Να τολμήσω;
Θώμη Μπαλτσαβιά
Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων… οι δειλοί και οι τολμηροί. Δεν έχει να κάνει αυτό το γνώρισμα ούτε με το φύλο, ούτε με την ηλικία ούτε με τίποτα. Είναι στοιχείο που ενδεχομένως υπάρχει μέσα μας αλλά αναπτύσσεται αναλόγως, σηκώνει και εκπαίδευση βάση εμπειριών και κυρίως φιλοσοφίας προσωπικής.
Ο δειλός άνθρωπος δεν παίρνει εύκολα αποφάσεις, αν τις πάρει ποτέ και δεν αισθάνεται καλά με τις αλλαγές αν και δεν είναι ευχαριστημένος με όσα έχει ή όπως ζει .Αφήνεται όμως έρμαιο των φοβιών του και διστάζει επειδή δεν έχει αυτοπεποίθηση ή ικανότητα διαχείρισης καταστάσεων. Η ατολμία του μπορεί να βασίζεται ακόμη και στο ότι είναι επιρρεπής σε απόψεις τρίτων. Το ρίσκο και μόνο σαν ιδέα τον βγάζει έξω από τα νερά του ενώ στην πραγματικότητα λαχταρά να το πάρει και να κατακτήσει αυτό που ονειρεύεται. Προφανώς είναι και ευθυνόφοβο άτομο κι αυτό πολλές φορές προέρχεται και από τον τρόπο που μεγάλωσε από παιδί. Κατά πόσο δηλαδή του άφησαν περιθώριο να πάρει πρωτοβουλίες αρχίζοντας από μικροπράγματα και κατά πόσο του τόνωσαν το ηθικό.
Ο άνθρωπος από την άλλη που τολμά και δε φοβάται, αισθάνεται δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του. Όχι, δεν έχει στο μυαλό του τη νίκη ή τη σίγουρη επιτυχία αλλά ξέρει καλά πως αν δεν ρισκάρεις δεν θα μάθεις και ποτέ τι μπορείς να καταφέρεις και θα μείνεις στάσιμος. Είναι γρήγορος στη λήψη αποφάσεων και δεν επιτρέπει στο φόβο να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στα θέλω του και στα όνειρά του. Ξέρει καλά ότι η ζωή είναι ένας αγώνας συνεχής και πως αν δείξεις αδυναμία δεν θα επιβιώσεις εύκολα. Δεν εφησυχάζει ποτέ και διψά για βελτίωση. Δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Θεωρεί ότι αξίζει ο ίδιος ό,τι καλύτερο και πως η δειλία σε κρατάει πίσω.
Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκει κανείς, έχει πάντα επιλογές και θα αναλάβει και την ευθύνη αυτών. Είναι προσωπική υπόθεση το αν θα υποκύψει σε φοβίες μένοντας στάσιμος και παραπονεμένος ή παίρνοντας ρίσκα που ακόμη κι αν δεν αποφέρουν το επιθυμητό, θα ξέρει πως προσπάθησε και κυρίως πως είναι τολμηρός και δυνατός.
