Υπάρχουν δρόμοι πολυσύχναστοι των πόλεων. Αυτοκίνητα αδιαλείπτως τρέχουν και από τις δυο λωρίδες και οι πεζοί από τα πεζοδρόμια διαβαίνουν. Δρόμοι ολοζώντανοι, δρόμοι που σε αυτούς χτυπάει η καρδιά των πόλεων.
Όμως υπάρχουν και δρόμοι ήσυχοι, θαρρείς πως κάποιος έδωσε εντολή να μην περνούν άνθρωποι και τροχοφόρα απ’ εδώ. Μια περίεργη σιωπή απλώνεται σε όλο το πλάτος και το μήκος τους. Ακόμα και οι κάτοικοι των καινούργιων πολυκατοικιών που φύτρωσαν ανάμεσά τους, σιωπηλά κινούνται, λες και πασχίζουν να διαφυλάξουν ένα μυστικό απόκοσμο.
Από έναν τέτοιο δρόμο επιστρέφω σπίτι μου τα μεσημέρια απ’ τον καφέ. Μια βρύση τρέχει συνεχώς, χωρίς κάποιος το νερό της να χρειάζεται. Σπίτια παλιά, παρατημένα ξαφνικά από τους ενοίκους τους από φτώχεια, αρρώστια, σεισμό ή πόλεμο επικείμενο. Σπίτια ετοιμόρροπα, σεσημασμένα με κορδέλες επικινδυνότητας. Όνειρα που χτίστηκαν μέσα σε αυτά, έσβησαν με τον καιρό μαζί με τους ανθρώπους και ήρθε η ώρα τους για κατεδάφιση. Και να! στο τέλος της οδού, οδόσημα εμποδίζουν τον πεζό να συνεχίσει κι ένα βελάκι αόρατο δείχνει την παράκαμψη μπροστά από την είσοδο οικοδομής καινούργιας. Ένας κάδος γεμάτος μπάζα, ένας εργάτης πετάει άχρηστα, παλιά αντικείμενα εντός του κι ο εργολάβος με τον σκούφο του επιστατεί κι έχει σκοπό σε δυο τρεις μέρες να φέρει τις μπουλντόζες του να το γκρεμίσει το σπίτι ετούτο το παλιό, το ετοιμόρροπο.
Γνωστός μου, από τον καιρό που δούλευα.
«Τίνος είναι αυτό το σπίτι;» τον ρώτησα. «Το αγόρασε ένας υπάλληλος όταν βγήκε στη σύνταξη για να ξεφορτωθεί το εφ άπαξ του, πριν τα μνημόνια, για τα παιδιά του» απάντησε.
«Τυχερά παιδιά» μουρμούρισα. «Μην το λες, ο ένας στο Βερολίνο μεγαλογιατρός και με γυναίκα Γερμανίδα κι ο άλλος στη Βοστώνη, υψηλές τεχνολογίες και τέτοια κι αυτός καλοπιασμένος.»
Συνέχισα την πορεία μου σε έναν πιο ζωντανό δρόμο, με λίγα αυτοκίνητα κι ένα ζευγάρι που τσουλούσε ένα καρότσι ο καθένας κι από δίπλα ένα μεγαλύτερο παιδί τους περπατούσε. Στο μπροστινό καρότσι ο μικρός κρατούσε ένα έντυπο που διαφήμιζε προϊόντα super market και τα διάβαζε με προσοχή όπως ο παππούς του την εφημερίδα την Κυριακή κοντά στο τζάκι.
Γιώργος Σιώμος 4/2/2023
