Κώστας Λαπαβίτσας: “Η έξοδος από το ευρώ είναι εφικτή και η αναταραχή αντιμετωπίσιμη”

Από τον κ. Κώστα Λαπαβίτσα πήραμε κείμενο συνέντευξής του, που  έδωσε στη Νόρα Ράλλη και δημοσιεύτηκε  το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στην Εφημερίδα των Συντακτών,  την οποίο και παραθέτουμε.

Απαντήσεις για την αποτυχία της ευρωζώνης, αλλά και τη νέα κατεύθυνση ανάπτυξης της χώρας εκτός ευρώ δηλώνει πως εμπεριέχει η μελέτη που έχει ετοιμάσει ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας. Μαζί με τους συνεργάτες του στην ολοκλήρωσή της, Θ. Μαριόλη και Κ. Γαβριηλίδη (μέλη όλοι του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής), θα την παρουσιάσουν «ως την πλέον τεκμηριωμένη πρόταση εξόδου» σε λίγες μέρες στην Αθήνα.

● Στη μελέτη αυτή πραγματεύεστε την αποτυχία της ευρωζώνης, την κατάσταση στην Ελλάδα και τον δρόμο διεξόδου. Πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στην πράξη; Ποια είναι τα βασικά της στοιχεία;

Η πρόταση αυτή είναι ακριβώς «πρόταση πράξης».

Ποτέ δεν με ενδιέφεραν οι γενικόλογες εκθέσεις καλών προθέσεων, τις οποίες τα κόμματα συνήθως παρουσιάζουν ως «πρόγραμμα» και μετά ξεχνούν.

Η δουλειά που καταθέτουμε βασίζεται σε χειρουργική διάγνωση της κατάστασης της ΟΝΕ και της ελληνικής οικονομίας, η οποία καταδεικνύει ότι η σημερινή πορεία είναι παντελώς αδιέξοδη.

Στη βάση αυτή προτείνουμε εφικτή αλλαγή πορείας. Τα βασικά της στοιχεία είναι η άρση της λιτότητας με τόνωση της συνολικής ζήτησης, κατ’ αρχήν στον τομέα των υπηρεσιών για γρήγορη υποχώρηση της ανεργίας.

Για να ανακάμψει η χώρα, πρέπει να ξαναμπεί ο κόσμος στη δουλειά.

Παράλληλα, βιομηχανική πολιτική -με την ευρεία έννοια που συνδέει τον πρωτογενή με τον δευτερογενή τομέα-, στηρίζοντας ορισμένους κλάδους στοχευμένα, ώστε να πετύχουμε άνοδο της παραγωγικότητας, ενδυνάμωση της θέσης της χώρας στο διεθνές εμπόριο και τόνωση της εθνικής αποταμίευσης.

Αυτά προφανώς δεν γίνονται μέσα στην ΟΝΕ. Αρα αναλύουμε τη διαδικασία εξόδου και τη συνδέουμε με το πρόγραμμα ανασυγκρότησης.

Επειδή πολλά, τρομακτικά και παντελώς αβάσιμα έχουν ειπωθεί για το θέμα αυτό, σας λέω ότι η έξοδος είναι πλήρως εφικτή και η αναταραχή που θα προκαλέσει είναι αντιμετωπίσιμη, αρκεί να υπάρξει ένα μίνιμουμ αποφασιστικότητας και κοινωνικής προετοιμασίας.

● Επικρίνετε την κυβέρνηση ότι κακώς υπέγραψε τη συμφωνία με τους δανειστές το καλοκαίρι του 2015. Με δεδομένο ότι εσείς δημοσιοποιείτε τη δική σας αντιπρόταση τώρα, ποια άλλη αντιπρόταση υπήρχε τότε που θα έπρεπε να την ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας;

Η κυβέρνηση έπραξε κάκιστα υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο, πράγμα που σταδιακά διαπιστώνει και μόνη της.

Η χώρα βουλιάζει, μαζί της και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία οι δανειστές φέρονται με την περιφρόνηση του κυρίαρχου προς τον επαίτη.

Για τις αντιπροτάσεις έχουν ακουστεί τα μύρια όσα, επί το πλείστον αβάσιμα, που συχνά προέρχονται από τη «μηχανή επικοινωνίας» στην καρδιά της κυβέρνησης.

Σας λέω λοιπόν ότι ο πυρήνας των προτάσεων αυτών και η επιστημονική δουλειά που τις τεκμηριώνει υπάρχουν εδώ και χρόνια.

