Δεκέμβριος, 3 του μήνα, Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ. Παγκόσμια Ημέρα ευαισθητοποίησης απέναντι στις ανάγκες και τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, που όχι μόνο έμαθαν οι περισσότεροι να διαχειρίζονται την αναπηρία τους, αλλά κάποιοι να αναπτύσσουν και δεξιότητες.
Από τη μια πλευρά της όχθης εμείς, οι τυχεροί της ζωής, που δεν μας έλαχε ο κλήρος που σ’ αυτούς έπεσε, που δεν έλαχε ούτε στα παιδιά μας. Τύχη το λένε. Το σκοτεινό της δάχτυλο δεν έπεσε πάνω μας.
Κι από την άλλη μεριά, στην απέναντι όχθη εκείνοι. Εκείνοι κι οι γονείς τους. Ανάμεσά μας ένα ορμητικό ποτάμι που κουβαλάει τα “γιατί” και τα “πρέπει” τους.
Κι εμείς πρέπει, εμείς να στήσουμε τη γέφυρα πάνω από το ποτάμι και να τους δώσουμε το χέρι, για να περάσουν απέναντι. Έτσι πρέπει. Όχι να λυπηθούμε, να σεβαστούμε πρέπει τον αγώνα τους και να τους δώσουμε το χέρι.
Μόνοι; Μπορούμε να βοηθήσουμε μόνοι; Θα το κάνουμε όσο και όπως μπορούμε. Αλλά η πίεση πρέπει να ‘ναι προς τα πάνω, προς εκείνους που ορίζουν τη μοίρα μας, προς την Πολιτεία.
Οι γονείς αυτών των παιδιών, ή αυτών των “μεγάλων παιδιών”, μάχονται, μάχονται όσο είναι ζωντανοί. Όμως ο αγώνας τους είναι σκληρός και άνισος. Και διαρκής… Όσο ζούνε… Και μετά;
Στην Ημαθία, “Τα παιδιά της Άνοιξης”, που σήμερα γιορτάζουν την Ημέρα τους στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας, το ΚΕΜΑΕΔ, που τη γιορτάζει αύριο στον ίδιο χώρο, ο Σύλλογος ΜΑμΑ, Το “Υφάδι”, το “Εν σώματι υγιεί”, όλοι οι σύλλογοι αγωνίζονται προκαλώντας τον σεβασμό και τον θαυμασμό μας.
“Είμαστε μαζί σας”, τους λέμε σήμερα. Άλλαξαν οι καιροί. Ο Καιάδας είναι πολύ μακριά, το ίδιο και η Ιερά Εξέταση, που καταδίκαζε στην πυρά τα παιδιά με αναπηρίες, αν δεν τα έδινε στη Βασιλική Αυλή, για να διασκεδάσει την πλήξη των βασιλιάδων με τη σωματική ή τη διανοητική τους υστέρηση. Μακριά φαίνεται να είναι ακόμα, (εδώ θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί), και ο Ναζισμός, που καταδίκαζε την ύπαρξη παιδιών με αναπηρία, έχοντας ως στόχο τη γέννηση της μελλοντικά κοσμοκράτειρας Αρίας Φυλής, αυτής με τα γαλανά μάτια και τα ξανθά μαλλιά!
Σήμερα, παντού δείχνεται μια ευαισθησία απέναντι στα ΑμεΑ. Ναι, οι καιροί άλλαξαν, όμως είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν… Και πρέπει το συντομότερο.
Κι εμείς, σύλλογοι που έχετε επωμιστεί τη φροντίδα αυτών των παιδιών, γονείς που τα στηρίζετε, είμαστε μαζί σας. Τώρα και πάντα.
Δήμητρα Σμυρνή
………………….
ΥΓ: Το μικρό αυτό κείμενο αφιερώνεται στον αγαπημένο φίλο Χάρη Χουρδάκη, που κάποτε, πριν το ατύχημα που του στέρησε το φως, είχε δει τα χρώματα και μιλά ακόμη γι’ αυτά, για τη ζωή και τους πίνακες ζωγραφικής, που τόσο αγαπούσε. Τον Χάρη που δούλεψε, που διαβάζει, που είναι συνδικαλιστής και αγωνιστής για τα δικαιώματα αυτών που στερούνται όσα εμείς οι άλλοι χαιρόμαστε.
…………………….
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
