Ο εμπαιγμός είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τώρα πλέον το γεγονός αυτό αναγνωρίζεται ακόμη κι από τους πιο καλοπροαίρετους φίλους ή αντιπάλους της. 
Ο εμπαιγμός δεν είναι σαρκασμός, δεν είναι κυνισμός, είναι εξαπάτηση και κοροϊδία που έχει ως προαπαιτούμενα τη δημοσιότητα και το θόρυβο. Ως πολιτική επιλογή ο εμπαιγμός εξαχρειώνει το δημόσιο βίο και εκπαιδεύει συστηματικά τους πολίτες σε μια παθητική διαλεκτική που εκτείνεται από την παραλυτική σιωπή ως τη μετατροπή του τάχα μου δήθεν επαναστατικού «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω» σε απλώς «πληρώνω τα σπασμένα με σπασμένα». Ο ιδεολογικός, πολιτικός και επικοινωνιακός διασυρμός κάθε έννοιας δικαίου, αυτής της γενικής, της χθόνιας, σύμφυτης με τη συνείδηση αντίληψης περί δικαίου των έλλογων ζωντανών ανθρώπων, βρήκε ως αθλιότερη προμετωπίδα το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» (8/9/2016). «Οι πολίτες πληρώνουν και περιμένουν…» γράφει η ναυαρχίδα του ΣΥΡΙΖΑ καυχώμενη για κατά 5% αύξηση της εισπραξιμότητας των φόρων το πρώτο εφτάμηνο της χρονιάς, χρησιμοποιώντας την αναμονή και τα αποσιωπητικά ως δικαίωση της φύσης των φόρων, της συναίνεσης των υποζυγίων πολιτών, την αναγκαστική δουλεία, των μνημονιακών μαστιγωμάτων που πέφτουν στις πλάτες του λαού, αλλά με το καμτσίκι στο αριστερό χέρι.
Το πληρώνω και περιμένω είναι ο εμπαιγμός που εκτοξεύεται στα μούτρα των πολιτών σα χρυσόσκονη που σκορπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στον ορίζοντα εν αναμονή έλευσης του μεσσία Τσίπρα στο ιερό της Θεσσαλονίκης, εκεί που το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (τέως πρόγραμμα) έχει στηθεί ως βάθρο του τίποτα. Η πρισματική αλλοίωση της πραγματικότητας στο χυδαίο τρενάκι του τρόμου του λούνα παρκ Κατρούγκαλος, γίνεται στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής» φτηνή κολακεία της εκβιασμένης απελπισίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, έτσι ώστε να φαντάζουν εκτός από παράλυτοι και υπομονετικοί, και ο μεσσίας – μπρελόκ Αλέξης να μπορεί ν’ αναφωνήσει «δε σε έσωσα εγώ, η πίστη σου σε μένα θα σε σώσει». 
Εδώ δε μιλάμε πια για τη δευτέρα παρουσία! Εχει ήδη συντελεστεί κι όποιος δεν το ‘χει καταλάβει θα πάει στην κόλαση που έχει φροντίσει να φτιάξει ο αριστερός μεσσίας. Εκεί που δε σε βράζουν σε καζάνι, αλλά σε βάζουν να βλέπεις πώς έτρωγαν, πώς κατούραγαν και πώς έχεζαν, πώς ποντάριζαν στο μυστικό δείπνο του Κρέτσου οι Ιούδες της επικοινωνίας… Οσο πιο πολλά εισπράττουν οι φοροεισπράκτορες του σουλτάνου, τόσο πιο πολύ λάμπει ο μεγάλος Πατισάχ στην αυτοκρατορία των δανειστών. Αλλά όταν η κρατική τηλεόραση παίζει τον Μιχαλολιάκο αντί να είναι καθισμένος στο εδώλιο, στη φιέστα του εξευτελισμού από τους ναζί των Θερμοπυλών, τότε το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» εξηγεί γιατί ο ήλιος βγαίνει από τη δύση και το «αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις» είναι κενό περιεχομένου και της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστερά. Και η αυγή… αυγατίζει το σκότος.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
