Κόκκινη Πλατεία. Σοβιετικοί στρατιώτες με τα ηττημένα λάβαρα των Γερμανών στην παρέλαση της νίκης, 24 Ιουνίου 1945
Η Σοβιετική Ένωση ένιωσε τον κίνδυνο του πολέμου αφού πολύ σύντομα περικυκλώθηκε από φασιστικούς στρατούς. Το 1931 η Ιαπωνία έφερε τα στρατεύματά της στα σύνορα με τη Σιβηρία αφού πρώτα είχε εισβάλει στην Κίνα. Ο πόλεμος με την Ιαπωνία ήταν προ των πυλών.
Το 1935 η Ιταλία εισβάλει στην Αιθιοπία και η Σοβιετική Ένωση υπογράφει συνθήκες αλληλοβοήθειας με Γαλλία και Τσεχοσλοβακία. Το 1936 η Ιταλία και η Γερμανία στέλνουν στρατεύματα στην Ισπανία ενώ η Αγγλία και η Γαλλία υιοθετούν τη γραμμή της «μη επέμβασης» στα πλαίσια της πολιτικής της ενδοτικότητας. Το Νοέμβριο του 1936 υπογράφεται το σύμφωνο Αντικομιντέρν μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας και αργότερα και με την Ιταλία ενώ το Μάρτιο του 1938 η Γερμανία εισβάλει στην Αυστρία. Το Μάιο του 1938 τα στρατεύματα της Γερμανίας βρίσκονται στα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας και στις 29 Σεπτεμβρίου 1938 υπογράφεται η Συμφωνία του Μονάχου. Από αυτή παραβρέθηκαν ο Α. Τσάμπερλεν από το Ην. Βασίλειο, ο Ε. Νταλαντιέ από τη Γαλλία, ο Μπ. Μουσολίνι από την Ιταλία και ο Α. Χίτλερ από τη Γερμανία. Και οι τέσσερις συμφώνησαν να παραχωρηθεί στους Γερμανούς η περιοχή των Σουδητών (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας). Σε αυτή τη συνάντηση αποκλείστηκε η Τσεχοσλοβακία ενώ δεν προσκλήθηκε η Σοβιετική Ένωση. Στις 15/3/1939 η Γερμανία καταλαμβάνει την Πράγα ενώ το Μάιο του ίδιου χρόνου η Ιαπωνία επιτίθεται στη Μογγολία, με την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε υπογράψει σύμφωνο στρατιωτικής υποστήριξης, έτσι τον Ιούνιο του 1939 ο πόλεμος με την Ιαπωνία είναι αναπόφευκτος οπότε οι Ιάπωνες αναγκάζονται να αποχωρήσουν στις 30 Αυγούστου από τη Μογγολία ενώ τον Απρίλιο του 1941 Σοβιετική Ένωση και Ιαπωνία υπογράφουν σύμφωνο ουδετερότητας. Το Σύμφωνο Ουδετερότητας σπάει από την πλευρά της Ιαπωνίας όταν ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος.
Ο Στάλιν είναι ενήμερος και για τις μυστικές και τις φανερές συνομιλίες καθώς και για την προσπάθεια συγκρότησης αντισοβιετικού μετώπου με άμεσο κίνδυνο την πολεμική επίθεση στην Σοβιετική Ένωση.
Οι παραχωρήσεις και της Αγγλίας και της Γαλλίας προς τον Χίτλερ, κάνουν τον τελευταίο να συνειδητοποιήσει ότι οι Δυτικοί είναι ευκολότεροι αντίπαλοι και με μικρότερη διάθεση για αντίσταση. Έτσι αποφασίζει να επιτεθεί πρώτα στη Δύση. Στο σχεδιασμό του αυτό προτείνει στις 20 Αυγούστου του 1939 στη Σοβιετική Ένωση την υπογραφή Συμφώνου μη επίθεσης. Ο Στάλιν αντιλαμβάνεται την ευκαιρία και το Σύμφωνο υπογράφεται στις 23/8/1939 και το οποίο έγινε γνωστό ως Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Με αυτό το Σύμφωνο ο Στάλιν και η ηγεσία του ΚΚΣΕ κέρδισαν χρόνο για να προετοιμαστούν.
Ο Στρατηγός Ζούκοφ στα απομνημονεύματά του θεωρεί εντυπωσιακές τις παραδόσεις στρατιωτικού υλικού και ότι η ενίσχυση της άμυνας από το 1939 έως το 1940 ήταν η καλύτερη δυνατή. Η μεγάλη νίκη, πάντα σύμφωνα με τον Ζούκοφ, προήλθε από την καθοδήγηση του Κόμματος αλλά και το σύνολο του λαού. Η άμυνα ξεκίνησε από την εκβιομηχάνιση ήδη από το 1928 και στη νίκη συνέβαλαν η αναπτυγμένη βιομηχανία, η ενότητα του έθνους, το ισχυρό σοσιαλιστικό κράτος.
