Βέροια Γράμματα & Τέχνες Θεάματα Ρεπορτάζ

Η Τάξη Μονωδίας του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας σε μια λαμπερή μουσικοθεατρική παράσταση

20/05/2025, 08:58

Η Τάξη Μονωδίας του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας έχει δείξει και άλλοτε τη δουλειά της, δουλειά που γίνεται με σοβαρότητα και έμπνευση. Η σημερινή μουσικοθεατρική παράστασή, όμως, που έστησε, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, εντυπωσιάζοντας.

Με τίτλο “Τον παλιό εκείνο τον καιρό…” ζωντανεύοντας οπερέτες και τραγούδια του ’30, η βραδιά ξετυλίχτηκε κυριολεκτικά με θαυμαστή αρμονία μουσικής, φωνών και σκηνοθετικής φαντασίας.

Βέβαια, πίσω από την επιτυχία βρίσκονται δυο άνθρωποι που δεν είναι απλά μουσικοί, είναι και εξαιρετικοί δάσκαλοι. Η Μαριαλένα Παναγιωτοπούλου, δασκάλα της Μονωδίας και ο δάσκαλος πιάνου Θανάσης Γοβατζιδάκης.

Και φυσικά και μόνο αποσπάσματα να ακούγονταν από τις οπερέτες της εποχής του Μεσοπολέμου και τα τραγούδια της, το αποτέλεσμα θα ήταν ενδιαφέρον και άρτιο. Εδώ όμως προστέθηκαν και κείμενα, που έδωσαν μαζί με το λιτό αλλά εύστοχο σκηνικό, τις επιλογές των κουστουμιών και την κίνηση, κάτι πολύ σημαντικό, που συνήθως λείπει.

Τα κείμενα που επιμελήθηκε ο Θανάσης Γοβατζιδάκης ήταν μια τοιχογραφία της εποχής, δουλεμένη με προσοχή, καθώς η προσέγγισή της ήταν ιστορική, πολιτική και κοινωνική, με κύριο χαρακτηριστικό τη δροσιά και το χιούμορ.

Μάλιστα αιχμές που έδεναν το χθες με το σήμερα σε έκαναν να θαυμάζεις τον απαραίτητο σκελετό μιας παράστασης, το λόγο.

Η αστική τάξη της Αθήνας γλεντά καθώς βαριέται από τη χλιδή μέσα στην οποία ζει, χωρίς να την αγγίζουν τα γεγονότα που αφορούν κυρίως την πλέμπα.

Και η φτωχολογιά, έχει κι αυτή τη θέση της στη ζωή, είτε με μια λατέρνα, είτε στην παραλία, είτε στη γειτονιά με την “ωραία” που ξεσηκώνει τον αντρικό πληθυσμό της!

Αν προσθέσουμε το μπρίο με το αποδόθηκαν τα κείμενα από το τρισχαριτωμένο “ντουέτο” της Κάτιας Παπαϊωάννου και της Λιάνας Γκεντσίδου, τότε οι ήδη ανεβασμένες μετοχές της παράστασης προκάλεσαν την πιο ευχάριστη έκπληξη!

Τα κομμάτια που τραγούδησαν οι μαθητές της Τάξης, με τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη να επιβάλλεται με την αξεπέραστη μελωδικότητά του, συνοδεύτηκαν κι από κομμάτια των Χατζηαποστόλου, Γιαννίδη, Σογιούλ, Μωράκη και Κωνσταντινίδη. Το καθένα και μια εικόνα, ένα αλλιώτικο άρωμα, μια μνήμη…

Με κομμάτια από τον “Βαφτιστικό”, αλλά και τραγούδια γνωστά κι αγαπημένα στους περισσότερους όπως το “Πόσο λυπάμαι” ή το “Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη”, οι μαθητές – καλλιτέχνες γέμισαν τη σκηνή με τις υπέροχες φωνές τους τραγουδώντας μόνοι, κατά ζεύγη ή χορωδιακά. Κι όχι μόνο με τις φωνές αλλά και με τις εικόνες που έπλασαν, με την εναλλαγή των κουστουμιών και προπαντός την εκφραστικότητα στο τραγούδι.

Γιατί στο λυρικό τραγούδι δεν αρκεί μόνο η φωνή, η φωνή ισοζυγιάζεται με την κίνηση, τη θεατρικότητα ερμηνείας ενός ρόλου. Κι εδώ η Μαριαλένα Παναγιωτοπούλου ήξερε να διδάξει και τα δύο στους μαθητές της!

Τραγούδησαν:

Η Αθανασία Βλαχοστεργίου, ο Γρηγόρης Μπιτσιλάκης, η Δήμητρα Καραβασίλη, η Έλλη Κατραντσιώτη, η Φωτεινή Γεωργίου, η Ελισάβετ Πασιαλή και ο Σωτήρης Ζερδαλής.