Γάμος ομόφυλων: Δικαιώματα ενηλίκων και ανηλίκων / γράφει ο Δ. Κωνσταντακόπουλος

Εντυπωσιάζει πολύ η πρεμούρα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά. Εκεί που είχε επιλέξει να πάει το θέμα μετά τις Ευρωεκλογές, αποφάσισε να το φέρει προς ψήφιση αμέσως και, επειδή συναντά την πολύ έντονη αντίθεση μεγάλου μέρους των βουλευτών και των ψηφοφόρων της ΝΔ, ήρε την υποχρέωση κομματικής πειθαρχίας.

Πριν από λίγο καιρό αφθονούσαν οι απειλές εναντίον διαφωνούντων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και οι σκληρές δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων κατά της Εκκλησίας να μην ανακατεύεται σε θέματα που δεν την αφορούν. Τώρα, ο Πρωθυπουργός τά’χει κάνει «κουλοβάχατα» στο κόμμα του και έφτασε στο σημείο να εκλιπαρεί τους δικούς του βουλευτές να απόσχουν τουλάχιστο και να μην καταψηφίσουν και την αντιπολίτευση να ψηφίσει το νομοσχέδιο που θα φέρει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε φέρει τέτοιο νόμο όταν ήταν κυβέρνηση. Τώρα και ο Κασσελάκης και η Νέα (;) Αριστερά εμφανίζονται ενθουσιασμένοι και θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο Μητσοτάκη, ενώ αναμένουμε να δούμε τι θα πράξει και το ΚΙΝΑΛ. Όχι μόνο θα ψηφίσουν τον νόμο της ΝΔ, αλλά έχουν υιοθετήσει και πιο «ριζοσπαστικές» ιδέες, μερικές εντελώς παράλογες και κωμικοτραγικές, καθόλου ακίνδυνες όμως, όπως η κατάργηση του πατέρα και της μάνας και η αντικατάστασή τους από τους γονείς α’ και β’ (πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη)!

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει επίσης, και έχει περιλάβει και στην πρόταση νόμου που κατέθεσε, την ιδιαίτερα απεχθή (και ασφαλώς εντελώς ξένη προς τις θεμελιώδεις αξίες της αριστεράς και του ανθρωπισμού) ιδέα να νοικιάζουν φτωχές γυναίκες για να τους κάνουν το κέφι τους και ένα παιδί, οι πλούσιοι ομοφυλόφιλοι όπως ο ανεκδιήγητος εξ Εσπερίας, δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένος νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που μας έχει παραγγείλει μάλιστα ότι θέλει δύο αγόρια. Αλλά και ο κ. Χαρίτσης τάχθηκε υπέρ των παρένθετων μητέρων.

Σημειωτέον ότι τα στελέχη της «αριστεράς» που τα υποστηρίζουν όλα αυτά στα κανάλια δεν παραθέτουν κανένα σοβαρό επιχείρημα, τα εμφανίζουν ως αυτονόητα «ατομικά δικαιώματα» και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σταθμίσουν τις ενδεχόμενες συνέπειες για τα παιδιά που θα υιοθετηθούν από ομοφυλόφιλα ζεύγη. (Θα εξετάσουμε ξεχωριστά αυτή τη θεωρία που αναπτύσσεται τελευταία για το αυτονόητο των ατομικών δικαιωμάτων που, υποτίθεται, δεν εμπίπτουν σε κοινωνική ρύθμιση, αλλά ενυπάρχουν φυσικά).

Ίσως βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργα όλα αυτά στους καιρούς που ζούμε, καιρούς ενός εν αποσυνθέσει «πολιτισμού του χρήματος», κωδικοποιημένου από την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, στην οποία ομνύουν και ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης. Από το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα πήγαμε στο πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα της Goldman Sachs, της τράπεζας του Κασσελάκη. Τα παιδιά είναι αντικείμενα χρήσης και μέσα διασκέδασης ενός παντοδύναμου Ατόμου, χωρίς κοινωνικές ή ηθικές δεσμεύσεις, παιχνίδια για Νάρκισσους ενήλικες, όχι φορείς της ζωής και του πολιτισμού των ανθρώπων που οι μανάδες θυσιάζουν ακόμα και τη δική τους ζωή για να τα σώσουν, αν χρειαστεί.

