Εμπρός, λοιπόν, για τις “προκλήσεις της νέας εποχής” στο δρόμο προς τον νέο ευρωπαϊκό Μεσαίωνα

Γράφει ο Κώστας Σταμάτης

Ως προς αυτή τη φαεινή ιδέα, έχει προηγηθεί του (σοσιαλιστή, εκτός κι αν κάνω λάθος) κ. Λοβέρδου
άλλος πολιτικός ανήρ, ο κ. Π. Δούκας, πρώην υπουργός της Νέας
Δημοκρατίας.

Ο κύριος αυτός, λοιπόν, είχε προτείνει δημοσίως πριν από 2-3 χρόνια κάτι ακόμη πιο προχωρημένο. Να
συσταθούν “μπριγάδες παροχής απλήρωτης εργασίας”, με ένα πιάτο φαγητό στη
δουλιά, χωρίς καμία άλλη προσδοκία από τον εργοδότη! Εξ άλλου, ως γνωστόν,
“Arbeit macht frei”. Επ’ αυτού άλλωστε διατίθεται κεπίσης πλούσια τεχνογνωσία της αξέχαστης περιόδου 1933-1945.

Ο έρμος ο Άνταμ Σμιθ, εδώ και δυόμισυ αιώνες στον Πλούτο των Εθνών,
είχε αξιώσει έγκαιρα ο μισθός των εργαζομένων να τους επιτρέπει να ζουν κανονικά οι
ίδιοι και η οικογένειά τους. Σε σύγκριση με τέτοια πωρωμένα άτομα, ο πατέρας της πολιτικής οικονομίας Άνταμ
Σμιθ φαντάζει σημέρα ως “έξαλλος λαϊκιστής” ή “ανεύθυνος παροχολόγος”, όπως ακούμε να λέγεται μέχρι κορεσμού στον δημόσιο λόγο της χώρας μας.

Μπορεί κανείς να το δει κι αλλιώς, βέβαια. Κυνικοί αυτού του είδους ίσως
οραματίζονται κατά βάθος ορισμένη επιλεκτική επιστροφή στη φεουδαρχία ή,
γιατί όχι, και στη δουλοπαροικία, για ανθρώπους απόκληρους της κοινωνίας, οι οποίοι να
παρέχουν κατ’ ουσίαν “αναγκαστική” εργασία. Προς Θεού, “εθελοντικά”
εννοείται, μήπως και σωθεί προσχηματικά κάποιο ίχνος νοήματος από το
συστατικό “φιλελευθερισμός” στη λέξη “νεο-φιλελευθερισμός”.

Και κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους συνταγματολόγους. Είναι σαν να λέμε στο εξής στη θεωρία του συνταγματικού δικαίου ότι “καθένας έχει μεν δικαίωμα να εργάζεται, όχι όμως απαραίτητα και να αμείβεται από τον εργοδότη του”.

Εμπρός, λοιπόν, για τις “προκλήσεις της νέας εποχής” στο δρόμο προς τον
νέο ευρωπαϊκό Μεσαίωνα.

Πηγή: dialogos-dep@faedrion.ee.auth.gr