Ζουλφί Λιβανελί. Τα τραγούδια του γέφυρα των δύο λαών
Ποιος είναι ο Ζουλφί Λιβανελί και κάνει το Ηρώδειο να γεμίζει πριν λίγες μέρες και ενώ βρέχει ο κόσμος να συγκινείται και να τραγουδά, σε εποχές που τα ελληνοτουρκικά δεν είναι και στα καλύτερά τους;
Ο Ζουλφί Λιβανελί είναι Τούρκος, όσο είναι και Έλληνας, όσο είναι και παιδί όλου του Κόσμου, αυτού του Κόσμου που διεκδικεί τη Δικαιοσύνη, την Ειρήνη και την Ισότητα.
Σε μας τους Έλληνες είναι κυρίως γνωστός ως μουσικός. Ως συνθέτης και τραγουδιστής. Η φιλία του με τον Μίκη Θεοδωράκη παλιά είχε κάνει μια μοναδική γέφυρα μεταξύ των δύο λαών με συναυλίες των δύο, πότε στην Ελλάδα και πότε στην Τουρκία.
Συναυλίες που συγκινούσαν και Τούρκους και Έλληνες το ίδιο. Γιατί ο απλός λαός είναι πολύ μακριά από όλα εκείνα τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται από τους Μεγάλους και παρασέρνουν τις χώρες τους σε έχθρες και πολέμους.
Μέσα απ’ αυτές τις συναυλίες τότε γεννήθηκε και το δίδυμο Λιβανελί – Φαραντούρη με τα τραγούδια τα δικά του που τα τραγούδησε εκείνη στα ελληνικά κι εκείνος στα τούρκικα σε εναλλαγή γλωσσών.
Έτσι ήταν και στην Αθήνα, στο Ηρώδειο, πριν λίγες μέρες, σαν να μην είχε τίποτα αλλάξει πέρα από την απουσία του Μίκη Θεοδωράκη.
Και φυσικά δεν έχει αλλάξει. Μάλλον τα πράγματα χειροτέρεψαν και για τους δυο λαούς, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, γνωστά σε όλους.
Ο Λιβανελί με τα τραγούδια του τραγούδησε τους καημούς του απλού κόσμου. “Σαν το μετανάστη”, πόσο επίκαιρο και σήμερα! “Χιροσίμα”, ξεχνιέται ποτέ ένα τέτοιο έγκλημα;
Εκείνο που δεν είναι ίσως τόσο γνωστό είναι πως είναι ταυτόχρονα και συγγραφέας, με εκδόσεις βιβλίων του και στην Ελλάδα. Παράλληλα ποιητής και σκηνοθέτης.
Από πολλούς ο Λιβανελί θεωρείται ο σημαντικότερος Τούρκος διανοούμενος εδώ και πολλά χρόνια, με αγώνες για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του λαού του και για τα δικαιώματα της γυναίκας στον τόπο του.
Άλλωστε τα παρακάτω λόγια του αντανακλούν την όλη κοσμοθεωρία του σήμερα, που οι αντιθέσεις όλο και μεγεθύνονται στον κόσμο και τα ανθρώπινα δικαιώματα πλήττονται:
“Η Δύση, που φοβάται την ταξική σκέψη, εισήγαγε τη μόδα της σκέψης με όρους ταυτοτήτων και τόνισε τις σεξουαλικές, πολιτισμικές και εθνικές διακρίσεις, αντί για τις ταξικές αντιθέσεις. Αυτή η επιχείρηση έχει γίνει τόσο ακραία, που τα κινήματα αφύπνισης συγκλονίζουν την Αμερική τούτη τη στιγμή. Φυσικά, δεν είμαι ευχαριστημένος με την κατάσταση.
Αντί να ασχολούνται μ’ αυτά, οι μάζες θα πρέπει να υψώσουν τις φωνές τους για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οικονομικά δικαιώματα, την ισότητα και την ειρήνη.”
………………
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
……………………………