Κόντρα στο συμφέρον του

Αν το μέτρο του γάμου των ομόφυλων και της υιοθέτησης παιδιών ήταν δημοφιλές, θα καταλαβαίναμε ασφαλώς τα κίνητρα του κ. Μητσοτάκη. Αλλά το μέτρο του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και ιδίως αυτό της υιοθεσίας παιδιών («τεκνοθεσίας») από γκέι όχι μόνο δεν είναι δημοφιλές, αλλά βρίσκει, καλώς ή κακώς, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, όχι απλά αντίθετη, αλλά πολύ έντονα αντίθετη τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης και, ακόμα περισσότερο, των ίδιων των ψηφοφόρων, κατ’ επέκτασιν και των βουλευτών της ΝΔ. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί ο Πρωθυπουργός δείχνει τέτοια πρεμούρα και διακινδυνεύει ακόμα και να προκαλέσει και σοβαρή κρίση στην κυβέρνηση και το κόμμα του;

Δικαιώματα ενηλίκων και παιδιών

Προτού επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, να παρατηρήσουμε ότι σήμερα, όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι υποστηρίζουν το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να έχουν τη δική τους προσωπική σεξουαλική ζωή που επιθυμούν, χωρίς κανενός είδους διακρίσεις εξ αυτού του λόγου και, πολύ περισσότερο, των διώξεων, ενίοτε σκληρότατων, που υφίσταντο στο παρελθόν. Δεν υπάρχουν όμως μόνο τα δικαιώματα των ομόφυλων ενηλίκων. Υπάρχουν επίσης και τα δικαιώματα των παιδιών που είναι μάλιστα πολύ πιο τρωτά από τους ενήλικες και που έχουν πολύ περισσότερο από αυτούς ανάγκη προστασίας. Εδώ εγείρονται σοβαρά ζητήματα. Δεν χρειάζεται να φάει κανείς τα νιάτα του μελετώντας Γιουνγκ, Φρόιντ και Ράιχ για να αντιληφθεί ότι τα γονεϊκά πρότυπα έχουν θεμελιώδη σημασία για την υγιή ανάπτυξη της σεξουαλικότητας και του ψυχισμού ενός παιδιού. Αρκεί να παρατηρήσει τα παιδιά ή να σκεφτεί τον εαυτό του. Όλοι μας ξέρουμε την τεράστια επίδραση που είχαν απάνω μας οι γονείς μας σε όλα τα ζητήματα, όχι μόνο στη σεξουαλικότητα. Τίθεται λοιπόν εκ των πραγμάτων το εξής ερώτημα: Τα παιδιά που μεγαλώνουν στο περιβάλλον δύο ομοφυλόφιλων «μπαμπάδων» ή δύο ομοφυλόφιλων «μαμάδων» έχουν τις ίδιες δυνατότητες, τους ίδιους δρόμους ανάπτυξης της σεξουαλικότητας και του ψυχισμού τους που έχουν δύο παιδιά που μεγαλώνουν με τα συνήθη πρότυπα του άντρα-πατέρα και της γυναίκας-μάνας; Επιπλέον, τι ακριβώς υποδοχή θα επιφυλάξουν οι συνομήλικοι στα παιδιά των δύο ομοφυλόφιλων ανδρών ή των δύο λεσβιών ή δύο trans; Μήπως τα παιδιά αυτά θα φάνε την καζούρα του αιώνα που θα τα τραυματίσει ανεξίτηλα και βαθιά για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή τους;

Με το που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης τις προθέσεις του, η ΕΡΤ έπιασε δουλειά εξηγώντας μας γιατί οι «μελέτες» των «ειδικών» αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει και σπουδαία επίπτωση στα παιδιά ομόφυλων ζευγών, εκτός της περιθωριοποίησης από το κοινωνικό τους περιβάλλον (που είναι ήδη πολύ σοβαρή επίπτωση!). Βεβαίως σοβαρές τέτοιες μελέτες δεν είναι εύκολο να υπάρξουν γιατί το φαινόμενο των υιοθετημένων παιδιών από γκέι είναι πολύ πρόσφατο για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Επιπλέον είναι δυστυχώς αναπόφευκτο όλες αυτές οι μελέτες να επηρεάζονται από το τεράστιο και πανίσχυρο λόμπο που είναι σε θέση να επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική της αμερικανικής και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όπως και του Χόλιγουντ και των μέσων ενημέρωσης, όλο και περισσότερο οπαδών της Trans ιδεολογίας. Ελάχιστοι γιατροί, παιδαγωγοί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, βιοηθικοί και φιλόσοφοι θα τολμούσαν να τα βάλουν ανοιχτά μαζί του, διακινδυνεύοντας τις καριέρες και τα εισοδήματά τους, άπειροι θα έσπευδαν στην εποχή μας να τους εξυπηρετήσουν. Επιπλέον, υπάρχει το τεράστιο οικονομικό συμφέρον των φαρμακοβιομηχανιών, που, στο κλίμα που επικρατεί τώρα στον δυτικό κόσμο, βλέπουν να πολλαπλασιάζονται εκρηκτικά οι (πραγματικές ή όχι) «δυσφορίες φύλου» και οι συνταγογραφήσεις ορμονών, ενίοτε και αντικαταθλιπτικών εφ’ όρου ζωής. Διάβασα τις προάλλες την «Κατασκευή του διεμφυλικού παιδιού» των Ελιάσεφ και Μασσόν (εκδόσεις Κουκκίδα) και τρόμαξα με αυτά που γίνονται από ακτιβιστές της υπόθεσης ΛΟΑΤΚΙ, αλλά και γιατρούς που συμφωνούν μαζί τους. Πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσει κάθε γονέας και κάθε ενδιαφερόμενος για τα προβλήματα αυτά.

