«Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».
Ἡ φωνή τοῦ ἀγγέλου ἠχεῖ καί πάλι ἀπόψε μεταδίδοντας σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἀκοῦμε καί ἐμεῖς τή φωνή του νά ἀπευθύνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα καί σέ μᾶς, πού σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες καί σάν τούς μαθητές καί ἀποστόλους του, ἤρθαμε γιά νά τοῦ προσφέρουμε τά μύρα τῆς ἀγάπης μας.
«Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός. Ἡ νέκρωση τοῦ θανάτου εἶναι πραγματικότητα. Ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι ἡ νέα ἀλήθεια πού κυριαρχεῖ στόν κόσμο. Καί ὅπως ὅλα τά μεγάλα καί σπουδαῖα γεγονότα ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά τά ζήσει καί νά τά πανηγυρίσει παρά μόνο κοινοποιώντας τα καί σέ ἄλλους, ὅσο τό δυνατό περισσότερους, ἀνθρώπους· γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄγγελος ἀπευθύνει καί σέ μᾶς τήν προτροπή: «Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος.
Κανείς δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἀδιάφορος ἀπέναντι στό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὅσοι δέν θέλουν νά τό πιστεύσουν, ὅσοι ἀρνοῦνται νά δοῦν τό κενό μνημεῖο καί νά δεχθοῦν τό μήνυμα τοῦ ἀγγέλου, αὐτοί «ἐκλείπουν ὡσεί καπνός», ἐξαφανίζονται καί ἀπομακρύνονται σάν τούς στρατιῶτες πού φύλασσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν θέλησαν νά πιστεύσουν ὅτι ἐξῆλθε τοῦ τάφου ἀναστημένος. Ὅσοι δέν θέλουν νά πιστεύσουν ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτρεψε τά δεδομένα τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους· ὅσοι δέν θέλουν νά παραδεχθοῦν ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ νίκησε ὁριστικά τόν θάνατο πού εἶχε εἰσέλθει διά τῆς ἁμαρτίας στόν κόσμο καί εἶχε καταστήσει ὑπόδουλό του τόν ἄνθρωπο, δέν ἀντέχουν τή χαρά. Δέν μποροῦν νά αἰσθανθοῦν τήν ἀγαλλίαση. Δέν μποροῦν νά νιώσουν τό φῶς τοῦ ἐκ τάφου Ἀναστάντος Κυρίου νά πληροῖ τή ψυχή τους καί τή ζωή τους.
Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι σάν τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, καί τίς μυροφόρες, σάν τά δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων πού ἀνά τούς αἰῶνες πίστευσαν στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως, πού δέν ἀναζητοῦν ἄλλες ἀποδείξεις, πού δέν δυσπιστοῦν στό γεγονός, ἀλλά μέ ἀνοικτή καρδιά τό ἀποδέχονται καί τό ζοῦν.
Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού αὐτή τήν ὥρα «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν· καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον». Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς πού ἀκοῦμε ἀπόψε τήν προτροπή τοῦ ἀγγέλου πρός τίς μαθήτριες τοῦ Κυρίου: «δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».
Ἐμεῖς δέν ἀποχωροῦμε ἀπογοητευμένοι ἀπό τό κενό μνημεῖο. Δέν ἀποχωροῦμε κατῃσχυμμένοι, γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ματαίωσε τά σχέδιά μας ἤ ἀκύρωσε τήν ὑπόστασή μας. Ὁ δικός μας προορισμός προσδιορίζεται ἀπό τόν λόγο τοῦ ἀγγέλου: «δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος». Ἀποστολή μας εἶναι νά μεταφέρουμε τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, νά μεταφέρουμε τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου στόν κόσμο. Γιατί τό ἀναστάσιμο μήνυμα δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ ὁρισμένους, δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ λίγους. Ἀπευθύνεται καί ἀφορᾶ κάθε ἄνθρωπο. Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού περιμένει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, πού ἀντιμετωπίζει τόν φόβο καί τήν ἀγωνία γιά τό αὔριο· πού ἀντιμετωπίζει τήν ἀπογοήτευση καί τήν ἀπαισιοδοξία γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας· πού ἀντιμετωπίζει τό σκότος τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀπιστίας, τή ψυχρότητα ἑνός κόσμου ἀπό τόν ὁποῖο λείπει ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλεγγύη, τό ἐνδιαφέρον καί ἡ φροντίδα γιά τόν πλησίον.
Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο καί τοῦ χαρίζει ἐλπίδα καί προοπτική, πού τοῦ χαρίζει φῶς ἀνέσπερο στή ζωή του καί πλημμυρίζει τή ψυχή του μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως.
Ἄς σπεύσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἀγγελιοφόροι τοῦ χαρμοσύνου μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως μαζί μέ τούς ἀποστόλους του καί τίς μυροφόρες γυναῖκες γιά νά τό αἰσθανθοῦμε ἀκόμη ἰσχυρότερο νά γεμίζει τή ψυχή μας καί τή ζωή μας.
Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
