Νίκος Μπογιόπουλος: Ακυρώστε τους

Το «ναι» την Κυριακή είναι «ναι» στον Σαμαρά, και στον Σόιμπλε, στον Θεοδωράκη, στο ΠΑΣΟΚ και στην , είναι «ναι» στην τρόικα» και στον ΣΕΒ. Είναι ραγιάδικη αποδοχή της «ευλογίας» των Μνημονίων που προηγήθηκαν, είναι αποδοχή του «όλοι μαζί τα φάγαμε», είναι αποδοχή του εγκλήματος των μαγκαλιών, είναι το πιο ιερόσυλο «μνημόσυνο» για τις χιλιάδες αυτοκτονίες της προηγούμενης πενταετίας.

Στο «ναι» την Κυριακή τον τόνο δεν τον δίνει η σεβαστή – αλλά βαθιά λαθεμένη και ιστορικά ανεπιβεβαίωτη – πολιτική άποψη πολλών ανθρώπων που έχουν παραπλανηθεί να βλέπουν την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ ως εχέγγυο ασφάλειας και καλυτέρευσης των όρων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Τον τόνο στο «ναι» τον δίνει το ταξικό συμφέρον της ολιγαρχίας, που το παριστάνει για «εθνικό συμφέρον, όπως πάντα κάνει για να μακιγιάρει την ιδιοτέλειά της.

Το «ναι» την Κυριακή θα αποτελέσει μια «ρετσινιά» στην ιστορία του λαού, συνιστά εξ’ αντικειμένου μια δήλωση εθελοδουλείας απέναντι σε δυνάστες, σε εκβιαστές, σε εκμεταλλευτές, οι οποίοι από Δευτέρα θα ριχτούν με μεγαλύτερη αυταρχικότητα και κανιβαλισμό ενάντια στον λαό, από τον οποίο θα έχουν προηγουμένως αποσπάσει μια δήλωση – μια ντροπιαστική δήλωση – που θα ισοδυναμεί με το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».

Το κυβερνητικό «όχι» την Κυριακή είναι «ναι» στον κ. Τσίπρα και στους «θεσμούς», είναι ένα «όχι» που ισοδυναμεί με «ναι» στο 70% των Μνημονίων, που στην πορεία έγινε Μνημόνιο «47 σελίδων» και που κατέληξε να γίνει Μνημόνιο πανομοιότυπο με εκείνο που η κυβέρνηση καλεί σε καταψήφισή του.

Το κυβερνητικό «όχι» είναι ένα μεταμφιεσμένο «ναι» για τα Μνημόνια που θα έρθουν, είναι ένα «ναι» για τα Μνημόνια που η κυβέρνηση έχει ήδη καταθέσει και φέρουν την δική της υπογραφή. Συνιστά έγκριση μιας «δημιουργικής ασάφειας» που έγινε «έντιμος συμβιβασμός» για να καταντήσει μια επαίσχυντη συμφωνία στην οποία η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα προχωρήσει από Δευτέρα.

Το κυβερνητικό «όχι» κρατά μόνο τον ήχο του «όχι» για να υποκριθεί ότι ο ΕΝΦΙΑ που παραμένει, ο ΦΠΑ που αυξάνεται, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων που συνεχίζονται, το ξεπούλημα που εντείνεται, μπορεί να έχουν οτιδήποτε το «εθνικοκυριαρχικό» ή το «λεβέντικο». Το κυβερνητικό «όχι» επιδιώκει να αποσπάσει την συγκατάθεση του λαού στα Μνημόνια που αιτήθηκε ο κ. Τσίπρας μόλις προχτές δια των επιστολών του σε Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ.

Κάθε άλλη ερμηνεία που φιλοδοξούν να προσδώσουν αρκετοί φίλοι και σύντροφοι στο κυβερνητικό «όχι», η καλοπροαίρετη προσέγγιση ότι ένα δημοψηφισματικό «όχι» θα υπερβεί το «μαϊμού όχι» της κυβέρνησης και ότι ανεξαρτήτως της κυβέρνησης αυτό θα κατατεθεί στο λαϊκό κίνημα, είναι μια λαθεμένη πολιτική προσέγγιση.

Ασφαλής απόδειξη γι’ αυτό είναι το πώς διαχειρίστηκε η κυβέρνηση την ψήφο του λαού αυτούς τους 5 μήνες, το πώς μετέτρεψε το «όχι άλλη λιτότητα» σε «δίκαιη λιτότητα» και το πώς με την τακτική της υπονόμευσε το λαϊκό κίνημα, παθητικοποίησε, έσπειρε την απογοήτευση και την παραίτηση σε λαϊκά στρώματα.

Την Κυριακή, τόσο το μνημονιακό «ναι» των προηγούμενων «σωτήρων» (η επαναφορά των οποίων στο προσκήνιο αποτελεί «επίτευγμα» στο οποίο συνέβαλε η κυβέρνηση με την τακτική της), όσο και το κυβερνητικό μνημονιακό «ναι» που πλασάρεται με τη μάσκα του «όχι», πρέπει να καταδικαστούν.

Πρέπει να ακυρωθούν, και στην συνείδηση του λαού, και στην κάλπη. Νυν και πρώην κυβερνώντες θα ισχυριστούν ότι το ψηφοδέλτιο που απορρίπτει και τα Μνημόνια της ΝΔ και τα Μνημόνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άκυρο ψηφοδέλτιο, μια… άκυρη ψήφος.

Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την εκείνη την πολιτικά έγκυρη ψήφο που, χωρίς κίνδυνο να τα διπλώνει, στέκεται όρθια στο οδόφραγμα της αντίστασης στα Μνημόνια και στα αίτια που τα γεννούν.
Ένα οδόφραγμα που από Δευτέρα θα πρέπει να έχει παραμείνει ζωντανό και ανοιχτό για να πάρουν τις θέσεις τους όλοι όσοι εννοούν το «όχι».
enikos.gr