Ναι…ναι….ξέρουμε….στηρίζουμε τα κορίτσια. Όλοι στηρίζουμε τα κορίτσια. Άλλωστε το 2011 θεσπίστηκε η 15η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια μέρα των Κοριτσιών ώστε να γιορτάζεται πανηγυρικά με τη λαμπρότητα που της πρέπει η εξαιρετική αυτή μέρα. Τις υπόλοιπες μέρες τίποτα όμως. Προσωπικά θεωρώ μεγάλη περιφρόνηση την θέσπιση τέτοιων ημερών διότι είναι μια κενή πράξη απενοχοποίησης του στυλ «φύγε κακό από τα μάτια μου» και που απλά υπογραμμίζει την αναγνώριση ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ας κάνουμε τουλάχιστον αυτό…Δεν ξέρω αν είναι της παρούσης, αλλά έτσι για τα πρακτικά, να αναφέρω ότι υπάρχει και Παγκόσμια ημέρα Μπριζόλας…κάποια σχέση θα υπάρχει.
Και η Ημέρα του κοριτσιού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ημέρα της Γυναίκας, γιατί από κορίτσι μαθαίνει τί μπορεί και τί δε μπορεί να κάνει… τί της επιτρέπεται ήθελα να πω. Από κορίτσι μαθαίνει και παίρνει φόρα για το τί θα θέλει να κάνει σαν γυναίκα. Πράγμα που θα πρέπει να περιορίζεται από τις φιλοδοξίες της και όχι από τα πλασματικά πλαίσια ικανοτήτων των κοριτσιών: «κοριτσίστικες απόψεις» «κοριτσίστικα παιχνίδια», «τρέχει σαν κορίτσι», «αντρίκιες κουβέντες» και «φοράω παντελόνια»… εκφράσεις που χαρακτηρίζουν τις γυναίκες γλυκανάλατες και δειλές μα τους άντρες ευθείς και θαρραλέους. Αμ δε!
Αλλά εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα, τα κορίτσια είναι και λίγο «κρέας» έτσι δεν είναι;; Και ναι! Σας σοκάρω, είναι ντροπή να γράφονται τέτοιες κουβέντες…Ε όχι!! Ντροπή είναι να γίνονται! Ντροπή είναι να παρακολουθούμε απαθείς τους επαναλαμβανόμενους τίτλους «Αποτρόπαια πράξη: Βιασμός ανηλίκου» και να ακολουθούν ηλικίες αγγελικές από μωρά μηνών μέχρι το νόμιμο όριο της ενηλικίωσης και να ξεφεύγουν μετά σε βιασμούς ενηλίκων…. Αχ συγγνώμη…παρασύρθηκα πάλι…εννοούσα «εξαναγκασμό σε μη συναινετική σεξουαλική πράξη», έτσι, για να κοιμάται ήσυχη η ανάλγητη κοινωνία μας.
Ε σε κάποιες κοινωνίες, το έγκλημα βρήκε και μανδύα, κάποιες χώρες επιτρέπουν τον γάμο με ανήλικες. Το οποίο συνεπάγεται κατεστραμμένες ψυχούλες και κορμάκια, χαμένες ζωές. Συνεπάγεται έλλειψη μόρφωσης και ευκαιριών για τις μικρές, διότι ως σκλάβες του νόμιμου συζύγου δεν έχουν άποψη για τη ζωή τους και αν επιβιώσουν της εγκυμοσύνης και της γέννας, είναι παιδιά που μεγαλώνουν παιδιά με προκαθορισμένους ρόλους να γίνουν ή θύτες ή θύματα. Κάθε επτά δευτερόλεπτα παντρεύεται δια της βίας (βιάζεται) ένα κορίτσι κάτω των δεκαπέντε ετών, εξαλείφοντας κάθε ευκαιρία σε μια εν δυνάμει ελπιδοφόρα γενιά να αναπτυχθεί, αφού το νέο έρχεται να στηριχθεί στο σαθρό. Επειδή όμως η αγάπη όλα τα μπορεί, αυτά τα ανήλικα, αγαπούν τις ζωντανές κούκλες που βγαίνουν από μέσα τους.
Έγκλημα είναι οι πράξεις, έγκλημα είναι όμως και η συγκάλυψή τους και η ωραιοποίησή τους. Ποτέ μου δεν κατάλαβα ποιον σκοπό εξυπηρετεί η λέξη «παιδεραστής». Εγώ δε βλέπω τίποτα που να ανταποκρίνεται στις λέξεις που αναγνωρίζω. Δεν βλέπω πουθενά ούτε τον «έρωτα» ούτε τον «εραστή». Όσο φοβόμαστε τις λέξεις που εμείς δημιουργούμε, τόσο θα καλύπτονται οι πράξεις που άλλοι διαπράττουν. Όχι, δεν είμαι ούτε θαρραλέα ούτε θρασύς. Φοβισμένη είμαι και ομολογώ ότι δεν ήθελα να τη γράψω αυτή τη λέξη. Οφείλω να φτιάξω όμως, όπως και εσείς, έναν κόσμο ωραιότερο στον οποίο μικροί και μεγάλοι για να κυκλοφορήσουν δε θα πρέπει να είναι γενναίοι, απλά να είναι ελεύθεροι.
Σήμερα απαγχονίζεται η 22 ετών Zeinab Sekaanvand η οποία με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε για τον θάνατο του συζύγου που την κακοποιούσε. Συνελήφθη ετών 17, της τον πάντρεψαν στα 15 της. Χρόνια της Πολλά λοιπόν μέρα που είναι!
