Του Αλέξανδρου Γραμματικόπουλου
Η ορειβατική ομάδα Βέροιας «Τοτός» με 5 μέλη της πραγματοποίησε, Κυριακή 14-02-2016 (του Βαλεντίνου), την ορειβατική εξόρμησή της στον ορεινό όγκο του Βερμίου, το βουνό με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις εναλλασσόμενες εικόνες που έχει τη δυνατότητα να αντικρίσει κανείς σε κάθε του βήμα.
Η ομάδα από την προηγούμενη μέρα και μετά από τις καθημερινές …ιντερνετικές… ενημερώσεις για την κατάσταση του καιρού, αποφάσισε να εκδράμει σε βουνό κοντά στην περιοχή της Καστανιάς (Παναγία Σουμελά) για δύο λόγους.
Πρώτον, οι προγνώσεις σε διάφορες περιοχές της χώρας που θα θέλαμε να επισκεφτούμε έδειχναν άστατο καιρό.
Δεύτερον, σκεφτήκαμε να κάνουμε και μια, επιτέλους, ομαλή και χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά πορεία μετά από τις συνεχόμενες προηγούμενες δυνατές πορείες μας.
Έτσι, 4 άνδρες και μία γυναίκα ξεκινήσαμε το πρωί της Κυριακής για την προγραμματισμένη κυριακάτικη εξόρμηση.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας στο παλιό δρόμο Βέροιας – Κοζάνης λίγο πιο πάνω από τη δεύτερη είσοδο για την Παναγία Σουμελά (κοντά στο πυροφυλάκιο).
Ξεκινήσαμε την ανάβαση από ένα σημείο που δεν είχαμε ξανακάνει. Πήραμε ένα μονοπάτι από τα πολλά που είχαν δημιουργηθεί από υλοτόμους και αφού περπατήσαμε 30 και πλέον λεπτά στο δάσος βγήκαμε στο γυμνό κομμάτι του ορεινού όγκου.
Εδώ η εικόνα άλλαξε. Την ομορφιά του φθινοπωρινού δάσους με τα πεσμένα πολύχρωμα φύλλα διαδέχτηκε εκείνη με την πετρώδη και χαμηλή βλάστηση, που από τις βροχές άρχιζε σιγά – σιγά να πρασινίζει.
Φτάνοντας στη κορυφογραμμή με τις αιολικές εγκαταστάσεις οι εικόνες ήταν τελείως διαφορετικές σε όποια μεριά κι αν κοίταζες. Σταθήκαμε μπροστά σε μία αιολική για φωτογραφία και « μοιάζαμε » σαν τα … μυρμηγκάκια … δίπλα στο πόδι ενός … γίγαντα…
Κοιτώντας από τη μια μεριά έβλεπες στο βάθος τα Πιέρια Όρη και στη βάση τους τα τελευταία ορεινά χωριά της Ημαθίας. Από αριστερά , το Πολυδένδρι, τη Σφηκιά, τα Ριζώματα, το Δάσκιο και δεξιότερα τις περιοχές του Νομού Κοζάνης. Όταν κοίταζες χαμηλά έβλεπες τον Αλιάκμονα ποταμό και … κάτω από τα πόδια σου … το δάσος της Καστανιάς.
Γυρίζοντας το βλέμμα σου από την άλλη μεριά έβλεπες μπροστά σου όλες τις κορυφές και τους πολλούς λοφίσκους του ορεινού όγκου του Βερμίου. Έβλεπες τις κορυφές που κατά καιρούς είχαμε τη τύχει να « επισκεφτούμε » σε διάφορες ορειβατικές μας εξορμήσεις.
Έτσι, βλέπαμε από αριστερά προς τα δεξιά τις κορυφές : « Αγκάθι » που βρίσκεται πάνω από τον Πολύμηλο, «Στουρνάρι», « Ξηροβούνι» ( Ξηρολίβαδο ), « Ασουρμπαρσι » ( Σέλι ), στο βάθος τις « Δίδυμες » και τις άλλες της περιοχής του Χιονοδρομικού της Νάουσας, μπροστά μας βλέπαμε την κορυφή « Ιμπιλί ». δεξιότερά τη « Φούρκα » και στο βάθος τη Βέροια με το κάμπο της που έδειχνε ηλιόλουστη.
Πάνω στην κορυφογραμμή βλέπαμε τις 20 και παραπάνω αιολικές εγκαταστάσεις, «φουρφούρια» τα λέγαμε, και λίγο πιο πέρα τα μισοκατεστραμμένα από την Αχρηστία και την πολυκαιρία κτίσματα που «στέκονται» εκεί ακόμη και σήμερα μαρτυρώντας την ύπαρξη στρατιωτικών εγκαταστάσεων κάποιας περιόδου. Λίγο πιο πέρα και κοντά στα κτίσματα έχουν κατασκευαστεί δύο κιόσκια και χώρος με παιδική χαρά.
Πρέπει να σημειωθεί πως σε πολλά σημεία της πορείας μπορεί κανείς να βρεθεί μπροστά σε σημάδια πολέμων, μαχών. Μπορεί να δει κανείς διάσπαρτα πολυβολεία, ορύγματα κ.α.
Αφού χαρήκαμε τη θέα από ψηλά συνεχίσαμε τη πορεία μας. Σε μία ώρα και κάτι βρεθήκαμε στο καλοκαιρινό χωριό των Σαρακατσαναίων, την Αγία Παρασκευή, με το ομώνυμο εκκλησάκι του. Το χωριό έρημο από κόσμο.
Συνεχίσαμε την ανηφορική πορεία μας προ την κορυφή «Στουρνάρι». Στη διαδρομή άρχισε να ψιχαλίζει. Ευτυχώς συναντήσαμε ένα εξωκλήσι στο … πουθενά … , τον Άγιο Παντελεήμονα, με ένα κιόσκι και όμορφα διαμορφωμένο περιβάλλοντα χώρο. Καθίσαμε εκεί για να ξαποστάσουμε και περιμένοντας να σταματήσει η βροχή. Μετά από μισή ώρα ξεκινήσαμε για την κορυφή που είχε καλυφθεί από ομίχλη.
Φτάνοντας στη κορυφή με την κεραία της κινητής τηλεφωνίας ,πριν το «Στουρνάρι», η ομίχλη απομακρύνθηκε και έτσι μπορέσαμε να δούμε το δάσος του Ξηρολίβαδου, το «Ξηροβούνι» και όλες ταις άλλες κορυφές που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Αποθανατίσαμε τη θέα από ψηλά, «αποτυπώσαμε» τις όμορφες εικόνες με το φακό των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών μας και βλέποντας πως άρχισε πάλι το ψιλόβροχο και η ομίχλη αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής κάνοντας την ίδια διαδρομή.
Απολογισμός :
Διαδρομή : Πυροφυλάκιο – κορυφογραμμή πάνω από τη Καστανιά – χωριό Σαρακατσαναίων Αγ. Παρασκευή – εξωκλήσι Αγ. Παντελεήμων – κορυφή με την κεραία κινητής τηλεφωνίας πριν το «Στουρνάρι» – επιστροφή.
Ο καιρός με πολλές διακυμάνσεις : Ήλιος, συννεφιά, ψιλόβροχο, βροχή, ομίχλη, συννεφιά.
Η ομάδα : 4 άνδρες και μία γυναίκα. Ηλικίες από 40 μέχρι και 76 ετών.
Η υψομετρική διαφορά δεν ήταν μεγάλη.
Πορεία ομαλή και η απόσταση μεγάλη .
Χρόνος στο βουνό 7 ώρες και 50 λεπτά.
Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος
