Μάριος Φραγκούλης και Γιώργος Περρής στη Βέροια, μαγεύοντας με τη μουσική “Κιβωτό” τους την πόλη

Δήμητρα Σμυρνή

Ο Μάριος Φραγκούλης πάνε πολλά χρόνια που έχει αποδείξει όχι μόνο την αξία του αλλά και την ιδιαιτερότητά του στο μουσικό στερέωμα.

Διαθέτει  μια εντυπωσιακή φωνή, μια τεράστια μουσική παιδεία και ταυτόχρονα μια απλότητα και ζεστασιά που τον φέρνει πολύ κοντά στο κοινό. Αν προσθέσει κανείς και το εξαιρετικό ρεπερτόριο των τραγουδιών του, τότε είναι απόλυτα φυσικό να γεμίζει ασφυκτικά  τεράστιους χώρους, πετυχαίνοντας πάντα η κάθε του εμφάνιση να θεωρείται γεγονός.

Αυτήν τη φορά η Βέροια είχε τη χαρά να τον ακούσει προσκεκλημένο της Εύηχης Πόλης χθες, 25/6/’16, σε μια μουσική παράσταση πραγματικά γοητευτική, που θα συζητιέται για πολύ καιρό.

Στην Πλατεία Ωρολογίου της πόλης, μπροστά στο παλιό νεοκλασικό Δικαστήριο, φωτισμένο υποβλητικά, ο κόσμος μαζεύτηκε ήδη από τις 9 το βράδυ, μια ώρα νωρίτερα από την ώρα της συναυλίας, δείχνοντας σε λίγο με τον τεράστιο όγκο του την αγάπη του στο πρόσωπο του καλλιτέχνη αλλά και την εμπιστοσύνη του στην ποιότητα της δουλειάς του.

Ο Μάριος Φραγκούλης με το Γιώργο Περρή δίπλα του, μια φωνή που ξάφνιασε και εντυπωσίασε όσους δεν τον είχαν ξανακούσει, κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει για ένα δίωρο το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά κυριολεκτικά να συναρπάσει, να μαγέψει!

Με μια πλατιά γκάμα τραγουδιών, που αγκάλιαζε τους μεγάλους συνθέτες και στιχουργούς, χωρίς κανέναν συμβιβασμό με το εύκολο που πουλάει, οι δύο τραγουδιστές έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι στη μουσική θάλασσα, κλείνοντας μέσα στην «Κιβωτό» τους τα καινούργια τους τραγούδια, αλλά και ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει η έντεχνη μουσική.

Μπορούσες ν’ ακούσεις τα πάντα, από το Χατζιδάκι μέχρι την Καραΐνδρου κι από τον Ξαρχάκο μέχρι τον Κραουνάκη. Ν’ ακούσεις Νικολακοπούλου, Γκανά, Γκάτσο, Ιωάννου… Ν’ ακούσεις όλα εκείνα που αγαπάς και τραγουδάς χρόνια τώρα κι όλα δοσμένα μέσα από ένα φίνο φιλτράρισμα μιας ενορχήστρωσης που είχε τη δική της σφραγίδα.

Ο Γιώργος Περρής όχι απλά στάθηκε δίπλα στο Φραγκούλη επάξια, αλλά ήρθε και κυριολεκτικά συμπλήρωσε με τη δική του ιδιαίτερη φωνή τα ηχοχρώματα της φωνής εκείνου, οδηγώντας τον ακροατή σε μια αίσθηση μουσικής και φωνητικής αρμονίας δυσεύρετης.

Η ορχήστρα με τους εξαιρετικούς μουσικούς της υπογράμμισε τη γοητεία της ξεχωριστής φωνής των τραγουδιστών, που λειτούργησαν και οι δύο πάνω στη σκηνή με μια σκηνική παρουσία γεμάτη από νεανικό δυναμισμό, ρυθμό και ένταση.

Κανείς δεν ήθελε να τελειώσει μια τέτοια βραδιά κι όταν έφτασε στο τέλος της, οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν ανάλογες με όσα είχε πάρει. Πήρε ποιότητα, σοβαρότητα, συνέπεια, έδωσε  θαυμασμό, εκτίμηση, αγάπη.

Άλλωστε αυτή είναι η μαγεία της Τέχνης. Η μαγεία που σε κάνει να νιώθεις, εσύ ο θεατής, από τη μια  μοναδικός και από την άλλη ένα με το πλήθος και γι αυτό δυνατός και αισιόδοξος. Και το είχαμε ανάγκη να νιώσουμε έτσι. Μας έλειπε…

Η Εύηχη Πόλη μάς χάρισε μια πραγματικά ξεχωριστή βραδιά!