Μπορούν άραγε οι στολισμένες βιτρίνες της 22ης του Μάρτη να κρύψουν τη μαύρη εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες στον κλάδο του εμπορίου; Λευκές νύχτες που τους αναγκάζουν να δουλεύουν μέχρι τα μεσάνυχτα, εργασία τις Κυριακές, μαύρες Παρασκευές του υπερκαταναλωτισμού-κανιβαλισμού έρχονται να προστεθούν στα ήδη ξεχειλωμένα ωράρια, τις απλήρωτες υπερωρίες, τους μισθούς πείνας. Διαλύουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και στερούν κάθε στοιχειώδη εργασιακή κατάκτηση με τις ευχές κυβέρνησης-Ευρωπαϊκής Ένωσης-εμπορικών συλλόγων.
Η λευκή νύχτα δεν είναι γιορτή. Είναι άλλη μια απόπειρα διάλυσης των ζωών μας. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να διοργανώνονται τέτοιου είδους φιέστες, τον καιρό της όξυνσης της φτώχειας και των στερήσεων, τη στιγμή που η πλειοψηφία των εργαζομένων παλεύει να καλύψει τις βασικές της ανάγκες. Οι εμποροϋπάλληλοι μετατρέπονται σε σύγχρονους σκλάβους προς όφελος της αγοράς, για τα κέρδη των ντόπιων και ξένων μεγαλεμπόρων, των αλυσίδων, των πολυεθνικών του εμπορίου. Απέναντι τους έχουν ακόμα και τους εργατοπατέρες των Εργατικών Κέντρων και της ΓΣΕΕ που σφυρίζουν κλέφτικα και συμμετέχουν στο πάρτι των κερδών από την εφαρμογή ελαστικών εργασιακών σχέσεων μέσω ΚΕΚ και Ινστιτούτων.
Ο αγώνας ενάντια σε λευκές νύχτες και κυριακάτικη εργασία είναι αγώνας αξιοπρέπειας και μας αφορά όλους/ες. Για την κατάρευση της εμπορικής κίνησης δεν ευθύνεται η έλλειψη ωρών για ψώνια, ευθύνεται η καπιταλιστική κρίση και η καταστροφική μνημονιακή πολιτική. Τα αγοραία ψέματα κυβέρνησης και εμπορικών συλλόγων για δήθεν αύξηση των θέσεων εργασίας με τέτοια εγχειρήματα, σε μια αγορά που κυριαρχεί η εργοδοτική αυθαιρεσία-τρομοκρατία δεν πείθουν κανέναν/μία μας.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ
ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΕΡΟΙΑΣ
