο και «επίδοξο» εισβολέα.
Πέταξε μακρύτερα και κρύφτηκε μέσα σε ψηλούς θάμνους. Όμως κι εκεί, ο καημενούλης, δεν έμελε να βρει την ησυχία του. Κουρούνες και καρακάξες ξεκίνησαν τον δικό τους πόλεμο εναντίον του. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χτυπώντας τα φτερά τους και τσιρίζοντας, εφορμούσαν μέσα στους θάμνους και με όπλο το δυνατό τους ράμφος, κατάφεραν στο τέλος να τον διώξουν.
Πετάχτηκε μέσα από τους θάμνους και με γρήγορο φτερούγισμα έφυγε, πέταξε μακριά και χάθηκε μέσα στα δέντρα.
Κραυγές ανακούφισης ακούστηκαν από όλους μας. Επιτέλους ! Ο Χουχουριστής μας πέταξε, πραγματικά αυτήν τη φορά μακριά, απολαμβάνοντας την ελευθερία του.
*Από την Ανακοίνωση της Δράσης
