Αν μπορούσε σήμερα ο Φώτης Καραβασίλης να δει τον κόσμο της πόλης του, της Βέροιας, να έρχεται να τον αποχαιρετήσει, αν μπορούσε να δει τη συγκίνηση στα μάτια όλων, τότε θα ένιωθε βαθιά ικανοποιημένος, επειδή σίγουρα πορεύτηκε την οδό του δικαίου και της αγάπης για τον άνθρωπο, αγάπη που σήμερα όλοι τού επέστρεψαν.
“Ο αποθανών δεδικαίωται” λένε για τους νεκρούς, αλλά ο Φώτης δεν δικαιώθηκε μόνο σήμερα, στο “τελευταίο αντίο”, είχε δικαιωθεί στις συνειδήσεις του κόσμου, όσο ζούσε.
Κόσμος, όχι μόνο από τη Βέροια αλλά απ’ όλη την Ημαθία, στεφάνια αμέτρητα λευκά, όχι μόνο από τον τόπο του αλλά κι από την υπόλοιπη Ελλάδα, ήταν ένα πρωτοφανές σκηνικό πένθους και τιμής στον Ναό των Αγίων Αναργύρων της Βέροιας, σήμερα το απόγευμα.
Η εξόδιος ακολουθία μέσα στον ναό ξεκίνησε, αφού μια ατέλειωτη σειρά απλών ανθρώπων αλλά και επισήμων πέρασε μπροστά του, χαιρετώντας αυτόν και την αγαπημένη του οικογένεια.
Οι επικήδειοι λόγοι πολλοί, όλοι με αληθινή συγκίνηση. Φίλοι, συνάδελφοι, συναγωνιστές μιας ολόκληρης ζωής, σεμνοί και λυπημένοι μπροστά στο φέρετρό του, τον αποχαιρέτησαν με πρώτη την Αντιπρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Σοφία Ζεϊμπέκη. Είπε:
“Μέρα θλίψης όχι μόνο για τον Δικηγορικό Σύλλογο, αλλά για ολόκληρη την πόλη. Δύσκολο να δοθεί με λόγια αυτό που ήταν ο Φώτης, ο αγωνιστής της ζωής.
Μιλώντας για την ικανότητά του να είναι φίλος με όλους, για την μάχιμη δικηγορία που ασκούσε με πάθος και εντιμότητα, για τη διάθεσή του να προσφέρει πάντα στο σύνολο, η Αντιπρόεδρος έκλεισε έτσι:
“Φώτη, η μεγάλη παρακαταθήκη των ανθρώπων είναι η μνήμη κι εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και με κείνο το δικό σου χαμόγελο.”
Συνέχισαν οι επόμενοι, προσθέτοντας ο καθένας τη δική του οπτική για τον άνθρωπο Καραβασίλη. Κρατήσαμε σκόρπιες φράσεις, που αποδίδουν με αγάπη και θαυμασμό το πορτρέτο του, όπως αυτές:
“Φεύγεις ορθός και αλύγιστος, παρών πάντα σε κάθε αγώνα, πρότυπο σεμνότητας και σοβαρότητας…”
“Το σύνθημα σου ‘Δικηγόροι ενωμένοι, ποτέ νικημένοι’, είναι πάντα επίκαιρο! Ήρθαμε να χαιρετήσουμε τη χρυσή καρδιά, που δίδαξε την ανθρωπιά και την καλοσύνη. Αγωνιστής της Δικηγορίας και της Δημοκρατίας. Ήσουν ο Φώτης μας, ο γνήσιος, ο ασυμβίβαστος, ο πατριώτης…”
“Ακατανόητο! Πως γίνεται να μην είσαι ανάμεσά μας; Είμαι ο παιδικός σου φίλος και εκπροσωπώ μια παράταξη. Εσύ όμως δεν ανήκεις μόνο στο ΠΑΣΟΚ, εσύ υπηρετούσες το δίκιο!
Συμβόλιζες το καθαρό και έντιμο ΠΑΣΟΚ. Αν την Πολιτική την υπηρετούσαν άνθρωποι όπως εσύ, πώς, αλήθεια, θα ήταν; Εσύ θα είσαι πάντα το μέτρο σύγκρισης…”
“Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας; Είναι εδώ για σένα η Βέροια, η Νάουσα, η Αλεξάνδρεια… Κοντά σου μάθαμε ήδη από τα φοιτητικά μας χρόνια τι θα πει ανθρωπιά, σεμνότητα, αγώνας. Ήσουν εκείνος που το αδύνατο το έκανες δυνατό. Δεν φοβόσουν το θάνατο κι ελεύθερος είναι εκείνος που δεν τον φοβάται…”
“Κώδικας αξιών η ζωή, που πρώτος εσύ υπηρέτησες…”
Τραγική φιγούρα η κ. Γιαννούλα, η μητέρα του, ανάμεσα στ’ αδέλφια και τα παιδιά του, να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει το θάνατο του παιδιού της, να μην μπορεί να το αποχωριστεί, την ώρα του “Δεύτε τελευταίον ασπασμόν…”
Ο Φώτης Καραβασίλης πορεύτηκε προς το κοιμητήριο της Ραχιάς, ανηφορίζοντας μαζί με τους αγαπημένους του για την τελευταία του κατοικία, ενώ ο ήλιος βάδιζε προς τη δύση του.
far
Φωτογραφίες: faretra.info
