Τρομάζουν τα στοιχεία που δίνει η UNICEF σε έκθεσή της για την παιδική φτώχεια στη Ελλάδα. Η UNICEF επεξεργαζόμενη στοιχεία των ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat από το 2009 μέχρι και το 2015 αποκαλύπτει ότι πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά στην Ελλάδα ζούσαν το 2015 σε φτωχές οικογένειες, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με το 2009.
Ενώ η παιδική φτώχεια το 2008 ήταν 22,6% το 2014 εκτοξεύτηκε στο 55,1% .
Σε σχέση δε με τις 14 παλαιότερες χώρες της ΕΕ, η Ελλάδα καταγράφει το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής φτώχειας (26,6%), μετά από την Ισπανία (29,6%) και την Ιταλία (26,8%). Το μικρότερο ποσοστό, στην ΕΕ των δεκατεσσάρων καταγράφουν οι σκανδιναβικές χώρες, Φιλανδία (10%), Δανία (10,4%), Σουηδία (12,9%).
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση το 2015, σχεδόν ένα στα δύο παιδιά στην Ελλάδα ζούσαν σε συνθήκες υλικής αποστέρησης. Με ποσοστό 45%, η Ελλάδα είναι, με διαφορά, η χώρα όπου τα παιδιά στερούνται βασικών αγαθών και υπηρεσιών. Στην Ιταλία το ποσοστό είναι 24,6%, ενώ οι σκανδιναβικές χώρες εμφανίζουν μονοψήφια ποσοστά.
Επίσης, η πολύ άσχημη κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα καταδεικνύεται και από το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, που από το 2013 έως το 2015 είναι σταθερά πάνω από το 35%.
Ένας δείκτης που αποτυπώνει ανάγλυφα το τι συμβαίνει στην Ελλάδα σε σχέση με την παιδική φτώχεια είναι ο δείκτης αποστέρησης. Σύμφωνα με το δείκτη «ένα παιδί βιώνει αποστέρηση, αν ζει σε νοικοκυριό που αδυνατεί να ικανοποιήσει 3 από τις 9 βασικές ανάγκες (συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες) που θεωρούνται κρίσιμες για την ευημερία και το επίπεδο διαβίωσης των ατόμων».
Έτσι, πχ:
Αποπληρωμή πάγιων λογαριασμών: Το 2009 το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούσαν να τους αποπληρώσουν ήταν 33,9%, ενώ το 2015 αυτό το ποσοστό έφτασε στο 58,5%.
Εξασφάλιση επαρκούς θέρμανσης στο σπίτι: Το 2009 το 17,3% των νοικοκυριών δεν μπορούσαν να την εξασφαλίσουν, ενώ το 2015 το 29,6% δεν μπορούσαν να την εξασφαλίσουν.
Αντιμετώπιση έκτακτων αλλά αναγκαίων δαπανών: Το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιες ανάγκες, από 25,8% το 2009 εκτινάσσεται σε 54,4% το 2015.
Στην έκθεση τονίζεται ότι: «τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και αποστέρησης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό». Εξηγείται ακόμα ότι «η βίωση της φτώχειας κατά την παιδική ηλικία οδηγεί σε συσσώρευση μειονεκτημάτων που θα επηρεάσουν αρνητικά τα μελλοντικά τους επιτεύγματα κατά την ενήλικη ζωή, συμβάλλοντας έτσι στην αναπαραγωγή της φτώχειας και των ανισοτήτων».
Ξεκαθαρίζεται δε ότι «σε χώρες όπως η Ελλάδα, η φτώχεια των παιδιών και των ενηλίκων αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Η φτώχεια των παιδιών αντανακλά τη φτώχεια των νοικοκυριών – οικογενειών που αυτά ανήκουν». Στην έκθεση επισημαίνεται, ακόμα, η ανυπαρξία μέτρων για την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών από τη φτώχεια.
Ο καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Χρήστος Παπαθεοδώρου, που παρουσίασε την έκθεση τόνισε: “Την περίοδο της κρίσης πλήττεται περισσότερο η ευημερία των οικογενειών με παιδιά, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας. Και είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας είναι η βοήθεια των φτωχών οικογενειών. “Είναι συνολική ευθύνη της Πολιτείας να παρέχει ίσες ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν”.
Η σχετική έρευνα εκπονήθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF, από τον καθηγητή Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου πανεπιστημίου, Χρήστο Παπαθεοδώρου και τον διδάκτορα κοινωνικής πολιτικής, Στέφανο Παπαναστασίου.
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την έκθεση της UNICEF children-in-greece-2017-sum
ΥΓ.
Αν και η έκθεση αναφέρεται στο διάστημα μέχρι και το 2015, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι σήμερα η κατάσταση και στην παιδική φτώχεια έχει επιδεινωθεί. Οι οικονομικές συνθήκες για το φτωχό πληθυσμό έχουν γίνει χειρότερες, και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει το αντίθετο.
Επιμέλεια Τεύκρος
