“Ένα πουκάμισο αδειανό”. Μια εμπνευσμένη παράσταση, αφιέρωμα στα παιδιά του πολέμου, η βραβευμένη της 5ης Θεατρικής Άνοιξης
Στο θεατρικό διαγωνισμό της 5ης Θεατρικής Άνοιξης που οργανώθηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και τις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των Νομών Ημαθίας, Πιερίας και Πέλλας συμμετείχαν 16 σχολεία. Το βραβείο καλύτερης παράστασης δόθηκε στην παράσταση «Ένα πουκάμισο αδειανό», που ανέβασαν το 1ο Γυμνάσιο και το 1ο Γενικό Λύκειο Κατερίνης. Το κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται στην εξαιρετική αυτή παράσταση.
Δήμητρα Σμυρνή
Σε μια εποχή, όπου τα παιδιά στάθηκαν τα τραγικότερα θύματα των πολέμων, σε μια εποχή που τα είδαμε να τα ξεβράζουν οι θάλασσες ή να διαλύουν τα μικρά τους σώματα οι οβίδες, στην εποχή μας την πολιτισμένη, έρχεται μια παράσταση από τα παιδιά για τα παιδιά, για να μας θυμίσει πως είμαστε άνθρωποι.
Το βραβείο της καλύτερης παράστασης, που δόθηκε φέτος στο «Ένα πουκάμισο αδειανό», έργο που ετοίμασαν οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου και 1ου ΓΕΛ Κατερίνης με τους καθηγητές τους, δικαίωσε στους στόχους και τους οραματισμούς της Θεατρικής Άνοιξης του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, που διανύει την πέμπτη συνεχή χρονιά ενός πετυχημένου θεσμού.
Σε μια διακειμενική σύνθεση, όπου ο ποιητικός λόγος του Γιώργου Σεφέρη έγινε η γέφυρα ανάμεσα στο λόγο του Ευριπίδη και σε μας, αγγίζοντας το τώρα, το χθες και το πάντα των πολέμων, οι μαθητές, μέσα από την εμπνευσμένη θεατρική οπτική των δασκάλων τους, κατάθεσαν όλη την ευαισθησία τους, δίνοντας φωνή στα παιδιά του πολέμου και διεκδικώντας το δίκιο τους στα οικονομικά σκλαβοπάζαρα του σήμερα.
Σε μια αλληλουχία του ποιητικού σύγχρονου λόγου με τον αρχαίο, με κινήσεις που θύμιζαν άλλοτε πειθαρχημένα τον αρχαίο χορό, και άλλοτε τον διαπλάτυναν με πινελιές μοντέρνας χορευτικής έκφρασης, με μουσική που τόνιζε υποβλητικά το δρώμενο, είτε ηχογραφημένη είτε ζωντανή -ζωντανή από τον δεξιοτέχνη ντραμίστα μαθητή του σχολείου Γιάννη Πλιάφα να παρεμβαίνει και να υπογραμμίζει εύστοχα το κείμενο- η παράσταση κράτησε όχι μόνο το ενδιαφέρον των θεατών αλλά όρθιες τις συνειδήσεις τους.
Τα παιδιά θύματα των πολέμων του σήμερα, αλλά και πιο πίσω, τα παιδιά της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ποντίων, όλα τα αθώα παιδιά που η μοίρα τους φτάνει μέχρι τον μυθικό Αστυάνακτα, το γιο του Έκτορα που τον γκρεμίζουν από τα τείχη της Τροίας, όλα τα αδικημένα παιδιά των πολέμων βρήκαν φωνή σ’ αυτήν την παράσταση, φωνή τραγική που αντηχεί ακόμα στ’ αυτιά μας.
Ο μαθητές όλοι πρωταγωνιστές. Άλλοι περισσότερο χαρισματικοί στη φωνή και στην κίνηση, άλλοι λιγότερο. Όλοι όμως ένα δεμένο σύνολο κάτω από τη μπαγκέτα των δασκάλων τους λειτούργησαν αρμονικά σαν μια μικρή ορχήστρα, πείθοντας ερμηνευτικά και κινησιολογικά.
Η σκηνογραφία απόλυτα λιτή και υποβλητική υπενθύμιζε συνεχώς τους στίχους του Σεφέρη
κι οι ποταμοί φουσκώναν το αίμα
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη
Η ενδυματολογία, σωστά επιλεγμένη, στεκόταν ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, δίνοντας στην παράσταση τη διάσταση της διαχρονικότητας, που ήταν και ο στόχος των δημιουργών της.
Δε μπορεί να μη συγχαρεί κανείς τα παιδιά των δύο σχολείων που συνεργάστηκαν αλλά και τους δασκάλους τους, Ντουλαπτσή Μαρία, Βατζόλα Βάλια, Κοτσαφτίκη Κατερίνα, Χατζηιωαννίδου Σοφία, Σαμαρά Ελένη– με την πρωταρχική και ουσιαστική έννοια της λέξης «δάσκαλος»- που τα οδήγησαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα.
Μια παράσταση σοβαρή, που δικαιώνει και τους στόχους της Θεατρικής Άνοιξης και τους κόπους των συντελεστών της.
Φωτογραφίες: faretra.info
Για την τελετή απονομής βραβείων και επαίνων της 5ης Θεατρικής Άνοιξης Εφήβων του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