Στις 22 Ιουνίου 1941 η Γερμανία επιτίθεται εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, το γνωστό “σχέδιο Μπαρμπαρόσα” ξεκινάει και τα γερμανικά φασιστικά στρατεύματα περνούν τα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης. Μαζί με τους Γερμανούς πολεμούν οι Ιταλοί, οι Ρουμάνοι, οι Φινλανδοί και οι Ούγγροι.
Οι Γερμανοί υπερείχαν σε έμψυχο υλικό και οπλισμό στέλνοντας 190 μεραρχίες, 5,5 εκατομμύρια στρατιώτες, 5.000 αεροπλάνα και 3.500 άρματα μάχης. Οι σοβιετικοί παρέταξαν λίγο παραπάνω από το μισό του στρατού τους κατά μήκος των συνόρων τους, δηλαδή περίπου 2,5 εκατομμύρια στρατιώτες και αξιωματικούς ενώ ο υπόλοιπος στρατός ήταν στις περιφέρειες σε απόσταση περίπου 500 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Οι Γερμανοί είχαν την υπεροπλία στον αέρα, ενώ την πρώτη μέρα κατάφεραν να καταστρέψουν 1.200 σοβιετικά αεροπλάνα. Μέχρι τις 25 Ιουνίου οι Γερμανοί μπήκαν έως και 150 χιλιόμετρα μέσα στη Σοβιετική Ένωση. Μέσα σε λίγες ημέρες το Λένινγκραντ κινδύνευε να πέσει.
Οι μάχες ήταν σφοδρές όμως ο Κόκκινος Στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει και έτσι αποχώρησε από Λετονία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Μολδαβία και έφυγε και από αρκετό μέρος της Ουκρανίας. Οι Γερμανοί είχαν ήδη μπει έως και 600 χιλιόμετρα μέσα στη Σοβιετική Ένωση.
Η εκτίμηση όμως των Γερμανών ότι θα διέλυαν το σύνολο του Κόκκινου Στρατού εφαρμόζοντας τον “κεραυνοβόλο πόλεμο” δεν επετεύχθη και ο ρυθμός της προέλασής τους μειωνόταν μέρα με τη μέρα. Τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε πλήγματα στον αντίπαλο.
Το Λένινγκραντ κατάφερε να απελευθερωθεί από το φασιστικό εναγκαλισμό του γερμανικού στρατού σταματώντας την προέλασή του στις 26 Σεπτεμβρίου. Ενώ η ΚΕ ζήτησε στις κατεχόμενες περιοχές να αρχίσει παρτιζάνικος αγώνας, όπως και έγινε.
Παράλληλα αποφασίστηκε επιστράτευση της εθνικής οικονομίας, αύξηση της παραγωγής κάρβουνου, πετρελαίου κ.λπ. ενώ 10 εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν στα μετόπισθεν μαζί με 1.523 εργοστάσια, σε απομακρυσμένες περιοχές. Σκοπός που επετεύχθη ήταν η ενίσχυση της βαριάς βιομηχανίας.
Οι Γερμανοί απτόητοι θέτουν σε ενέργεια το σχέδιο “Ταϊφούν” δηλαδή την κατάληψη της Μόσχας. Οι σφοδρές μάχες κράτησαν το γερμανικό στρατό 100 χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα.
Το χειμώνα 1941 – 1942 η κατάσταση αντιστρέφεται και ο Κόκκινος Στρατός περνάει στην αντεπίθεση. Το Δεκέμβριο του 1941 ο Χίτλερ δίνει εντολή ο στρατός του να περάσει σε κατάσταση άμυνας. Από τον Ιανουάριο έως και τον Απρίλιο του 1942 ο Κόκκινος Στρατός κάνει γενική επίθεση.
Η επιτυχία των σοβιετικών στρατευμάτων είχε μεγάλη σημασία στρατιωτική, διεθνή και πολιτική.
Η ήττα του χιτλερικού γερμανικού στρατού στραπατσάρισε την εικόνα του αήττητου στρατού και ξέβαψε το λούστρο του.
Με την πολύ περιεκτική αυτή αφήγηση του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα του εορτασμού της “Μεγάλης Νίκης” κάθε χρόνο στις 9 Μαϊου στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα.
Και ως υποσημείωση και για να καταλάβουμε τη σφοδρότητα του πολέμου, της λύσσας να καταλάβουν πάση θυσία οι Γερμανοί τη Σοβιετική Ένωση αλλά και της γενναιότητας του σοβιετικού λαού αρκεί να πούμε ότι μόλις σε τρεις μήνες, από το Σεπτέμβριο έως και το Νοέμβριο του 1941 -στο Λένινγκραντ- οι Γερμανοί έριξαν 70.000 εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες και βομβαρδίστηκε από πυροβολικό 272 φορές.
alfavita
