Όσο κι αν σφίγγουν τα μέτρα και οι ανάγκες, οι Βεροιώτες στους δρόμους, προσπαθώντας να ξεχάσουν το αύριο.
Το πρωί, σε μικρές παρέες στα καφέ της πόλης, όπου η τσίκνα από τις ψησταριές έσμιγε με τους ήχους των περιπλανώμενων χάλκινων. Κυρίως νέοι.
Το βράδυ, στην Πλατεία Δημαρχείου –και μεγαλύτεροι – να μπαίνουν στο χορό που τα τμήματα ενηλίκων της ΚΕΠΑ Δήμου Βέροιας οργάνωσαν, για να θυμίσουν παλιά αποκριάτικα τραγούδια με ‘κείνους τους πιπεράτους , γεμάτους υπονοούμενα στίχους, που έκαναν τον κόσμο κάποτε να τα απολαμβάνει διασκεδάζοντας.
Όπως και να έχει το πράγμα, όσο κι αν άλλαξαν οι εποχές, ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος διασκέδασης, και προπαντός οι συνθήκες διαβίωσης, που έγιναν απαγορευτικές για γλέντια που κοστίζουν, ο Έλληνας αποζητά να ξεφύγει, να ξεχαστεί έστω για λίγο, επιστρέφοντας στην παράδοση. Έθιμο αλλά και λύση ανέξοδη και προσεγγίσιμη.
«Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος» έλεγαν οι Αρχαίοι. Δηλαδή, ζωή χωρίς γιορτή μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο, χωρίς ξεκούραση!
ΔΣ
Φωτογραφίες faretra.info