Ο Θόδωρος Μαριόλης και εγώ έχουμε σειρά διεθνών δημοσιεύσεων και αναλύσεων πάνω στο θέμα.

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η γνώση ή η διαθεσιμότητα μιας άλλης λύσης.

Το πρόβλημα ήταν ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να ακούσει για δρόμο εκτός ΟΝΕ.

Διάλεξαν το αδιέξοδο και πίστεψαν μάλιστα -με αφέλεια ή με θράσος;– ότι θα μπορέσουν να το διαχειριστούν. Τώρα πληρώνουν τα επίχειρα.

● Προτείνετε έξοδο από το ευρώ και ειδική σχέση με την Ε.Ε. Την έξοδο από το ευρώ μπορούμε να την αποφασίσουμε μόνοι μας. Για την ειδική σχέση χρειάζεται να συμφωνήσει και η Ε.Ε.; Μπορούμε να την αναγκάσουμε να το κάνει ή θα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο;

Με την πλάτη στον τοίχο είμαστε τώρα κι εκεί θα παραμείνουμε για το άμεσο και απώτερο μέλλον.

Από αυτή τη διαπίστωση πρέπει να ξεκινήσουμε. Να έχετε υπόψη σας, τίποτα από όσα αχαρακτήριστα έχουν ακουστεί για την έξοδο από την ΟΝΕ δεν ισχύει.

Τα περί δελτίου τροφίμων, κατακλυσμού, Αρμαγεδδώνος και Βενεζουέλας είναι είτε κωμικά είτε εκ του πονηρού.

Αν η χώρα επιλέξει να βγει εκτός ευρώ αλλά να παραμείνει στην Ε.Ε., θα χρειαστεί επαναδιαπραγμάτευση που θα κρατήσει καιρό.

Αμέσως όμως, η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζει νέα δημοσιονομική πολιτική.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να πάρει μέτρα για να τεθούν οι τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία, πράγμα που δεν αντιβαίνει τις διακρατικές συνθήκες εντός Ε.Ε., και να στηριχτούν άμεσα η βιομηχανία, η γεωργία και το διεθνές εμπόριο, έστω και κατά παράβαση των οδηγιών.

Σήμερα, για οτιδήποτε θέλουν να κάνουν οι υπουργοί για οικονομία και ανάπτυξη, πρέπει πρώτα να πάρουν την έγκριση των «θεσμών»… Δεν ξεκινάμε πόλεμο με τους Ευρωπαίους.

Τη χώρα και την κοινωνία μας θέλουμε να διασώσουμε. Αν τελικά ο ελληνικός λαός διαλέξει να φύγει και από την Ε.Ε., τότε έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.

Η Βρετανία δείχνει ότι δεν θα πέσει ο ουρανός να την πλακώσει.

● Ποιες πολιτικές δυνάμεις υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν αυτό που προτείνετε; Συνακόλουθα, πιστεύετε ότι οι πολίτες θα δέχονταν να ακολουθήσουν την πρότασή σας άμεσα;

Τα χρόνια που πέρασαν από το πρώτο ξέσπασμα της κρίσης ήταν καταλυτικής σημασίας.

Μετρήθηκαν όλοι στο πολιτικό σύστημα.

Φάνηκε πόσο παντελώς χρεοκοπημένα ήταν τα προηγούμενα κόμματα εξουσίας που έφεραν την Ελλάδα στον γκρεμό και δεν είχαν, ούτε έχουν, το κουράγιο να υπερασπιστούν το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον.

Φάνηκε όμως και πόσο λίγη ήταν η πλευρά της Αριστεράς που τελικά έγινε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν μιλώ, φυσικά, για την Ακρα Δεξιά που έχει αναθαρρήσει και που υπόσχεται στον ελληνικό λαό ένα τερατώδες σύμφυρμα ιδεών.

Η χώρα τη στιγμή αυτή χρειάζεται κοινωνικό και εθνικό μέτωπο, με βάση τα λαϊκά στρώματα.

Να τονίσω ότι δεν μιλώ για μέτωπο κομμάτων ή για «συνεννόηση αρχηγών».

Δεν υπάρχει καμία προοπτική για κάτι τέτοιο. Ευρύ, λαϊκό και πατριωτικό μέτωπο, αυτό απαιτείται για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο όμως, αν παραμείνει στον ζουρλομανδύα του ευρώ και δεν ανακτήσει τη λαϊκή και την εθνική κυριαρχία.