“Τα όργανα του σώματός μας” γράφει ο Αλέξανδρος Τρομπούκης
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε τον καλό Θεό μας στον οποίο και πιστεύουμε και τον αγαπάμε.
Πολλοί, δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά, από την άλλη, είναι κολλητάρια με τους εις την γη εκπροσώπους Του (Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο, Πάπα, μοναχούς του Θιβέτ και ιερείς των Αβορίγινων).
Ο καλός Θεός μας λοιπόν, έφτιαξε τον άνθρωπο. Και για να μπορεί να πορεύεται και να διαφέρει από τις αμοιβάδες, του έδωσε διάφορα όργανα. Μάτια για να βλέπει, αυτιά για να ακούει, αμυγδαλές για να τις βγάζει, χολή για να του την πρήζουν, ένα όργανο για την αναπαραγωγή του είδους, ένα άλλο όργανο αυστηρά προορισμένο για να αποβάλει ό, τι το άχρηστο του οργανισμού και τέλος πάντων ένα σωρό όργανα, που εκτός από τις κύριες αποστολές τους, έχουν και τις δευτερεύουσες, που είναι να αρρωσταίνουν και να μας ταλαιπωρούν.
Αν σε οποιοδήποτε από αυτά τα όργανα προσπαθήσεις να αλλάξεις την αποστολή του, θα παραβιάσεις την φύση και το πιθανότερο είναι ότι θα απαλλάξεις τον κόσμο τούτο από την ενοχλητική παρουσία σου.
Δεν μπορείς επί παραδείγματι να ακούς από τα μάτια ή να τρως και αντί να γεμίζεις το στομάχι σου, να κάνεις ταράτσα το αυτί σου!
Ενώ λοιπόν στα περισσότερα όργανα, δεν μπορείς να αλλάξεις αποστολή, διότι θα τα κάνεις σαν τα μούτρα σου, υπάρχουν και μερικά που τα βρίσκουμε μπόσικα και τους αλλάζουμε τα φώτα.
Επί παραδείγματι, εκείνο το όργανο που λέγαμε για την εκκένωση των σωματικών αποβλήτων, μερικοί (που έγιναν… μερικές) το έχουν μετατρέψει σε American bar. Ήγουν μπάτε σκύλοι αλέστε κι’ αλεστικά μη δίνετε. Δεν είναι ρε παιδιά πολυεργαλείο. Σαν να πούμε εκτυπωτής, φαξ, σκάνερ, τηλέφωνο και τοστιέρα σε ένα μηχάνημα. Μία δουλειά κάνει το «όργανο». Άντε και δύο σε… ελαφρότερη αλλά το ίδιο δύσοσμη μορφή.
Σύμφωνα με την λογική λοιπόν, όταν κάποιος κάνει κάτι αντικανονικό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκέφτεται είναι να κρυφτεί, για να μην τον δούνε και είτε τον συλλάβουν, είτε, το χειρότερο, του κρεμάσουν κουδούνια.
Όμως στην εποχή μας, εκτός από τον σοσιαλισμό της πλάκας και τον γιαλαντζι κομμουνισμό, έχουμε και την – επί τέλους- επαλήθευση της ρήσεως του Ξέρξη, ο οποίος κατά τη διάρκεια της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος, είπε: «Οι άνδρες μου έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες».
Βέβαια ο Ξέρξης δεν εννοούσε αυτό ακριβώς που βλέπουμε σήμερα. Δηλαδή ο Πέρσης Βασιλιάς, δεν είχε στο νου του τον (την) σύζυγο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου κύριο (-α) Γκωτιέ Ντεστενέ, που φωτογραφήθηκε όλο καμάρι τρομάρα της, με τις συζύγους των πρώτων κυριών του ΝΑΤΟ. Ο Ξέρξης, για τη γενναιότητα μιλούσε και όχι για το ότι οι άνδρες του έγιναν Αγγελικούλες.
Όμως τώρα ο Πέρσης ηγεμών, εκεί που βρίσκεται, θα έπρεπε να αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Όπως πολλά πράγματα, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε κι΄ εμείς.
Εδώ και μερικές μέρες για παράδειγμα, αντιμετωπίζω σοβαρότατο πρόβλημα. Βγαίνω από το σπίτι και η πρόγκα πάει σύννεφο: «Ου να χαθείς καθυστερημένε» ή «Πού πας ρε με γυναίκα στο πλάι σου; Αυτό το παράδειγμα θα δώσεις στα παιδιά μας;». Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, ώσπου έπεσε στα χέρια μου η φωτογραφία των πρώτων κυριών του ΝΑΤΟ.
Τότε κατάλαβα. Αυτός (-η) ο (η) χαριτόβρυτος Ντεστενέ, μου έριξε την ιδέα. Γύρισα ντροπιασμένος σπίτι μου και σκεφτόμουν τις περαιτέρω ενέργειες, διότι αποκλειόταν να ξαναεμφανιστώ έτσι. Όμως βρήκα τη λύση. Φώναξα τη γυναίκα μου να μου βρει εκείνη τη κλαρωτή ρόμπα, που είχα ντυθεί νοσοκόμα τις Απόκριες κι’ από δω και πέρα θα το παίζω Φίφης να ησυχάσω…
Α, να μη ξεχάσετε να έρθετε στην παρέλαση ,να με χειροκροτήσετε ραίνοντάς με λουκουμόσκονη. Θα είμαστε όλες εκεί…
Θεέ μου συγχώρα με!
Σημείωση Φαρέτρας: Ο Αλέξανδρος Τρομπούκης είναι Υποστράτηγος ε.α.
