Με μεγάλη επιτυχία η πρώτη ποντιακή θεατρική παράσταση του Συλλόγου “Αλησμόνητες Πατρίδες” στο Χώρο Τεχνών
Δήμητρα Σμυρνή
Μέσα σε τρία χρόνια από τη σύστασή του, ο Σύλλογος φίλων της παράδοσης Πόντου, Μ. Ασίας και Θράκης, με τον εύγλωττο και ενωτικό τίτλο «Αλησμόνητες Πατρίδες», τίτλο που δείχνει κοινή νοσταλγία και καημό αλλά και κοινή οπτική πάνω στο θέμα της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού δημιούργησε τη χορωδία του με αρκετές εμφανίσεις, τολμά τώρα ν’ ανεβάσει την πρώτη του θεατρική παράσταση.
Η λέξη «τολμά» δείχνει τις εγγενείς δυσκολίες που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα αλλά και τη διάσταση της επιτυχίας, αφού ήταν γνωστές οι δυσκολίες του.
Ο Σύλλογος αποφάσισε ν’ ανεβάσει το θεατρικό έργο του Πόλυ Χάιτα «Το σύρσιμον τη Τσοφούλας» και επί οχτώ μήνες όσοι συμμετείχαν στην προσπάθεια αφιέρωσαν το χρόνο τους στις πρόβες, προσπαθώντας ν’ αναστήσουν εικόνες της ζωής και του ήθους του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν πάρουμε υπόψιν μας την απειρία των ερασιτεχνών ηθοποιών και τη μεγάλη ηλικία των περισσοτέρων, το τελικό θετικό αποτέλεσμα αποδεικνύει το μεράκι τους και το πείσμα τους να κρατήσουν και να αναδείξουν τις ρίζες.
«Το σύρσιμον (το κλέψιμο) τη Τσοφούλας» είναι μια απεικόνιση της ζωής στον Πόντο, όχι μόνο του τρόπου ζωής και σκέψης της εποχής αλλά κυρίως του χαρακτήρα του λαού.
Είναι μια εποχή, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δεν έχουν αλλοτριωθεί, όπου το πρόβλημα του ενός είναι και πρόβλημα του συνόλου, όπου τα συναισθήματα εκφράζονται απλόχερα και ολοφάνερα και όπου η φύση, ειδικά του Πόντιου -ατίθασου, πληθωρικού και αγνού σαν ένα μικρό παιδί- προβάλλεται ανάγλυφα.
Έργο πολύ απλό, δε διεκδικεί τίποτα παραπάνω πέρα από το να θυμίσει όλα εκείνα, που ο σημερινός τρόπος ζωής οδηγεί στο να ξεχαστούν, και το κάνει με ιδιαίτερο χιούμορ.
Στη σκηνοθετική του γραμμή, εναρμονισμένη απόλυτα με το πνεύμα του έργου, αυτό επεδίωξε και ο Αβραάμ Πελαϊδης να καταγραφεί και τα κατάφερε. Η απλότητα και ο αυθορμητισμός των χαρακτήρων και οι εικόνες της καθημερινής τους ζωής, που αντανακλούν το γενικότερο ήθος.
Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί της παράστασης, κινούμενοι από το σκηνοθέτη τους μέσα στο λιτό και εύστοχο σκηνικό που φιλοτέχνησε ο Χάρης Κουρουζίδης, έδωσαν τους ρόλους τους με πάθος και αυθορμητισμό, προκαλώντας αρκετές φορές τη γενικότερη ευθυμία με λογοπαίγνια του έργου ή με καταστάσεις κωμικές.
Όλοι, από τον Βλαδίμηρο Ιασωνίδη, τη Χριστίνα Παντελίδου, την Ελένη Σαββίδου, το Γιάννη Μιχαηλίδη, το Θανάση Μπάκανο, το Δημοσθένη Τσανακτσίδη, τον Αντώνη Καϊσίδη, την Ιωάννα Παπαδοπούλου, τη Βάσω Ανανιάδου, τη Μαρίνα Παπαδοπούλου, τη Σωτηρία Απλακίδου, τον Μπάμπη Καπουρτίδη, τον Χριστόφορο Απλακίδη, την Αθηνά Μανωλοπούλου και τον Λάμπη Ιντζεβίδη μέχρι και την «Τσοφούλα», την πρωταγωνίστρια Δέσποινα Γιάγκογλου, που δεν είναι Πόντια και όμως έμαθε μέσα σε οχτώ μήνες το ρόλο της στα Ποντιακά, όπως αποκάλυψε ο χοράρχης του Συλλόγου Βασίλης Φωτιάδης, όλοι έδειξαν πως ξέρουν να υποστηρίξουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που αποφάσισαν να προβάλουν, τη σημασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η προσπάθεια του Συλλόγου στηρίχτηκε από τον κόσμο, που γέμισε το Χώρο Τεχνών της Βέροιας, και αντιμετώπισε αυτήν την πρώτη θεατρική προσπάθειά του ιδιαίτερα θερμά.
Φωτογραφίες: faretra.info
