“Η ψευτοαριστερά, το πλαστικό δελτίο και η δυσκοιλιότητα του λαού” γράφει ο Δημήτρης Αθανασιάδης
“Quod me nutrit me destruit” (Christopher Marlowe)
(ό,τι με τρέφει με καταστρέφει)
Ο τηλεσυριζοκωμωδός Λάκης Λαζόπουλος είχε πει, πως το ΠΑΣΟΚ είχε μπουφέ για πολλούς και η ΝΔ ροτόντα για λίγους, ξεχνώντας να συμπληρώσει, πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τους κάδους ανακύκλωσης για τους φτωχούς και τα βοσκοτόπια της Ιθάκης για τα κοπάδια του.
Η Ελένη Γερασιμίδου, βουλευτής του ΚΚΕ, αποκάλυψε την επιστολή μιας γυναίκας, στην οποία η της δήθεν Αριστερά προσφέρει σε πλαστικό χρήμα το λεγόμενο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, που στην πραγματικότητα είναι ο Μέγιστος Κοινός Διαιρέτης του θανάτου.
Το επόμενο βήμα θα είναι να δώσουν στο λαό για τροφή τους κάδους ανακύκλωσης.
Ίσως, γι’ αυτό το Ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας μετέδωσε, πως θα συγκροτηθούν «Νατοϊκές δυνάμεις αστυνόμευσης για καταστολή κοινωνικών αντιδράσεων στην Ελλάδα».
Δεν είναι τόσο εύκολη η φύλαξη και η διανομή του διατροφικού θησαυροφυλακίου των κάδων ανακύκλωσης, μια και ο έλεγχος της διατροφής, κατά το δόγμα του Henry Kissinger, αποτελεί προϋπόθεση για τον έλεγχο του κόσμου:
«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη. Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο».
Η Ευρώπη εκσυγχρόνισε τον έλεγχο των εθνών με το νόμισμα, αλλά έμεινε πιστή στον έλεγχο των λαών με την τροφή.
Αποτέλεσμα αυτής της διατροφικής παγκοσμιοποίησης, του διατροφικού ιμπεριαλισμού, είναι, όπως μεταδίδει αυτές τις μέρες ο διεθνής οικονομικός τύπος, η διεργασία της εξαγοράς, έναντι 66 δισεκατομυρίων δολαρίων, μιας φασιστικογενούς Αμερικανικής εταιρίας της Monsanto, παραγωγού μεταλλαγμένων προϊόντων, αλλά και του λεγόμενου “πορτοκαλί παράγοντα*”, που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ, από τη ναζιστικογενή γερμανική Bayer, που συνεργάστηκε με τον πολιτικό γενάρχη της χώρας της Hitler.
Κύλισε ο ντέτζερης του φασισμού και βρήκε το καπάκι του ναζισμού και επειδή μια χύτρα ταχύτητας χρειάζεται για να μην εκραγεί και μια βαλβίδα εκτόνωσης βρήκε στη χώρα μας το ΣΥΡΙΖΑ.
Πλαστικό χρήμα, λοιπόν, πλαστικό εισόδημα, πλαστική Αριστερά.
Ιδού, απέναντί της, το μεγαλείο της επιστολής μιας φτωχής γυναίκας, που δεν είχε την τύχη να τρώει από τα γεμιστά της Θεανώς Φωτίου, ούτε να βόσκει στους χλοερούς τόπους, στους οποίους οδηγούν τους νεκρούς οι κάθε φύσεως και δόγματος παππάδες:
«Έχεις δίκιο Θεανώ μου! Συγγνώμη που δε σε αποκαλώ με τον τίτλο σου, αλλά σε νιώθω τόσο οικεία. Είσαι μια από μας! Έχεις δίκιο, το βροντοφωνάζω!
Αν μας δώσεις 200 ευρώ σε μετρητά θα μας καταστρέψεις. Διότι εγώ που είμαι μαθημένη από πάντα στον καπνιστό σολομό, το ροκφόρ και το μπρι, θα τα ξοδέψω μεμιάς στο ντελικατέσεν της γειτονιάς και θα μείνω και χρεωμένη. Ενώ τα 70 που μου δίνεις για νοίκι καλύπτουν τεράστιο ποσοστό του μισθώματος της χαμοκέλας μου. Τα δε άλλα 70 σε προπληρωμένη κάρτα για ρύζι, πατάτες, μακαρόνια, φτερούγες κοτόπουλου, μισό κιλό κιμά λάπα, ένα τέταρτο κιλό φέτα προσφοράς, κανά γιαούρτι και γάλα είναι υπεραρκετά για έναν ολόκληρο μήνα!
Αλήθεια, με τα 10 που περισσεύουν να πληρώσω ένα μέρος του ΕΝΦΙΑ για το χέρσο που έχω στο χωριό ή να τ’ αφήσω για την ανάκαμψη;
Σε ρωτώ γιατί ανέκαθεν μου έδινες τις καλύτερες λύσεις. Βέβαια, με τα γεμιστά που πρότεινες πέρυσι ξόδεψα κάτι παραπάνω σε ρεύμα και έπαθα και μια δυσκοιλιότητα από το πολύ ρύζι. Γι’ αυτό συγχώρα με λίγο αν σε απασχόλησα.
Η δυσκοιλιότητα δημιουργεί απρόβλεπτες αντιδράσεις».
———————————————————–
* Ο πορτοκαλί παράγοντας (agent orange) ήταν η κωδική ονομασία ενός φυτοκτόνου φαρμάκου, που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ από το στρατό των ΗΠΑ στην καταστροφή των δασών, για την αποκάλυψη των στόχων τους.
Η χρησιμοποίηση αυτής της ουσίας είχε πάνω από ένα εκατομμύρια θύματα (θανάτους και γεννήσεις δυσπλαστικών παιδιών).
Ο ανθρωπισμός της πορτοκαλί ανάπτυξης σε όλο του το μεγαλείο.
Τελικά, όπως φαίνεται το πορτοκαλί είναι το χρώμα της ελπίδας: πορτοκαλί ο παράγοντας, πορτοκαλί οι κρατούμενοι του Guatanamo, πορτοκαλί η ελπίδα που ερχόταν στη χώρα μας, το Guatanamo του ευρώ, αλλά δεν έφτασε ποτέ.
Σημείωση Φαρέτρας: Ο Δημήτρης Αθανασιάδης είναι γιατρός – νευροχειρουργός, μουσικός και συγγραφέας πολλών βιβλίων ευρέος φάσματος της μουσικής εκπαίδευσης, που διδάσκονται σε ωδεία της χώρας και κοσμούν βιβλιοθήκες της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Διετέλεσε Διευθυντής του Μακεδονικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και για είκοσι πέντε χρόνια του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας.
