Δήμητρα Σμυρνή
Η χθεσινή βραδιά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της Βέροιας, 31/5/’16, αφιερώθηκε από τον ΚΕΜΑΕΔ στη συγγραφέα Γιώτα Φωτιάδου – Μπαλαφούτη, που, με το συγγραφικό της έργο αλλά και τη ζωή της, στάθηκε δίπλα στους πολλούς και τους αδικημένους αυτού του κόσμου, μένοντας πάντα πιστή στις ρίζες της, τις ποντιακές της ρίζες, και δείχνοντας τη δύναμη και την ομορφιά τους.
Η βραδιά ξεκίνησε με τη Σχολική χορωδία και Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αιγές», που τραγούδησε υποβλητικά, συνοδεύοντας την εξαιρετική φωνή του Παύλου Καγκελίδη, ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Πόντου, το «Αϊτέντς επεριπέτανεν», κάτω από τη διεύθυνση της Ελένης Αναγνώστου.
Η Πρόεδρος του ΚΕΜΑΕΔ, κ. Μελίνα Δαμιανίδου, αφιέρωσε τη βραδιά στη συγγραφέα αλλά και στην πάντα ζωντανή παρουσία του Ποντιακού Ελληνισμού, που την έκανε ακόμη πιο έντονη το μονόπρακτό της, που ανέβασε η Εύξεινος Λέσχη Αλμωπίας, συνεργαζόμενη με τον ΚΕΜΑΕΔ.
Η Πρόεδρος έδωσε το λόγο στον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κ. Κώστα Φωτιάδη, για να κάνει το πορτρέτο της κ. Μπαλαφούτη, κι εκείνος, γνωρίζοντας κι εκείνην και το έργο της πολύ καλά, το έκανε, φωτίζοντας με λίγες αλλά ουσιαστικές πινελιές το πρόσωπό της.
Πολλές εκδόσεις, από πολλούς εκδοτικούς οίκους, ποικιλία θεμάτων, αγάπη στον άνθρωπο και στις παραδόσεις, κατοχή της γλώσσας στις λεπτότερες αποχρώσεις της, ήταν τα χαρακτηριστικά στα οποία επικεντρώθηκε ο κ . Φωτιάδης.
Στη συνέχεια, ο Αντιδήμαρχος Στέλιος Ασλάνογλου, εκπροσωπώντας το Δήμαρχο, επέδωσε την τιμητική πλακέτα του ΚΕΜΑΕΔ στη συγγραφέα.
Το μονόπρακτο της συγγραφέως που ακολούθησε, με τίτλο «Μια μέρα στον Πόντο», ξάφνιασε ευχάριστα το κοινό, όχι μόνο με την ικανότητά του να πείθει ως κείμενο αλλά και με τον άρτιο τρόπο που ανεβάστηκε από τη θεατρική ομάδα της Ευξείνου Λέσχης.
Κείμενο ολοζώντανο, με γλώσσα να σπαρταρά από δυναμισμό, και λεπτομέρεια στην απόδοση των πιο δυσδιάκριτων συναισθημάτων, ένα παιχνίδι ζωής, όπου τη χαρά και την ξενοιασιά τη διαδέχεται η λύπη, μέσα στα αέναα «γυρίσματα του κύκλου»…
Ακούγοντας τη γλώσσα, όσοι μπορούσαμε να την καταλάβουμε – έστω κι αν δε μπορούμε να τη μιλήσουμε – να ξεχύνεται σαν ποτάμι, συνοδευόμενη από τον ασυγκράτητο αυθορμητισμό της ποντιακής φυλής και να γίνεται καθρέφτης ζωής, θαυμάσαμε τη γραφή της συγγραφέως, την ικανότητά της να πλάθει απλούς αλλά αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες, με μια ματιά, που ήξερε να διαθέτει ανυπέρβλητο χιούμορ αλλά και ταυτόχρονη αίσθηση της απόδοσης του τραγικού.
Η Όλγα Κιουρτσίδου και ο Γιάννης Καϊλατζόγλου, που απέδωσαν τους δύο κεντρικούς ρόλους, πλαισιωμένοι από τους Χρήστο Χατζηγιαννίδη και τον μικρό Νεκτάριο Μάτση, το έκαναν με μία μοναδική φυσικότητα, πείθοντας απόλυτα με το παίξιμό τους πως δε βλέπαμε Θέατρο, αλλά μια καθημερινή εικόνα ποντιακού σπιτιού, όπως την κρατάμε με συγκίνηση σε κάποια γωνιά της μνήμης μας, μαζί με τη μορφή των παππούδων μας.
Μια συγκινητική βραδιά από πολλές απόψεις, με κυρίαρχα συναισθήματα αυτό της μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού κι αυτό του θαυμασμού για την πραγματική κυρία, τη συγγραφέα, που δέχτηκε με μοναδική σεμνότητα και γλυκύτητα την αγάπη όλων στο τέλος της εκδήλωσης.
Φωτογραφίες: faretra.info
