Όλοι οι μηχανικοί δεν κλέβουν στα υλικά, όλοι οι αρχιτέκτονες δεν αντιγράφουν ιδέες, όλοι οι ταξιτζήδες δεν κάνουν άσκοπους κύκλους, όλοι οι γιατροί δεν παίρνουν φακελάκια, όλοι οι δικηγόροι δεν τσιγκλούν για δικαστήριο, όλοι οι δημοσιογράφοι δεν είναι μυθοπλάστες, όλοι οι άντρες δεν «πιάνουν τα χέρια τους», όλες οι ξανθιές δεν είναι χαζές, και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι τεμπέληδες.
Σε αυτό το σημείο ας αποχαιρετήσω έναν αγαπητό φίλο που έχει σίγουρα διακόψει την ανάγνωση εκ πεποιθήσεως.
Κατανοώ ότι οι περισσότεροι έχουμε ταλαιπωρηθεί σε δημόσιες υπηρεσίες, διότι ασφαλώς ο υπάλληλος φταίει που περιμένουμε οι περισσότεροι τις παρατάσεις πληρωμής για να καταβάλουμε χρήματα, φταίει που δεν κατάλαβε αυτό που εννοούσαμε αλλά δεν γράψαμε στην αίτηση, αλλά, βρε αδερφέ, δεν ήταν και δύσκολο να μαντέψεις. Φταίει που όταν ήρθε η σειρά μας ήταν στη τουαλέτα, μπορούσε στο κάτω-κάτω να κρατηθεί. Φταίει που δε θυμάται ακριβώς την υπόθεσή μας, διότι είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε αλησμόνητοι. Φταίει γενικώς επειδή απλά υπάρχει, και μη το ψάχνουμε και πολύ: πληρώνεται από τους φόρους μας! Αυτό αρκεί για να φταίει.
Συνήθως, αυτός που προσλαμβάνει κάποιον, αναλαμβάνει την αμοιβή του, επομένως, εφόσον ο δημόσιος υπάλληλος υπηρετεί το Δημόσιο, δεν είναι λογικό να πληρώνεται από το Κράτος; Δεν με ενδιαφέρει να παραθέσω στατιστικά στοιχεία για το μέγεθος του δημόσιου τομέα σε σχέση με τις Ευρωπαικές Χώρες. Με ενδιαφέρει να υπογραμμίσω το πόσο εύκολα στρέφεται η μια επαγγελματική ομάδα έναντι στην άλλη ενώ θα έπρεπε να συνυπάρχουν σε πλήρη ώσμωση. Τα στερεότυπα παραμένουν δυνατά για να διατηρήσουν τις διαφορές έντονες, «διαίρει και βασίλευε», αλάθητη τακτική.
Ας σκεφτούμε λοιπόν μια άλλη σκοπιά, έτσι για λίγο, ο δημόσιος υπάλληλος είναι κάποιος που ξυπνάει το πρωί και ελέγχει τα ρούχα των παιδιών του, γιατί δεν θα προλάβει να τα πάει ο ίδιος, κι όμως τα αγαπάει όσο εσείς τα δικά σας. Πηγαίνει στη δουλειά του, και προγραμματίζει τί εκκρεμεί, και ιεραρχεί τί επείγει. Όταν θελήσετε τη βοήθειά του θα σας την προσφέρει κι ας μην την έχετε ζητήσει πάντα με τον καλύτερο τρόπο, υπάρχει βλέπετε «κώδικας καλής συμπεριφοράς των δημοσίων υπαλλήλων προς τον πολίτη» αλλά όχι το αντίστροφο. Εσείς που είστε εκεί έχετε προτεραιότητα έναντι των εγγράφων, αλλά και που αυτά πιέζουν γιατί βρίθουν καταληκτικών ημερομηνιών. Αλλά δεν μπορεί ούτε να σας παραπέμψει αλλού, ούτε να μην απαντήσει στο τηλέφωνο, ούτε να αγνοήσει το σημείωμα με το κόκκινο στυλό. Σας ακούει λοιπόν, δίνοντας λύσεις και ιδέες ενώ περιμένει να σβήσει η «κλεψύδρα» απ’ την οθόνη και να εμφανιστούν τα δεδομένα σας. Και τί κρίμα, για όλα αυτά πληρώνεται και από σας και από τον καθένα μας.
Από όλους βέβαια του δημοσίους υπαλλήλους περισσότερα πυρά δέχονται οι εκπαιδευτικοί, και από αυτούς περισσότερο οι νηπιαγωγοί λόγω του ότι «κάθονται όλο το καλοκαίρι και δεν κάνουν τίποτα», διότι απλά κάνουν παιχνιδάκια με τα παιδιά και κοροϊδεύουν τον κόσμο, διότι κάνουν φύλαξη και κάτι έγινε. Δουλεύουν μέχρι το μεσημέρι και Αν! και λένε ότι θα ξεκουραστούν, από τί;;;;;
Εμένα μου αρέσει που είμαι δημόσιος υπάλληλος. Είναι λίγο ενοχλητικό που το επάγγελμά μου δε βγαίνει σε θηλυκό, αλλά παρηγοριέμαι διότι και αστροναύτης αν γινόμουν, το ίδιο πρόβλημα θα είχα. Κατά τα άλλα όλα καλά. Βρίσκω ότι η εργασία μου είναι δημιουργική, ποτέ βαρετή, καμιά μέρα δεν είναι ίδια, είναι γεμάτη πληροφορίες, κόσμο, εντάσεις και ηρεμίες. Οι απολαβές επιτρέπουν να ικανοποιώ τις επιθυμίες και τις ανάγκες της οικογένειάς μου και ομολογώ ότι κάποιες φορές, ε, ας πούμε ότι απολαμβάνω να συμμαζεύουν οι «κάποιοι» την υπέρμετρη αλαζονεία τους.
Διότι για να συνεχίσω και να κλείσω όπως αρμόζει στην πρώτη παράγραφο… δεν είναι όλοι οι πολίτες ευγενείς.
