“Αμαρτωλή πόλη” γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη
———
Ζω, νομίζω, σε έναν διαρκή εφιάλτη, ή θα μπορούσα να πω… σε μία σουρεάλ κατάσταση.
Όχι σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, αλλά σαν την Αλίκη στη χώρα των “τραυμάτων”.
Ειδήσεις καιροφυλακτούν και εύστοχα σε χτυπούν.
Τόσοι νεκροί από τον Covid, 4ο κύμα λόγω της μετάλλαξης Δέλτα!
Συζυγοκτόνοι, γυναικοκτόνoι, βιαστές, παιδεραστές… γυναίκες του trafficking, βρώμικο χρήμα.
Πεινασμένοι!
Επισιτιστική κρίση στη Μαδαγασκάρη 2021 …είδηση της 1ης Ιουλίου του 2021
“Σε έκθεση οργανισμών του ΟΗΕ αναφέρεται ότι εξαιτίας των προβλημάτων με την τροφή, γύρω στο 1 εκατ. άτομα στη Μαδαγασκάρη ο πληθυσμός, προσπαθεί να επιζήσει τρώγοντας ταμάρινδο και δέρμα παπουτσιών, καθώς οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα υπόσχονται την οικονομική βοήθεια προς τον πρόεδρο Αντρί Ραζοελίνα. (Metro UK)”
Μετανάστες που πνίγονται στη Μεσόγειο…
Οικολογικές καταστροφές…. Αμείλικτο το ισχυρό κεφάλαιο .
Τέρμα το οκτάωρο… πολιτισμός τώρα!
Mάσκες! όχι μάσκες!
Φόβος για υπαρκτούς κινδύνους, φόβος για ανύπαρκτους και κατασκευασμένους!
Εδώ οι μάχες είναι αναίμακτες, αλλά οι εχθροί πολλοί, καμουφλαρισμένοι, πολλές φορές.
“Η Σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα”, λέει το τραγούδι.
Ακριβώς! πώς όμως;
Αντιστάσεις χρειάζονται!
Τι είδους; Έλα μου, ντε!
Δεν βλέπουμε και τους εχθρούς να τους ψυχομετρήσουμε, να εκτιμήσουμε τις δυνάμεις τους.
Εκεί που νομίζουμε ότι τους έχουμε ανακαλύψει και ότι θα καταφέρουμε να τους αντιμετωπίσουμε και να τους νικήσουμε…
Αυτό που συμβαίνει ξεπερνά και την πιο τρελή φαντασία!
Θυμίζει τον μύθο με τον Ηρακλή και τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας.
Έκοβε ένα κεφάλι, φύτρωναν δύο!
Πόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη, παρόλες τις… προσπάθειες που γίνονται για να μειωθεί ο πληθυσμός της. Προσπάθειες ανήθικες πολλές φορές…
Τόσοι άνθρωποι και δεν μπορούμε να καταφέρουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας και να βελτιώσουμε τις συνθήκες, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να εξυπηρετούν τις βασικές τους ανάγκες με αξιοπρέπεια και χωρίς άγχος και να βρίσκουν την κατάλληλη τροφή και για την ψυχή και για το σώμα…
Συζητώντας με ένα νέο κορίτσι εργαζόμενο , γύρω στα 25,για το πώς νιώθει τώρα, σε αυτή τη φάση της ζωής της… μου είπε τα εξής:
«Νιώθω ένα περίεργο συναίσθημα… αρρωστημένο… Σα να ζω σε έναν κόσμο… υπόκοσμο!
Μου θυμίζει όλο αυτό μία ταινία που είχα δει παλιότερα με τον τίτλο: “sin city”.
Όλη η ταινία ασπρόμαυρη.
Αμερικανική ταινία… H Sin City είναι μια πόλη που βασιλεύει η αμαρτία. Νόμοι που δεν έχουν ισχύ, υπερβολική βία, μαφία, πορνεία και διεφθαρμένοι αστυνομικοί .
Μία αμαρτωλή πόλη που ο καθένας έκανε ότι ήθελε.
Σκότωναν, βίαζαν… κανένας ηθικός φραγμός!
Κανένας δεν ενδιαφερόταν αν πέθαινε κάποιος άλλος.
Μόνο ο εαυτός του… τίποτε άλλο…”
“Ζητείται επειγόντως ελπίς!!”
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
