“Η ‘Ζωγραφική’ στο λαιμό σας – Νάουσα, σώσε τον Τάκη Σκούπερ” γράφει ο Ηλίας Τσέχος
Η ” ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ” ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ !
Ν ά ο υ σ α Σώσε τον Τάκη Σ κ ο ύ π ε ρ
Η Σιωπή είναι αντίο / Όχι χρυσός / Ρίξτε βουτιές / Και χαθείτε
Ηλίας Τσέχος
Όλα καλά, όσια νήματα, απλή ζωή, τρίαινα πόλης, πιάνεται στα χρώματα και ευωδιάζουν, χορεύει και γλεντούν, γεννά αιώνες να μείνει εκεί, στον πολιτισμό που η Νάουσα άλλον δεν έχει, δεν θα κερδίσει, με τόση καρδιά και τα κάδρα ιστορώντας βήμα στο βήμα τον τόπο,ο Τάκης Σκούπερ !
Μια εικοσαετία σιμά του, μαζί του στις εκθέσεις, καθημερινές αγωνίες, στην Κράστα σπουδάζοντας χρώματα βράχων, που τάχιστα αλλάζουν και αν προλάβεις…Στα βότανα του, τις παρασκευές τσαγιών, αλοιφών, στον οχυρό του υγρό οίκο, στον Άγιο Θεολόγο, στο μηχανάκι, στη μόνιμη ενδυμασία φόρμας παραλλαγή, στην ομιλία του, που αφού δεν γνωρίζει να συντάξει το λόγο, αποκαλύπτει αλήθειες αληθείας, Θέλοντας τώρα βοήθεια και βεβαίως 40 έτη χορεύοντας Μ π ο ύ λ λ ε ς, …
Εδώ θησαυρίζεται, θησαυρίζει ο Δημήτρης Σκούπερ! Αναμετρούμενος δίνει όλη τη ζωή του, μετρούμενος δεν τελειώνει η προσφορά, που όταν ο πρωτοχορευτής γονατίζει στο χορό Παπαδιά και τινάζεται πάνου το κάδρο, ορθώνεται η Νάουσα και απλώνεται πέρα ως πέρα ο ” Πρόσωπος ” της ιστορίας της, γίνεται ο Σκούπερ υπερούσιος τέχνης , λαμπαδιάζει γενιές και γενιές και παίζει μαζί μας να τον υμνούμε για πάντα.
Επανειλημμένα γράφοντας πάνω στο ζωγραφικό λαϊκό έργο του και τον όγκο του θάμβους στις ” αμόρφωτες ” ζωγραφιές του, έχω αναλάβει να σπουδάσω κι εγώ τη σιωπή μου, τις ανάγκες μου, τον τόπο πικρό μου, τον τσιγκούνη κέραμο, τον πήχη αξιών χαμένο θρηνώντας στο Βέρμιο… Δημήτρη και Τάκη μαζί σου στο λιώμα, στο αιώνιο ταξίδι της τέχνης πεπρωμένο…
Ν ά ο υ σ α, σώσε τον Τάκη Σκούπερ, τον μαζί σου η μοίρα, αχ Νάουσα, Λησμονιάρα… Χαίρε, Δημήτριε Σκούπερ!
