Από τη μαθήτρια του σχολείου μας, (2ο Λύκειο Βέροιας), Ευθαλία Αθανασιάδου, είναι το παρακάτω ποίημα, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών
«Λυπάμαι…»
Ξεκίνησε πάλι η αντίστροφη μέτρηση για την μέρα,
που οι γραβατωμένοι δολοφόνοι θα βγουν θριαμβευτικά
από το φτωχικό της δικαιοσύνης
και θα ακουστεί «ποτέ ξανά»
από τα στεγνά στόματά τους.
Και σε λιγοστό καιρό από τώρα
τρένα θα τρέχουν πάλι σε φλεγόμενες ράγες
και θα σφαγιάζουν αδίστακτα ψυχές
και επί γης θα μυρίζει ξανά θάνατος
από τους θυσιασμένους
στο όνομα της σταθερής αλλαγής του κρατικού μηχανισμού.
Ποιος θα μου απαντήσει πόσο κόστισε το εισιτήριο θανάτου;
Ευθαλία Αθανασιάδου
…………………
