«Ένας ήλιος ανατρεπτικός» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη
Μετά το μεσημέρι 3:20 καθοδόν… Κυριακή…
Ο ήλιος σταμάτησε να παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα κι εμφανίστηκε μεγαλοπρεπώς.
Ο ουρανός μοιρασμένος στα δύο..
Δεξιά ένα τεράστιο, άσπρο γκρι σύννεφο που σου έδινε την αίσθηση ότι τώρα θα πέσει πάνω σου και θα σε πλακώσει.
Στην άλλη μεριά… το γαλάζιο.
Όχι το ανοιχτό!
Εκείνο το γαλάζιο που γλυκαίνει την όραση.
Ο κάμπος δεξιά, στα σημεία που φωτίζονται… καταπληκτική εικόνα αυτά τα χωριά τα μακρινά… παραταγμένα σε μια διάφανη, φωτεινή γραμμή, άσπριζαν σηματοδοτώντας τον ορίζοντα.
Πιο κοντά, σε πρώτο πλάνο, το φως δημιουργούσε εναλλαγές, σκοτεινές και φωτεινές και διαρκώς η φωτεινότητα τους διαφοροποιούνταν, καθώς γινόταν ακόμα πιο εμφανής ο ήλιος.
3:40
Βγήκα από το αυτοκίνητο για να βγάλω τις δίδυμες κορυφές απέναντι.
Σε πλήρη αντίθεση με το φωσφορίζον, πρασινοκόκκινο τοπίο, συμπληρωματικό της χρωματικής παλέτας.
Επιβλητικές και συγχρόνως φιλικές σου έδιναν την ψευδαίσθηση ότι είναι τόσο κοντά… δημιουργώντας την αίσθηση ότι μπορείς να τις αγγίξεις περπατώντας μερικά χιλιόμετρα μόνο!
Αφήσαμε το αυτοκίνητο , πολλή λάσπη ο χωματόδρομος προς το κτήμα, στη στροφή αριστερά πάνω στο λιβάδι που φέρνει και τα άλογα του ο γείτονας και το καλοκαίρι ξεροσταλιάζουν διψασμένα στον ήλιο.
Να΄τα!
Τρώνε τους λωτούς του γειτονικού κτήματος κι ο Μπλάκυ τα επιπλήττει γαβγίζοντας τα!
Στο λιβάδι αυτό, κάποιες φορές, οι κυνηγοί κάθονται με τις ώρες περιμένοντας στα περάσματα με όπλα και ασύρματους, μην τυχόν και ξεφύγει το αγριογούρουνο…
Αυτό που αντικρίσαμε βγαίνοντας από το αυτοκίνητο ήταν ένα θέαμα σπάνιο για την εποχή.
Το πράσινο γύρω μας έμοιαζε ψεύτικο, σαν πράσινη οθόνη. Φωσφόριζε και χάνονταν τα όρια του.
Τα χρώματα της σήψης των φύλλων τόσο ζωντανά , στολίδια του τοπίου που έλαμπε σαν αόρατοι πάμπολλοι προβολείς να είχαν στηθεί από διάφορες μεριές απέναντι του.
Ψηλά, η γραμμή ενός αεροπλάνου κόβει στη μέση ένα σύννεφο. Το σύνολο μοιάζει πουλί με ανοιγμένα φτερά που ισορροπεί μεσούρανα…
Άσπρα, παιχνιδιάρικα σύννεφα συγκλίνουν έχοντας ως σημείο φυγής τον Όλυμπο που δεν υπολείπεται της λαμπρότητας του κι ας αχνοφαίνεται…
Τα φιλαράκια μας κολλημένα στον φράχτη, αδημονούν!
Κινούνται πάνω κάτω και μαζί τους καμιά δεκαριά σκυλόγατα, που κοιμούνται μαζί τους , ξαπλώνουν επάνω τους και λιάζονται , μαλώνοντας πολλές φορές, καθώς συχνά διεκδικούν τον ίδιο σκύλο!
Ανατροπές διάφορες!
Όπως ο χθεσινός ανατρεπτικός ήλιος της μισής ώρας που
κάλυψε όλες τις ασχήμιες και τα στραβά και θύμισε τη χαρά της ζωής …
Μία σκηνοθετημένη θαρρείς εικόνα, σε ένα τοπίο τόσο κοντινό στην πόλη που μπορεί να σου χαρίσει αναπνοές, αρκεί να ξεφύγεις από τα στερεότυπα της στημένης καθημερινότητας …
καλή εβδομάδα με υγεία!
Ει. Δα.
