Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Έλληνας: “Ρίζες”
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, που έφυγε από τη ζωή χθες, δεν ήταν μόνο ο μεγάλος συνθέτης, ο βραβευμένος με Όσκαρ, αυτός που έφερε τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο σε μια μοναδική σύζευξη με τη μελωδία.
Ήταν εκείνος που πάντα κουβαλούσε στη μουσική του την Ελλάδα, κι αυτό έκανε τη χώρα του να τον νιώθει δικό της, όσο κι αν έλειπε μακριά της.
Παιδί από ένα μικρό χωριό του Βόλου, παγκόσμια γνωστός για χρόνια ολόκληρα, κουβαλάει, όταν θέλει στους ήχους της μουσικής του τις μελωδίες που γράφτηκαν τότε στη μνήμη του, κατορθώνοντας να μεταμορφώνεται πρωτεϊκά πότε σε κείνον που θα γράψει μουσική για το διάστημα και τη ΝΑΣΑ και πότε να δίνει στους ήχους κουδουνίσματα και τον αέρα που τραγουδάει ανάμεσα στα δέντρα μαζί με τη φλογέρα.
Μια τέτοια μελωδία είναι οι “Ρίζες”, από τον δίσκο που γύρισε με την Ειρήνη Παπά το 1979 στο Λονδίνο με τον τίτλο “Ωδές”. Έξοχος ο τρόπος που δίνονται εκεί τραγούδια τόσο γνωστά κι όμως σε τέτοια διάσταση που συγκινούν σαν να τα ακούει κανείς για πρώτη φορά. Ποιος δεν ξέρει το “Σαράντα παλικάρια” ή το “Ποταμέ”. Κι όμως…
Οι “Ρίζες” είναι μόνο μουσική, χωρίς τη φωνή της Παπά, και αποτυπώνει στο άκουσμά της τη βαθιά σύνδεση του συνθέτη με την Ελλάδα.
far
