Mικρό σχόλιο για την Πανελλαδική Απεργία
Βασίλης Βαλαβάνης
Διαβαίνοντας σήμερα το πρωΐ με την πορεία του ΠΑΜΕ μπροστά από την πλατεία Δημαρχείου στη Βέροια, έστρεψα το βλέμμα προς την πλατεία και αντίκρισα για πολλοστή φορά ένα αλλόκοτο θέαμα . Κρυμμένους πίσω από μερικούς Αγιοβασίληδες («Τα Παιδιά της Άνοιξης» είχαν εορταστικό παζάρι), διέκρινα μόλις και μετά βίας κάποιους εκφραστές αντικυβερνητικού δήθεν προσανατολισμού, που έκαναν πράξη την ενότητα με τους συνδικαλιστές της ΝΔ (και του Σύριζα;)στο βωμό της υπεράσπισης δήθεν των λαϊκών δικαιωμάτων.
Αλλά από ποιους κινδυνεύουν οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος; Mήπως από το ΠΑΜΕ; H μήπως από τον Σύριζα και την ΝΔ που αγκαλιά και χέρι-χέρι ξεθεμελιώνουν όσα με τόσους αγώνες κατέκτησε ο εργαζόμενος λαός; Mιλάω για την κοινωνική ασφάλιση, την περίθαλψη, την σύνταξη, τη δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα στην εργασία, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό κ.α.
Με αυτούς που καταδικάζουν στα λόγια, στην πράξη συμπορεύονται οι παραπάνω εργατοπατέρες, και είναι διατεθειμένοι να χειροκροτήσουν τους ομιλητές της ΝΔ και του Σύριζα γιατί εκείνο που τους αυτοπροσδιορίζει και έχει καταστεί σκοπός της ζωής τους είναι μονάχα η αντίδραση ενάντια στο ΠΑΜΕ. Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι με τη στάση τους «ξεπλένουν» τη βρομοδουλειά των κυβερνητικών παρατάξεων και τους δίνουν άλλοθι ώστε να παριστάνουν και αυτοί τους υπέρμαχους των λαϊκών συμφερόντων; Ή μήπως είναι κι αυτός ένας ακόμη λόγος για να υπάρχουν, εκτός από την ορκισμένα αντι-ΠΑΜΕ στάση τους;
Βέροια 14-12-2017
