Λίγο διάστημα έπειτα από την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, μετά τις εκλογές και καθώς οι μηχανές εφαρμογής των μέτρων που προβλέπει η νέα αντιλαϊκή καταιγίδα έχουν αρχίσει να ζεσταίνονται καλά, λίγες εβδομάδες έπειτα από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς με χίλια δυο προβλήματα σε κάθε επίπεδο της εκπαίδευσης, είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για την κατάσταση στη δημόσια εκπαίδευση, να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.
Η εκπαίδευση ζει στον αστερισμό των ακόμα μεγαλύτερων περικοπών, των λιγότερων σχολείων και των λιγότερων εκπαιδευτικών. Είναι ηλίου φαεινότερο πως εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και χιλιάδες εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε οβιδιακές αλλαγές έπειτα από την ψήφιση του Μνημονίου 3.Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας προχωρά σε παρεμβάσεις, βασισμένες σε όσα ορίζει , με λεπτομέρειες ως προς το περιεχόμενο και το χρόνο υλοποίησης, ο «καταστατικός χάρτης» που καθορίζει την πολιτική που πρόκειται να εφαρμοστεί. Οδηγός αυτής της πολιτικής δεν είναι άλλος από τις δεσμεύσεις του νέου Μνημονίου.
Τι ακριβώς ορίζει και επιδιώκει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο για την εκπαίδευση;
Οι αλλαγές επικεντρώνονται στους εξής βασικούς άξονες για την περίοδο 2015-2016:
• Σαφής επιδίωξη η μείωση του κόστους της εκπαίδευσης, με μείωση εκπαιδευτικών, αύξηση ωραρίου, μείωση σχολείων, τάξεων και νέες συγχωνεύσεις και αλλαγή του τρόπου κατανομής πόρων με εφάπαξ επιχορηγήσεις , που θα κατανέμονται από τις περιφέρειες , βάσει της αρχής «τα χρήματα ακολουθούν το μαθητή»
• Αξιολόγηση όλων των παραγόντων που την αφορούν, άψυχων-σχολικών μονάδων και έμψυχων-προσωπικού που εργάζεται σ’ αυτήν
• Επιχειρηματικότητα σε κάθε τομέα εκπαιδευτικής διαδικασίας, μεγαλύτερη συμμετοχή εργοδοτών στο παρθένο έδαφος της εκπαίδευσης, μεγαλύτερη χρήση της ιδιωτικής χρηματοδότησης
Τα παραπάνω ως το Μάιο του2016 με την αγαστή σύμπραξη και βοήθεια «ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων» από διεθνείς οργανισμούς πρόκειται να αποτελέσουν και να δημιουργήσουν ένα επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης.
Τι ακριβώς ορίζει και επιδιώκει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο για τους εκπαιδευτικούς;
Οι αλλαγές που αφορούν τους εκπαιδευτικούς μπορούν να συνοψιστούν στις εξής:
• Μεταρρύθμιση ενιαίου μισθολογίου από 1η Ιανουαρίου 2016, μισθολόγιο που θα συναρτά το μισθό των εκπαιδευτικών με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις, τις αρμοδιότητες και τη θέση του καθενός στην εκπαίδευση
• Νομοθέτηση ως το Νοέμβριο 2015 νέου πλαισίου αξιολόγησης-η αξιολόγηση εκπαιδευτικών & σχολικών μονάδων θα συνάδει με το σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης//εξωτερική αξιολόγηση όλων, μαθητών, εκπαιδευτικών & σχολείων ώστε το σύστημα «να μη στερείται σοβαρότητας»
• Θέσπιση νέου συστήματος μόνιμης κινητικότητας ως το Δεκέμβριο του 2015
• Επικαιροποίηση της Έκθεσης ΟΟΣΑ /2011 ως τον Απρίλιο του 2016, ώστε να ακολουθηθούν οι «βέλτιστες πρακτικές» του οργανισμού αυτού.
Με βάση τις παραπάνω δεσμεύσεις για τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προέκυψε έπειτα από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη και ορίζονται ξεκάθαρα σε όσα υπέγραψαν και ψήφισαν με τρίτο Μνημόνιο από κοινού με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ στην προηγούμενη Βουλή, έχουμε την επιστροφή, όχι από το «παράθυρο» αλλά από ορθάνοιχτες θύρες της ίδιας αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που εφαρμόστηκε και καταδικάστηκε στη συνείδηση εκπαιδευτικών , μαθητών πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Εκπαιδευτικοί και εκπαίδευση γυρίζουν , ύστερα από ένα οκτάμηνο και κάτι, στην ίδια θέση , όταν απειλούνταν από τη δαμόκλειο σπάθη των διαθεσιμοτήτων, των συγχωνεύσεων, της αύξησης του ωραρίου, της αξιολόγησης και των δεξαμενών κινητικότητας και απολύσεων, της συνεχιζόμενης και ακόμα μεγαλύτερης μισθολογικής καταβαράθρωσης, της αιώνιας αδιοριστίας και των ευέλικτων μορφών εργασίας για μία μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενης μερίδας τους.
Αναγκαίο ζητούμενο τα νέα μέτρα, που αν εφαρμοστούν πρόκειται να οδηγήσουν στη μεγαλύτερη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και στη μεγαλύτερη εργασιακή υποβάθμιση των εκπαιδευτικών, να μη μείνουν αναπάντητα. Οι εκπαιδευτικοί αντιπάλεψαν μέσα από τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες τους τα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων που κινούνταν στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, τόσο πανελλαδικά όσο και στην περιοχή μας .Είναι ανάγκη των καιρών , ξεπερνώντας απογοητεύσεις, αυταπάτες, ηττοπάθεια, να αντιπαλέψουν και όσα προβλέπονται στο νέο μνημόνιο, δίχως αναμονή , με συλλογικό , παρατεταμένο αγώνα, που πρέπει να έχει χαρακτηριστικά πανκοινωνικά-πανεκπαιδευτικά.
Μελιόπουλος Γιάννης
Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου εκπ/κών Π.Ε Ημαθίας και
Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ
