“…με τίτλους αλλά «στόκος» – στιχούργημα” / γράφει ο Γιώργης Έξαρχος
Με ρώτησε ένας φίλος μου καλός και διαβασμένος:
«Πώς μελετάς το παρελθόν να βγαίνεις κερδισμένος;»
Απάντησα απέριφραστα και ειλικρινά ευθέως:
«Αναζητάω τις πηγές – γι’ αυτές νιώθω ένα δέος
κι αρχίζω να τις μελετώ στην κάθε τους αλήθεια
να βρω αν υπάρχουν ψέματα ή άλλα από συνήθεια
με μόνιμο ερώτημα: “ Αυτά γιατί τα γράφει;
Ποιόνε και τι εξυπηρετούν; Μήπως υπάρχουν λάθη;… ”
Και όταν έχω απάντηση ξεκάθαρη, σταράτη
από της κρίσης και του νου στη γνώση πάει το ράφι`
όμως σαν έρθει ο καιρός κάτι να μελετήσω
έρχονται απ’ το ράφι τους ξανά να τις ζυγίσω!»…
*
Όταν η κρίση και ο νους ζυγίζουν την αλήθεια
το ψέμα το ιστορικό πετιέται στα σκουπίδια`
παρ’ όλο που είναι δύσκολο τη γνώμη άλλων ν’ αλλάξεις
αφού στα στερεότυπα θα πρέπει ν’ αντιτάξεις
πηγές κι επιχειρήματα χειροπιαστά και οικεία
που τα κατακρεούργησαν «της γνώσης τα ιερατεία»
και όταν τα αυταπόδεικτα σ’ όλους παρουσιάζεις
γίνεσαι απ’ τους «ειδικούς» -που ο κόσμος τους θαυμάζει-
ένα σκουπίδι, γραφικός, και ειρωνείας στόχος
κι ας είναι ο ειδήμονας με τίτλους αλλά «στόκος»
και καμαρώνει πανταχού «σαν γύφτικο σκεπάρνι»
«όσα δεν φτάνει η αλεπού» αυτά… αγουρίδες κάνει!…
*
«Δεν πείθεσαι, αγαπητέ, δεν θέλω να σε πείσω
για την αλήθεια προσπαθώ κάπως να σε μυήσω
και να σου δείξω “ απλοϊκά ” το παρελθόν πως μοιάζει
με ουράνιο τόξο, όμορφο, μετά από χαλάζι
που ναι μεν το χαιρόμαστε ως οφθαλμών εικόνα
μα όμως προηγήθηκαν νεκροί, μ’ αίμα κι αγώνα
για να γυρίσουν τον τροχό της μοίρας μας της μαύρης
και να μπορείς στο σήμερα κάποια γαλήνη να ‘βρεις
γιατί ο καπιταλισμός ως ληστρικός και κλέφτης
είναι της κοινωνίας μας αδιάψευστος καθρέφτης
μες στις καρδιές μας κάρβουνο και καρφωμένος ήλος
των ματωμένων του κερδών βρικόλακας και φίλος!»…
*
Όταν το παρελθόν ξεχνάς ή θες να το ξεχάσεις
Τότε να είσαι σίγουρος ότι… θα ξαναπάθεις…
Γιώργης Έξαρχος
………………….
