Πολλά παιδιά, πολλές νότες κι ένα παραμύθι, σε μια δροσερή συναυλία του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας

Δήμητρα Σμυρνή

Πάντα η πιανίστρια Πόπη Φιρτινίδου, η Διευθύντρια του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας, μα πάνω απ’ όλα η δασκάλα, γιατί όλη η ζωή της έχει αφιερωθεί χρόνια τώρα σ’ αυτήν τη μαγική σχέση δάσκαλου – μαθητή, πάντα, όταν ετοιμάζει κάποια εκδήλωση, η εκδήλωση αυτή αναδίδει σοβαρότητα, ποιότητα, και τη χαρακτηρίζει η ιδιαιτερότητα , ακόμη κι όταν μιλά για πράγματα πολύ μικρά και καθημερινά.

Αυτήν τη φορά διάλεξε, στην εκδήλωση που έγινε χθες, 27/4/’16, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών , να ντύσει ένα παραμύθι με μελωδίες και ακούσματα που ταξίδεψαν από τη μακρινή ελληνόφωνη Καλαβρία μέχρι τα Μικρασιατικά Παράλια κι από την Ήπειρο και την Κων/πολη  μέχρι την Κρήτη, δένοντάς τα με έξυπνες μουσικές γέφυρες μεταξύ τους αλλά και με το κείμενο, ώστε να αποτελέσουν ένα δροσερό σύνολο.

Κεντρικό μουσικό θέμα το «Για την Ελένη» του Μάνου Χατζιδάκι, γύρω από το οποίο πλέχτηκαν αριστοτεχνικά τα υπόλοιπα μουσικά θέματα δίνοντας παρά τις μεγάλες διαφορές τους την έννοια του συνόλου. Εμφανής η προσπάθεια του ολοκληρωμένου και του ποιητικού αποτελέσματος ακόμη και στο πρόγραμμα, όπου τα τραγούδια δίνονταν όχι με τον τίτλο τους, αλλά με τους στίχους εκείνους που σηματοδοτούσαν την ύπαρξή τους στο στόμα του λαού.

Η συναυλία είχε, όπως πάντα, και ένα κεντρικό σημασιολογικό θέμα, ένα παραμύθι για την Ωραία Ελένη, γύρω από το οποίο δούλεψαν κυρίως μικρά παιδιά, αλλά και κάποια μεγαλύτερα, στο πνεύμα  πάντα της συνεργασίας και της ομάδας.

«Η Ωραιοτάτη και οι  Εννέα Μούσες» ήταν το παραμύθι που έγραψε η Ευαγγελία Παπανίκου και που πάνω στον κορμό του στήθηκε η συναυλία, με τα μικρά παιδικά δαχτυλάκια να μπλέκουν  το λόγο του παραμυθιού με τη μουσική, παραπέμποντας στη σύμπλευση παραμυθιού και μουσικής αλλά και  στον τίτλο της εκδήλωσης, «Κόκκινη κλωστή δεμένη στο πεντάγραμμο μπλεγμένη», που κάθε χρόνο παίρνει και διαφορετικό περιεχόμενο από την Πόπη Φιρτινίδου.

Δουλεύοντας πάνω στον αρχαιοελληνικό μύθο της Ωραίας Ελένης, η συγγραφέας του παραμυθιού έδωσε τη δική της οπτική, απενοχοποιώντας  την « Ωραιοτάτη», υμνώντας τον έρωτα, και καταγγέλλοντας τα ανθρώπινα πάθη, όπως τη γυναικεία ματαιοδοξία και τη ζήλεια, που κάποτε οδηγούν στην καταστροφή.

Κι όλ’ αυτά  ντυμένα  με το φόρεμα του  παραμυθιού, με αδήλωτους και  υπόγειους συσχετισμούς από τη συγγραφέα  με τη γοητευτική και πανέμορφη Χιονάτη –  μούσες και νάνοι, καθρέφτης και μαντείο, ζήλεια, μήλο και ρόδι – καθώς μύθος και παραμύθι μπερδεύονταν με τη μουσική και την παιδική αθωότητα των μικρών μαθητών, που κάθονταν στο πιάνο, για να παίξουν,  με την αφοπλιστική τους αφέλεια αλλά και τη σοβαρή τους μελέτη, κομμάτια δύσκολα για την ηλικία τους.

Έπαιξαν πιάνο οι: Κατερίνα Σαρρή, Άννα Μέλιου, Θεοδώρα Μήτσιαλη, Λευτέρης Ιωακειμίδης, Αναστάσης Κετίκογλου, Μιχάλης Μανούδης, Έρικα Βουλγαροπούλου, Ελένη Ιωακειμίδου, Βασίλης Κλωνάρας, Γιάννης Μήτσιαλης, Αλκιβιάδης Βαν Ντερ Σπόελ, Ανθία Τσιτούρα, Άγγελος Τσανακτσίδης, Κων/νος Γαλάνης, Λένα Ζαμάνη, Ευτέρπη Αδαμοπούλου, Βασιλική Τσανακτσίδου, Γεωργία Παπανίδου και Ελένη Συλίβριλη.  

Τη συναυλία των μικρών μαθητών στήριξαν όχι μόνο και κάποιοι μεγαλύτεροι, αλλά και οι δύο παλιοί μαθητές του Ωδείου και τώρα ενεργά μέλη στον κόσμο της Μουσικής, ο Θανάσης Τσολάκης και η Μαρία Ανδρεάδου, που τραγούδησαν αντίστοιχα  το ηπειρώτικο «Παντρεύουν την αγάπη μου» και τον «Εφιάλτη της Περσεφόνης» του Χατζιδάκι με την Πόπη Φιρτινίδου στο πιάνο, εντυπωσιακά.

Η παράλληλη προβολή διαφανειών στην οθόνη, επιλεγμένων από την ίδια τη συγγραφέα, την Ευαγγελία Παπανίκου, παρέπεμπε διαρκώς  στην αρχαιοελληνική προέλευση του πυρήνα του παραμυθιού, καθώς η σωστή και ζεστή  φωνή της Σοφίας Παυλίδου διάβαζε το κείμενο, οδηγώντας το κοινό σε μια πολύ όμορφη τελική αίσθηση.

Μια δροσερή βραδιά, όπου πρωταγωνιστές ήταν οι μικροί μαθητές, οι νότες του πιάνου και η γοητεία του παραμυθιού…