Βλέπω Συριζαίους στα πάνελ να ομιλούν για τα πάντα και αναρωτιέμαι σε ποιον κόσμο ήταν οι άνθρωποι αυτοί, όταν για αυτά τα πάντα όλα έλεγαν άλλα.
Σε ποιον κόσμο ζουν τώρα εκείνοι που παρότρυναν τον κόσμο να αλλάξει τα πράγματα; Πάντως όχι στον κόσμο εκείνων που οι συντάξεις και οι μισθοί τους μειώνονται συνεχώς, σαν το νεράκι από βρύση που στερεύει. Ούτε στον κόσμο εκείνων που ψάχνουν για δουλειά, όπως οι πεινασμένοι ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια.
Εχουν πάρει φωτιά τα κομμωτήρια, τα κουρεία, τα ραφεία, τα μανικιουράδικα, τα τσαντάδικα, τα καλλυντικάδικα, βγαίνουν οι Συριζαίοι (του είδους homo Συριζάκιας) στα πάνελ σινιαρισμένοι και σινιέ και μιλούν για την τραγωδία του κοσμάκη, λες και τα μάτια του έχουν ανάγκη τη στάχτη και το μυαλό του τον σανό. Ετσι στο ξετσίπωτο,
έτσι στο αδιάφορο, έτσι στο ανάλγητο, αμολάνε τις μπαρούφες τους στις εκπομπές κι ύστερα πάνε να τις επαναλάβουν στην Κεντρική Επιτροπή, στη Βουλή και στ’ ακριβά ρεστοράν που έμαθαν να συχνάζουν για να λιγδώσουν το αντεράκι τους,
εις υγείαν των κορόιδων που οδηγούν κοπαδηδόν στην πενία, την ένδεια και την απελπισία.
Χαντάκωσε (και) ο κ. Τσίπρας τους Unidos Podemos – «οι Podemos κράτησαν τις δυνάμεις τους» λέει ο καλογυαλισμένος Συριζαίος κι αφήνει άφωνη ακόμα και την ηχώ του. Εγκατέλειψε το Εργατικό Κόμμα (αυτή η ελάχιστη Αριστερά που διαθέτει η Βρετανία) το θυμωμένο αγγλικό προλεταριάτο στην τύχη του, «η κακούργα η ακροδεξιά», σου λέει ο Συριζαίος που εφαρμόζει
ο ίδιος ακροδεξιά πολιτική, αγρίως νεοφιλελεύθερη. Και είναι ορισμένοι εκ των Συριζαίων (εν προκειμένω ο homo-Συριζάκιας) τόσο γλίτσηδες, ώστε όχι μόνον να εφαρμόζουν αυτήν την ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά να την υπερασπίζονται και ιδεολογικώς! Λες και ο Μαρξ έγραψε το μανιφέστο της COSCO, λες και ο Γκράμσι πούλαγε αεροδρόμια, λιμάνια και δρόμους, λες και ο Λένιν έκοβε τους μισθούς των εργατών για να είναι ακόμα πιο παχιές οι αγελάδες που τρώνε οι καπιταλιστές. Τι-μπον στέικ με σάλτσα πεινασμένου παιδιού.
Σωπάστε επιτέλους! κάνετε ό,τι κάνετε, αλλά πάψετε να μυξοκλαίτε ότι είσθε η Αριστερά που δεν μπόρεσε να κάνει αλλιώς, ενώ ταυτόχρονα κάνετε ό,τι μπορείτε για να μπείτε στα σαλόνια της διαπλοκής, στον κόσμο των ντήλερ της εθνικής περιουσίας, στην ευρωσοσιαλιστική ομάδα και όπου αλλού συχνάζει ο «καλός κόσμος» που στέλνει τον κοσμάκη στον άλλο κόσμο.
Σαν τσακισμένο καναντέρ χαροπαλεύει η Ελλάδα κι εσείς της ρίχνετε στάχτη από τα αποκαΐδια στα μάτια. Με το θεριό της φτώχειας παλεύει το ένα στα δύο ελληνικά νοικοκυριά κι εσείς απ’ τον άμβωνα της οθόνης μπαίνετε στα σπίτια των κολασμένων και τους λέτε το success story του Σαμαρά με ολίγη από γεμιστά,
βιαστικοί, γρήγορα, να ξεμπερδεύετε, έχετε διορισμούς να κάμετε, πελατεία να φτιάξετε, για να μην επιστρέψει η Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και το δικό τους πελατειακό κράτος. Εχετε δουλειές να τελειώσετε για να μας αποτελειώσετε – όμως πάντα με κάποια αριστερή ευαισθησία, αστερίσκους τινές των 53 και οπωσδήποτε το ηθικό πλεονέκτημα του Κόφτη απέναντι στον φουκαρά και τον μαλάκα. Σαν δεν ντρεπόμαστε, όπως
λένε οι άνθρωποι που εκφράζονται απλά κι όχι όπως όσοι μιλούν με τη διχαλωτή γλώσσα του φιδιού! Με τη μια γλωσσίδα να κάνει το «όχι», «ναι» και την άλλη γλωσσίδα τα λόγια του Θεού, έργα του Διαβόλου. Ως πότε; ώσπου να τους πάρει ο διάολος…
