Όλοι είδαμε τον επινίκιο λόγο του επανεκλεγέντος δήμαρχου του Βόλου, Αχιλλέα Μπέου, μόλις επιβεβαιώθηκε η νίκη του.
Και βέβαια, ειπώθηκαν πολλά και για την προεκλογική του καμπάνια, όπου απειλούσε ότι θα επέλθει μαρασμός στον τόπο, αν δεν επανεκλεγεί, αλλά κυρίως για τον χυδαίο τρόπο με τον οποίο στράφηκε κατά του Στέφανου Κασσελάκη αλλά και κατά όσων δηλώνουν ή είναι ομοφυλόφιλοι.
Εκείνο που είναι εξίσου ανησυχητικό με την ακραία συμπεριφορά του, που προκαλεί οργή, ή και ανησυχητικότερο, είναι το πώς αντιμετωπίστηκε αυτή η συμπεριφορά από τους οπαδούς του!
Στις απόψεις Μπέου, που εκφράστηκαν με χυδαίο τρόπο – ο καθένας μπορεί να βλέπει θετικά ή αρνητικά την νέα οπτική με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα- εκείνο που προκαλεί ανησυχία είναι η συμπεριφορά των οπαδών του.
Και ξέρουμε όλοι πως το πλήθος, αν μετατραπεί σε όχλο, ενώ ξεκινά από την απλή χειραγώγηση, περνά εύκολα στο ντοπάρισμα κι από κει και πέρα είναι ανεξέλεγκτο!
Πρέπει να θυμηθούμε ίσως ξανά πώς ο γερμανικός λαός, ο τόσο πειθαρχημένος, οδηγήθηκε βαθμιαία στις διώξεις των μη επιθυμητών, των τσιγγάνων, των κομουνιστών, των ομοφυλόφιλων και των Εβραίων, για να καταλήξει ντοπαρισμένος στη χρήση των κρεματορίων, οπαδός της καθαρής… Αρίας Φυλής!
Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούσαν οι οπαδοί του Μπέου εκείνη τη βραδιά ήταν πραγματικά ανησυχητικός, προκαλώντας μόνο αρνητικά συναισθήματα σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Δικαιούσαι να έχεις άποψη και να την εκφράζεις. Το “πώς”, όμως είναι το ίδιο σημαντικό με το “τι” λέγεται κάθε φορά. Πολύ περισσότερο, όταν επηρεάζεις πλήθη, ντοπάροντάς τα.
far
