Πριν σου φανερωθεί η καλοσύνη
πρέπει να χάσεις ό,τι έχεις
ένας πολτός το μέλλον σου να γίνει
όπως το αλάτι μέσα στη σουπίτσα
ό,τι κι αν πρώτα έσφιγγες στη χούφτα
ό,τι κι αν πρώτα μάζευες στην άκρη
όλα να γίνουν θρυψαλάκια πρέπει
-έτσι θα μάθεις το φρικτό τοπίο
ανάμεσα στην καλοσύνη και την καλοσύνη.
Έτσι που τρέχεις κι όλο τρέχεις
νομίζεις πως το λεωφορείο δε θα σταματήσει
όλοι θα μασουλάνε τα μπουρίτος
κι απ’ το παράθυρο θα φεύγει το τοπίο.
Πριν διδαχτείς την τρυφερή βαρύτητα της καλοσύνης
πρέπει να δεις νεκρό τον Ινδιάνο
μες στο λευκό του πόντσο στη γωνία
να καταλάβεις πως κι αυτός πριν από σένα
ήτανε κάποιος σαν εσένα, ίδιος
της νύχτας ταξιδιώτης όλος σχέδια ,
με την ανάσα του την τελευταία ν’ ανασαίνει.
Πριν νιώσεις τι βαθειά είν’ η καλοσύνη
πρέπει να ξέρεις ότι ίδιο βάθος έχει η λύπη
πρέπει αχάραγα να την καλημερίσεις
να της μιλήσεις μέχρι η φωνή σου
γίνει ηχείο για όλους τους θλιμμένους.
Όταν αυτό που νιώθουν νιώσεις
αυτή την καλοσύνη θα κρατάς στο χέρι
αυτή η καλοσύνη θα σου δένει τα κορδόνια
και για τον επιούσιο θα σε σπρώχνει έξω.
Αυτή η καλοσύνη θα προβάλλει
μες στο μεγάλο αγριεμένο πλήθος,
αυτή θα σου μιλάει,θα σου λέει
«Εγώ είμαι, πάμε, έλα, βιάσου»
-σαν μια σκιά ή σαν μια φίλη θα ‘ναι.
………………..
Μετάφραση: Γλυκερία Μπασδέκη
………………
*Η Νάομι Σίχαμπ Νάι είναι Αμερικανίδα ποιήτρια, που γεννήθηκε στις ΗΠΑ από πατέρα Παλαιστίνιο και μητέρα Γερμανοελβετίδα.
