“Να ζει κανείς ή να συζεί” – Η παράσταση που θύμισε παλιές ένδοξες κωμικές επιτυχίες
Πυθαγόρας Ιερόπουλος
Στην αίθουσα εκδηλώσεων «Νίκος Σκαλκώτας» του Ωδείου Φίλιππος Βέροιας η θεατρική ομάδα «Σανίδι» του εκπολιτιστικού αθλητικού συλλόγου «Πήγασος» της πόλης μας έδωσε πέντε παραστάσεις με την κωμωδία του Λόρενς Κάσλερ «Να ζει κανείς ή να συζεί;»
Η πρώτη (όπως έλεγε το πρόγραμμα) δουλειά αυτής της ομάδας ήταν μια έκπληξη για τους θεατές. Η παράσταση κύλησε άνετα, με γοργότητα και μπρίο. Θαυματούργησε πραγματικά ο σκηνοθέτης, Γρηγόρης Ίτσκος, που έκανε τους τέσσερις ηθοποιούς –σαν να μην ήταν ερασιτέχνες- να διαπλάσουν με αφάνταστα επινοήματα τους ανάγλυφους τύπους που υποδύονταν.
Βέβαια και το έργο άξιζε το θερμό χειροκρότημα και την επιδοκιμασία του κοινού. Οι καταστάσεις και οι χαρακτήρες του έχουν μια απίστευτη ζωντάνια, που θυμίζουν πολύ κλίμα Νιλ Σάιμον (στον οποίο γίνεται μνεία στο έργο), αλλά θα μπορούσα να πω ότι αυτό που είδαμε στη σκηνή είχε μια γλαφυρή κωμικότητα που θύμιζε παλιές, πιο ένδοξες κωμικές επιτυχίες σε έργα καταξιωμένων μπουλβάρ.
Σφίγγω το χέρι, με απόλυτη συνείδηση αυτού που κάνω, του Νίκου Ψυχαράκη, στο ρόλο του Γουόλτερ, του Δαμιανού Οικονομίδη, ως Στάνλεϊ, της Νατάσας Ποργιαλίδου (Μάργκαρετ) και της Φανής Κονδάρα (Ντόνα).
Να ξαναπαιχτεί το έργο, να γελάσει λίγο το χείλι μας αυτούς τους καιρούς!!!
