Αλχημίλλη Απ’ τα πολυτιμότερα θεραπευτικά βότανα

Αλχημιστές της απέδωσαν και μαγικές ιδιότητες

Η φαρμακευτική ονομασία του φυτού είναι Alchemilla vulgaris (Αλχημίλλη η κοινή) και ανήκει στην οικογένεια των ροδιδών. Είναι ποώδες και πολύχρονο φυτό, αυτοφυές σε ορεινές περιοχές του τόπου μας σε υγρά μέρη ή δάση. Φύεται κύρια σε Πήλιο και Λακωνία. Oλο το φυτό καλύπτεται από χνούδι.

Τα φύλλα φυτρώνουν κοντά στη ρίζα, έχουν λεπτό, κοντό ή μακρύ μίσχο, καρδιόσχημα, μυτερά με άνθη περίγυνα, μικρά, κιτρινοπράσινα, ωοθήκες πολλές και μονομερείς. Ο καρπός του είναι σκληρό κάρυο. Eχει ρίζα κοντή και παχιά, πολυετή από την οποία φυτρώνει λεπτός όρθιος βλαστός. Είναι θεραπευτικό και μελισσοτροφικό φυτό. Στη χώρα μας υπάρχουν και άλλα είδη όπως, η Οξύλοβος (στον Oλυμπο, Μαυρόλογγο και Χαλμό), η Αγροτική που βρίσκουμε σε όλες τις πεδιάδες και ανθίζει τον Μάιο και η Άλπειος που σπανίζει και είναι άριστο κτηνοτροφικό φυτό.

Ιστορικά στοιχεία
Το περίεργο όνομα του φυτού, προήλθε από τους Αλχημιστές οι οποίοι πίστευαν ότι όταν κάθεται η δροσιά πάνω στα φύλλα της, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή της φιλοσοφικής λίθου. Μόλις χάραζε η μέρα, οι Αλχημιστές κατεργάζονταν τις μαργαριταρένιες σταγόνες δροσιάς που σχηματίζονταν στις άκρες των φύλλων του φυτού και το πρόσθεταν στα μαγικά τους που υποτίθεται πως θα έβρισκαν τη φιλοσοφική λίθο που θα μετέτρεπε ευτελή μέταλλα σε χρυσάφι. Στην παραδοσιακή ιατρική το έγχυμα των φύλλων του βοτάνου ήταν πολύ διαδεδομένο. Εξαιτίας της στυπτικότητάς της υπήρξε ένα από τα δημοφιλέστερα βότανα για πληγές στο πεδίο της μάχης τον 15ο και 16ο αιώνα. Ο Κούλπεπερ αναφέρει για το βότανο ότι «είναι κατάλληλο για φλεγμονές και πληγές, για ανάσχεση αιμορραγίας, για εμετούς, ροές όλων των ειδών, μώλωπες από πτώσεις και ρήξεις. Είναι από τα βότανα που χρησιμοποιούνται σε όλες τις πληγές, εσωτερικά και εξωτερικά. Πιείτε το αφέψημα του φυτού και πλύνετε με αυτό τις πληγές σας».

Συστατικά – χαρακτήρας
Η αλχημίλλη περιέχει τανίνη, σαλικυλικό οξύ και αιθέριο έλαιο. Ανθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη – συλλογή Τα άνθη εμφανίζονται από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο. Τα μέρη του φυτού που χρησιμοποιούνται για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι τα φύλλα και τα ανθοφόρα βλαστάρια. Συλλέγονται από Ιούλιο μέχρι Αύγουστο.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Είναι φυτό στυπτικό, διουρητικό, καρδιοτονωτικό, αντιδιαρροϊκό, επουλωτικό σε πληγές, τραύματα, έλκη και επιμολύνσεις, αντιαναιμικό και τονωτικό των μυών. Είναι ένα πολύτιμο βότανο για γυναικολογικά προβλήματα, ειδικότερα για τη βαριά αιμορραγία κατά την εμμηνορρυσία, για τον κνησμό στον κόλπο και τη μείωση του πόνου που συνδέεται με αυτά τα προβλήματα. Διευκολύνει τις μεταβολές που συνοδεύουν την εμμηνόπαυση και ως εμμηναγωγό διεγείρει την έμμηνη ροή. Η στυπτική της δράση βέβαια το κάνει χρήσιμο στη θεραπεία της διάρροιας και είναι καλό για πλύσεις του στόματος, για εκδορές και έλκη και για γαργάρες σε περίπτωση λαρυγγίτιδας. Συνίσταται σε φλεγμονές του στομάχου και των εντέρων, σε κολικούς, διάρροιες, λευκόρροια. Εξωτερικά ο χυμός του φυτού ή το φυτό κοπανισμένο δρα θετικά σε πρηξίματα και πληγές.

Παρασκευή και δοσολογία
Η παρασκευή του βοτάνου γίνεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε σε 2 κουταλιές τσαγιού ξηρό βότανο ένα φλιτζάνι βραστό νερό, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το ρόφημα αυτό πρέπει να πίνεται 3 φορές την ημέρα. Για τη διάρροια και για πλύσεις του στόματος ή για λοσιόν, χρειάζεται μεγαλύτερη δόση, γι’ αυτό βράζουμε το βότανο για λίγα λεπτά έτσι ώστε να εξαχθεί όλη η τανίνη που περιέχει. Προφυλάξεις Η αλχημίλλη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί είναι διεγερτικό της μήτρας.

Πηγή: http://www.haniotika-nea.gr