Πέτρος Θεοδώρου “συντροφική σχέση”. Παπατζίκου art-gallery “Eκτός χάρτη”, Δευτέρα 18 Μαρτίου
Η συντροφική σχέση διάρκειας, δέσμευσης και εγγύτητας
Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019, ώρα:19.00, PAPATZIKOU art-gallery, «Εκτός χάρτη» Ελ. Βενιζέλου 43, ΒΕΡΟΙΑ, τηλ. 6972913970
__________
Η γκαλερί ΠΑΠΑΤΖΙΚΟΥ φιλοξενεί έναν κύκλο ανοιχτών ομιλιών του ψυχοθεραπευτή Πέτρου Θεοδώρου για τον έρωτα, τον σεξουαλικό πόθο και την αγάπη, με τον γενικό τίτλο: “…στους αιρετικούς της αγάπης: τα μάτια που με κοίταξαν”.
__________
Το θέμα της 4ης αυτής ομιλίας είναι η τόσο παρεξηγημένη και πολύτιμη «συντροφική σχέση».
Ποια είναι τα κύρια γνωρίσματά της και πώς εξελίσσεται;
Είναι άραγε αξιωματικά «καλύτερη» (ή «ανώτερη») από τις σχέσεις έρωτα και σεξουαλικού πόθου ή, απλώς, πολυπλοκότερη;
Πού, ως πού και πώς τέμνεται μαζί τους;
______________
Η αναζήτηση του Άλλου και μία βαθιά και διαρκής σχέση μαζί του φαίνεται ότι πάντα αντιπροσωπεύει μία τεράστιας σημασία ανθρώπινη ανάγκη.
Επίσης όμως φαίνεται ότι αυτή η βαθιά συντροφική σχέση σχέση που αναζητούμε, παραμορφώνεται θεμελιακά από την ίδια της την αναγκαιότητα, τόσο ως ζητούμενο όσο και ως διαδρομή.
Τι θέλουμε τελικά από τον Άλλον ζητώντας μία “σοβαρή” σχέση μαζί του; Χαρά, ηδονή, ασφάλεια; Να γίνει η απάντηση σε όσα χρειαζόμασταν και δεν πήραμε και ούτε πρόκειται ποτέ να πάρουμε;
Συχνά τα ζητούμε όλα μαζί σε τόνους προσδοκιών πρωταθλητισμού: να είναι ο τέλειος σύντροφος, ο συναρπαστικός φίλος, ο αξεπέραστος εραστής, ο σφοδρότερος και αιώνιος έρωτάς μας, ο συνεννοήσιμος πατέρας ή μητέρα των παιδιών μας, πηγή και ασφάλειας και ελευθερίας, συνεταίρος με τον οποίο φροντίζουμε το σπιτικό μας, πληρώνουμε τους λογαριασμούς, ψωνίζουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, κοκ.
Και όταν κάτι από όλα αυτά δεν καλύπτεται ή όταν εμείς δεν είμαστε ευχαριστημένοι με όλα αυτά, κατηγορούμε τον Άλλον ή νιώθουμε εμείς ένοχοι, βέβαιοι ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μας.
Άραγε αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσοι πραγματικά υπάρχουμε σε μία σχέση οικειότητας και διάρκειας, και τι ρόλο παίζει ο αρχαίος πόνος όταν αφήσαμε πίσω μας την ασφάλεια των πρώτων χρόνων μας στη ζωή;
Μήπως η μόνιμη εγγύτητα δεν είναι κριτήριο “καλής” σχέσης;
Τι σημαίνει “δεσμεύομαι” μαζί σου; Και αν μπω μαζί σου σε μια τέτοια σχέση, σημαίνει ότι δεν πρέπει να ερωτευτώ ή να ποθήσω ξανά κανέναν Άλλον;
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν κατάλληλοι “Άλλοι” για τις δικές μου ανάγκες, παρά την επιθυμία μου να σχετιστώ;
Ίσως, κάτι να μάθουμε για όλα αυτά, αν τολμούμε να διδασκόμαστε από την προδοσία.
Πρώτα από την προδοσία του Άλλου, που επιμένει να διαφέρει, όσο κι αν χρειαζόμαστε να τον βλέπουμε ίδιο με εμάς, όσο και αν τον εκλιπαρούμε ή τον τρομοκρατούμε για να ταιριάξει Προκρούστεια στις προσδοκίες μας.
Και έπειτα, από την εξίσου αναπόφευκτη δική μας προδοσία στον Άλλον, αφού και εμείς αντιστεκόμαστε το ίδιο σθεναρά στις προσδοκίες του…
________________________
Πέτρος Θεοδώρου
Ψυχοθεραπευτής, μέλος της E.A.G.T. (του Ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου για τη θεραπεία Gestalt) και πιστοποιημένος επόπτης.
Το φάσμα της δουλειάς του, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, περιλαμβάνει: άτομα, ζευγάρια, Οργανισμούς, διάφορα εκπαιδευτικά και επιμορφωτικά προγράμματα, ομάδες αυτογνωσίας – ψυχοθεραπείας – εκπαίδευσης – εποπτείας, εθελοντισμό (απεξάρτηση, προγράμματα εφήβων, Ιδρύματα, φυλακές κλπ), εκπαίδευση στην αυτοσχεδιαστική δράση “Playback Θέατρο”.
Εστιάζεται σε υπαρξιακά θέματα (απώλεια, μοναξιά, ματαιότητα, ευθύνη, επιλογή) καθώς και τις σχέσεις έρωτα – αγάπης – σεξουαλικού πόθου.
Για όλα αυτά συγγράφει συστηματικά (άρθρα, 3 βιβλία – Ελληνικά και Αγγλικά) και από το 2006 πραγματοποιεί επίσης συστηματικά διαλέξεις και βιωματικές ομάδες αυτογνωσίας και ψυχοθεραπείας, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