Υπάρχουν και ευρύτερα ζητήματα, όπως η υπερπροβολή κατά τρόπο εντελώς δυσανάλογο από την τηλεόραση, τα ΜΜΕ, τα social media και την πολιτιστική βιομηχανία της Trans ιδεολογίας. Σχεδόν κάθε δεύτερη ταινία του Χόλιγουντ κυριαρχείται από ομοφυλοφιλικό προβληματισμό, πράγμα που συμβαίνει και με πάμπολλα από τα νέα μυθιστορήματα που γράφονται και εκδίδονται. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί ασφαλώς μια ουσιώδη πτυχή του ανθρώπινου είναι σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Έχει ασφαλώς τη θέση της στην καλλιτεχνική δημιουργία. Αλλά εδώ μοιάζει να κυριαρχεί, να εμφανίζεται ως κύρια και πάντως η πιο σημαντική και αξιόλογη σεξουαλική και ερωτική δραστηριότητα. Οδηγούμαστε, εμμέσως πλην σαφώς, σε κραυγαλέα υποτίμηση της αξίας και της ομορφιάς και του ρομαντικού έρωτα και του σεξουαλικού δεσμού μεταξύ ετεροφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, πάνω στα οποία θεμελιώθηκε ιστορικά το μεγαλείο της ανθρώπινης ζωής, του πολιτισμού μας και της αναπαραγωγής τους.

Ο κίνδυνος είναι επίσης να δούμε εδώ, στο «ιδεολογικό» αυτό κλίμα που τείνει σταδιακά να επικρατήσει, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες δυτικές χώρες, μια έκρηξη περιπτώσεων «δυσφορίας φύλου» στα παιδιά, πραγματικών ή μη πραγματικών, και στη συνέχεια μαζική ισόβια χρήση ορμονών ή/και αντικαταθλιπτικών, όπως και μαζική προσφυγή σε εγχειρήσεις ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων. Αυτά όλα άλλωστε συμβαίνουν σε μια κοινωνία σε διάλυση, κατάρρευση κάθε κανόνα, πρωτοφανή πνευματική και ηθική παρακμή και πολύ μεγάλη σύγχυση. Το αστυνομικό δελτίο είναι μια εντελώς προφανής αντανάκλαση αυτής της καταστροφής. Χρειάζεται τώρα να εμπλακούμε και σε μια αμφισβήτηση των πιο θεμελιωδών ανθρωπολογικών σταθερών που συνόδευσαν τον ανθρώπινο πολιτισμό από την αυγή του (αλλά ακόμα και τα θηλαστικά!);

Δεν έχω προσωπικά τις απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα παραπάνω. Αλλά δεν τις έχει και κανείς άλλος, φοβάμαι, πολύ περισσότερο άτομα εξαιρετικά περιορισμένων γνώσεων και, ως πολιτικοί που είναι, εντελώς συζητήσιμης ηθικής, όπως οι κύριοι Μητσοτάκης και Κασσελάκης. Χρειάζεται να τα σκεφτούμε και να τα συζητήσουμε σοβαρά όλα αυτά. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή κοινωνική ανάγκη να τεθούν και να λυθούν άμεσα. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τα παιδιά, δεν αρχίζει το έργο της διευκολύνοντας τις πολύ δύσκολες σήμερα υιοθεσίες παιδιών από ετεροφυλόφιλους;

Μέχρι να ωριμάσει κάπως ο απαραίτητος εθνικός, κοινωνικός και επιστημονικός προβληματισμός γύρω από τα θέματα αυτά, η ανθρωπιστική δεοντολογία επιβάλλει το αυτονόητο καθήκον, την υποχρέωση και τη θεμελιώδη αρχή, όπως τη διατύπωσε ο Ιπποκράτης: «ωφελέειν, ή μη βλάπτειν». Δεν κάνουμε πιθανώς επικίνδυνα ψυχολογικά και ανθρωπολογικά πειράματα με παιδιά, παραβιάζοντας φυσικούς και κοινωνικούς κανόνες χιλιάδων και χιλιάδων χρόνων, προτού σιγουρευτούμε ότι δεν θα τους κάνουμε ζημιά.