Αν η γλυκύτητα, η μετριοφροσύνη, η εργατικότητα, η συνέπεια λόγων και πράξεων αποτελούν αρετές, τότε η Ρούλα Παπαθανασίου τις είχε όλες.
Η φιλόλογος Ρούλα Παπαθανασίου – Παυλίδου, καθηγήτρια για πολλά χρόνια στο 3ο Λύκειο Βέροιας, έφυγε χθες από κοντά μας, στα εξήντα τρία της χρόνια, και σήμερα την αποχαιρετήσαμε όσοι τη ζήσαμε και τη νιώθαμε δικό μας άνθρωπο. Οι συνάδελφοι, οι μαθητές, οι φίλοι και προπαντός η οικογένειά της, που γι αυτήν το βάρος ενός τέτοιου αποχωρισμού είναι πολύ μεγάλο.
Παλεύοντας χρόνια με την αρρώστια, η Ρούλα έδειξε μια απίστευτη αγωνιστικότητα και δύναμη, που μας γέμιζε θαυμασμό και ελπίδα. Θυμόμαστε την αγάπη της για την τάξη και τους μαθητές της, τη θυμόμαστε ανάμεσά μας πάντα γελαστή, σεμνή και αθόρυβη, τη θυμόμαστε να χορεύει το περασμένο καλοκαίρι στο γάμο της μικρής της κόρης ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, με την επίγνωση ίσως του επερχόμενου τέλους κι όμως με μια λάμψη στα μάτια σαν να έκανε σημαία της τους στίχους του πιο αισιόδοξου τραγουδιού.
Και πες στο Χάρο
στη ζωή γυρίζω πάλι
Και ξαναγυρίζει στη ζωή η Ρούλα μέσα από τη μνήμη μας. Ζει όσο τη θυμόμαστε…
Καλό ταξίδι, Ρούλα, στη Χώρα της Γαλήνης, που πάντα πίστευες πως υπάρχει…Θα σε θυμόμαστε…
Δήμητρα Σμυρνή
