Σοφία Ελευθεριάδου. Φωτογραφίζοντας νύχτα τη Βέροια.

Σημειώσεις στο περιθώριο…

Πολλοί ζωγράφισαν την παλιά Βέροια, με τα σπίτια και τα σοκάκια της, κι ακόμη περισσότεροι τη φωτογράφισαν, αποθανατίζοντας το παρελθόν της και αιχμαλωτίζοντας τη μνήμη της που σβήνει.

Οι φωτογραφίες όμως της Σοφίας Ελευθεριάδου έχουν την ιδιαιτερότητα να προσθέσουν ένα ακόμη πρόσωπο της Βέροιας στα πολλά που είδαμε μέχρι τώρα, αυτό της προσωπικής οπτικής και ευαισθησίας της φωτογράφου.

Παλιά και καινούργια Βέροια φωτογραφίζονται από μακριά σαν σύνολο ή από κοντά σαν λεπτομέρεια, επιμένοντας σε δύο βασικά μοτίβα. Αυτό της νύχτας κι αυτό των αντιθέσεων.

Μια αστραπή, απειλητική πάνω απ’ την πόλη ή το φεγγάρι καρφωμένο στα κεραμίδια της παλιάς εκκλησίας του Χριστού είναι φωτογραφικά ευρήματα, που οδηγούν σ’ ένα ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα.

Γιατί πάνω απ’ όλα αυτό δημιουργούν οι φωτογραφίες της. Μια ατμόσφαιρα υποβλητική, όπου το σκοτάδι και το φως υφαίνουν ένα γοητευτικό σκηνικό με μια αρμονία αντιθέσεων.

Η Σοφία Ελευθεριάδου, που γεννήθηκε στη Βέροια και ανακάλυψε από παιδί σχεδόν την ανάγκη της να εκφραστεί μέσα από τη φωτογραφία, μ’ αυτές τις φωτογραφίες της όχι μόνο καταθέτει την αγάπη της για την πόλη, αλλά δείχνει πως ο καθένας μας τη βλέπει και τη βιώνει με τα μάτια της ψυχής του.

Μιλώντας για τη δουλειά της και για την τέχνη της φωτογραφίας, σε μια αποστροφή του λόγου της προσθέτει: “Η τέχνη της φωτογραφίας είναι ψυχοθεραπεία. Είναι φυγή από το σκληρό κόσμο που ζούμε.

Κι αν κάποιος θέλει ν’ ασχοληθεί μαζί της, όχι απαραίτητα επαγγελματικά, μπορεί πιο εύκολα από ποτέ να το κάνει, αφού πέρα από το προσωπικό του πάθος γι αυτήν, η τεχνολογία είναι τώρα πολύτιμη βοηθός του και σύμμαχος”