Κι όμως τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν!
Μετά τις δύσκολες μέρες της καραντίνας, που μας έκλεισε όλους μέσα δημιουργώντας πλήθος προβλημάτων και ιδιαίτερα στην ψυχολογία μας, όλοι ξεχυθήκαμε στους δρόμους με πρώτους τους νέους και τα παιδιά.
Ποτέ δεν αγοράστηκαν τόσα ποδήλατα και ποτέ δεν έτρεξαν τα παιδιά τόσο πολύ μ’ αυτά, ακόμη και ανεβαίνοντας στα πεζοδρόμια, πράγμα επικίνδυνο.
Εκείνο όμως που πραγματικά είναι ευχάριστο και αισιόδοξο είναι πως τα βλέπουμε να ξαναπαίζουν στους δρόμους, όταν φυσικά οι συνθήκες το επιτρέπουν. Μήλα, σχοινάκι, κυνηγητό, παιχνίδια που παίξαμε τόσα χρόνια πριν κι εμείς και πιστεύαμε πως δεν ενδιαφέρουν πια τα μικρά παιδιά, τα είδαμε να παίζονται στις γειτονιές!
Και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η τηλεόραση, το κόλλημα με το κινητό; Είναι δυνατόν αναρωτηθήκαμε να έγινε η στροφή;
Στις δίδυμες οικοδομές μας οι μικροί ένοικοι δείχνουν πως κάτι πάει να γίνει. Κατεβαίνοντας τη σκάλα έχουν στήσει το μαγαζάκι τους. Με δυνατή φωνή διαλαλούσαν σήμερα τα προϊόντα τους, επιμένοντας πως ο κόσμος δεν έπρεπε να χάσει τις προσφορές,
Οι πελάτες διαπραγματεύονταν με χαμόγελο την τιμή και η κυρία Βέτα από το παραδίπλα μπακαλικάκι, που το ονομάζει μάλιστα “Η γειτονιά”, βγήκε φωνάζοντας χωρίς να μπορεί να κρύψει όμως και το δικό της χαμόγελο “Τι γίνεται, βρε παιδιά, θα μου το κλείσετε το μαγαζί μ’ αυτές τις προσφορές σας! ”
Πόσο όμορφος και αθώος αυτός ο κόσμος, όπου τα παιδιά μιμούνται τις υγιείς συμπεριφορές των μεγάλων, αναπαράγοντας μορφές ζωής…
Και πόσο ψεύτικος και τρομερά επικίνδυνος για όλους, και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά – που όλο και κάτι παίρνει το μάτι τους κι ας παίζονται αργά – ο κόσμος των ριάλιτι, φτηνός πέρα για πέρα, που διαμορφώνει όμως τις συνειδήσεις …
Τα παιδιά μας παίζουν… Τόσο αισιόδοξο! “Γιατί, αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.”
Δήμητρα Σμυρνή
