Μιλώντας για ταξίδια πραγματικά και νοερά
«Σ’ έναν χώρο υψηλής αισθητικής, που μαρτυράει μια συνέχεια», όπως τον χαρακτήρισε η Ζιζή Σαλίμπα, η εκδότρια των εκδόσεων «Θίνες», μιλώντας για το «Καλντερίμι» της Maya Chiarappa, έναν πολυχώρο Τέχνης, παρουσιάστηκαν τρία βιβλία των εκδόσεων, με νοηματικό άξονα το ταξίδι, από το συγγραφέα Γιώργο Λιόλιο.
Η εκδότρια μίλησε για τις «Θίνες», το μικρό ανεξάρτητο εκδοτικό οίκο, μια μικρή οικογενειακή μονάδα, που τη χαρακτηρίζει η συμμετοχή, η συλλογικότητα και η συνεργασία, τονίζοντας τη διαφορετικότητα των επιλογών. Επιλογές βιβλίων προς έκδοση, με στόχο το καινούργιο και το ουσιαστικό.
Ο Γιώργος Λιόλιος ξεκίνησε την παρουσίαση των τριών βιβλίων, κάνοντας μια αναφορά στο νοηματικό άξονα που τα συνδέει, το ταξίδι. «Το ταξίδι είναι λαχτάρα», είπε. «Υπάρχουν ταξίδια πραγματικά και ταξίδια νοερά».
Το πρώτο βιβλίο, το “Post”, της Ειρήνης Σουγιαδάκη, είναι γράμματα με παραλήπτη ή χωρίς, με διάσπαρτο το πνεύμα του εσωτερικού ταξιδιού.
Το δεύτερο, το «Τόπων ενθυμήματα», του Φοίβου Πιομπίνου, είναι σύντομες εντυπώσεις, με έντονη ιμπρεσιονιστική διάθεση, από τόπους που γνώρισε ο συγγραφέας.
Το τρίτο, το «Να ζεις σ’ ένα καράβι», του Ευγένιου ντε Ζιλά, είναι ένα βιβλίο φιλοσοφικού στοχασμού, που σπάζει τα δεσμά μιας εφησυχασμένης ζωής, και με δύναμη και αγάπη για το ταξίδι, κάνει για δυο μεσήλικες ένα καράβι μόνιμο τόπο διαμονής και όχημα για το όνειρο και την περιπέτεια.
Στη συνέχεια, για ταξίδια μίλησε και η αρχιτέκτων και φωτογράφος, Κλεοπάτρα Χαρίτου, η οποία παρουσιάζει από χθες (14-3-15), στο «Καλντερίμι», ένα κομμάτι από την έκθεσή της, που έγινε στο Μουσείο Μπενάκη, με τίτλο «Τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας». Η φωτογράφος μίλησε για τη συγκίνηση που της προκάλεσε η είσοδος σε έναν κόσμο που δε φανταζόταν, αυτόν των προσφύγων του ’22, που έχτισαν τη ζωή τους από την αρχή, σε σπίτια που τους παραχώρησε το Κράτος, ερείπια τώρα, αλλά με μια ασύλληπτη, όπως είπε, εσωτερική ομορφιά, που σηματοδοτούσε για τον κάθε ένοικο την προσωπική του ιστορία, το προσωπικό του ταξίδι.
Η βραδιά έκλεισε με συζήτηση, στο γνώριμο ζεστό κλίμα που χαρακτηρίζει το «Καλντερίμι» και τους θαμώνες του.
Συζήτηση γύρω από το ταξίδι και την ουσία του – αφετηρία ονείρου ή αυτοπροσδιορισμού – αλλά και γύρω από την αρχιτεκτονική και την ιδιαίτερη γλώσσα της.
