Αθήνα: Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλη / Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου – Μουσικοθεατρική παράσταση (Σκηνοθεσία – Διεύθυνση: Χρήστος Σάλτας)

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου (θέατρο Ολύμπια)

Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλη

 ‘Μαουτχάουζεν’ & ‘Μεγάλο μας τσίρκο’

(Μουσικοθεατρική παράσταση) (διάρκεια παράστασης: 1.30’)

(Σκηνοθεσία- Διεύθυνση: Χρήστος Σάλτας)

Ο Καμπανέλης σήμερα!

    Μια ανατρεπτική  παράσταση που καταδεικνύει τον διαχρονικό εκφυλισμό, πλην ελαχίστων φωτεινών περιόδων του Ελληνικού κράτους, απ την εποχή των κοτσαμπά-σηδων και την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη μέχρι τα σημερινά Τέμπη.

    Το ‘Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλη’ σε διασκευή του Χρήστου Σάλτα συνίσταται στην παρουσίαση των δύο μεγάλων του έργων ‘Μαουτχάουζεν’ (μουσική Μ. Θεοδωράκη) και ‘ Το μεγάλο μας τσίρκο’ (μουσική Σταύρου Ξαρχάκου), με τη ματιά του σημερινού Έλληνα.

   Ο Καμπανέλης όντας κρατούμενος  για 2 ολόκληρα χρόνια, απ τους Γερμανούς, στο στρα-τόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν σκιαγραφεί με 4 βιωματικά ποιήματα (‘Άσμα ασμάτων’, ‘Αντώνης’, ‘Δραπέτης’ και ‘Όταν τελειώσει ο πόλεμος’ ) μία πτυχή των όσων έζησε ο ίδιος εκεί μέσα. Τα ποιήματα αυτά μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης με μοναδικό τρόπο, έτσι ώστε το μουσικό αυτό έργο (‘Μαουτχάουζεν’) να αναγορευθεί  ως το ”σημαντι-κότερο που γράφτηκε ποτέ για το Ολοκαύτωμα”.  

     Το ‘Μαουτχάουζεν’ καθώς και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκείνης της φριχτής περι-όδου, θα πρέπει να τα θυμούνται όλοι οι λαοί του κόσμου και  ειδικότερα αυτοί που τα υπέστη-σαν μαρτυρικότερα. Δυστυχώς όμως, τα σημερινά γεγονότα  μας δείχνουν πως ο άνθρωπος ξε-χνά πολύ γρήγορα. Έτσι η παρουσίασή του συγκεκριμένου αυτού έργου αποτελεί επιταγή των καιρών, ώστε η θύμηση των δεινών του φασισμού και του πολέμου να παραμένει πάντα ανε-ξίτηλη μέσα μας.

     Όσον αφορά δε, το δεύτερο έργο του Καμπανέλη, ‘το μεγάλο μας τσίρκο’ που παρουσιά-ζεται, αυτό ως γνωστόν περιγράφει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τα σημαντικότερα γεγονότα της νεώτερης ιστορίας μας, απ το 1821 και μετέπειτα. Το ‘μεγάλο μας τσίρκο’ όμως κατά την άπο-ψη του σκηνοθέτη της παράστασης, συνεχίζει να ‘παίζει’ και σήμερα, αφού ο δράκος της δια-πλοκής και της αναξιοκρατίας είναι ακόμα εδώ….

    Ακούγονται τα τραγούδια: Άσμα ασμάτων, Αντώνης, Δραπέτης, Άμα τελειώσει ο πόλεμος,

Λαέ μην σκύψεις το κεφάλι, Φίλοι κι αδέλφια, Ξεριζωμός, Όλυμπος (παραδοσιακό κλέφτικο) Στα περβόλια, Το απομεσήμερο, Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, οι Γερανοί (Ρώσικο – μετάφραση Γ. Ρίτσου), Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναδείς, Στο καφενείον η Ελλάς (Γ. Μαρκόπουλος), Προσκύνημα (Ορέστη απ το Βόλο Μαρία απ τη Σπάρτη).

Τραγουδούν: Βασίλης Λέκκας – Νίκος Φαρμάκης – Γιώργος Τζιουβάρας – Σταματία Κολωνιάρη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μιχάλης Μητρούσης – Όλγα Πολίτου – Γιώργος Τσαρδούνης – Δημήτρης Παπαθανα-σίου  –  Σταματία Φέρλια – Μαρία Τσιαμπέρα – Καίτη Μαμούρη – Μ, Μεταξιώτη – Ε. Σαρακατσιάνου

Ορχήστρα: Χρήστος Βιδινιώτης (Μπουζούκι)- Μάριος Σάλτας (κιθάρα)- Δ. Σιδέρης (πλήκτρα) – Χρήστος Σάλτας (κλασική κιθάρα)- Γιάννης Πλαγιανάκος (κόντρα μπάσο) – Φανή Χαλατσογιάννη (Σαντούρι)

Σκηνικά-κουστούμια: Εμίλ Αβακιάν – Τ. Μυτιληναίος – Χρ. Λαλουμίχος

Χορογραφίες: Κώστας Κολωνιάρης-Ηλίας Σάλτας

Ηχητικά εφε – φώτα: Βασίλης Γερολιόλιος

Συμμετέχει η 50μελής μικτή χορωδία του ‘Ιδρύματος Σακελλαρίδη’

Παρουσίαση: Μήνα Μητρούλα – Μεταξία Τσιαργαλή

Βασίλης Λέκκας

Στις 2 Απριλίου του 1980 ο Βασίλης Λέκκας τραγουδάει υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, σε απευθείας μετάδοση από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και το ταξίδι από νότα σε νότα αρχίζει…

Με αυτό το ταξίδι στη μουσική συνάντησε και συναντήθηκε με όλο τον κόσμο. Η ελληνική του μουσική δεν χρειάστηκε μετάφραση σε κανένα μέρος του πλανήτη.

«…Ήσουν μια χώρα που την έκανα πατρίδα μου…»

Τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο μεταφέρει σε όλο τον κόσμο, με λυρικό και επαναστατικό τρόπο μέσα από την εκρηκτική του ερμηνεία.

«Νεότερο Ζορμπά» τον αποκάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Πάντα όρθιος με στόχο την μετάδοση για τον οικουμενικό ρόλο του λόγου και της ελληνικής μουσικής, όπως τον διδάχτηκε μέσα από τις κορυφαίες συνεργασίες του με συνθέτες και ποιητές που πλάθουν την νεότερη μυθολογία του τόπου μας.

Όλα αυτά καθορίζουν τις επιλογές του, και από πολύ νωρίς στο ξεκίνημα της πορείας του ο Βασίλης Λέκκας σηματοδοτεί με την παρουσία του ένα καλλιτεχνικό κάδρο άλλου ήθους και ύφους.

Υπάρχουν τραγουδιστές, ερμηνευτές, αοιδοί, σταρ και υπάρχει και ο Βασίλης Λέκκας. Ο Λέκκας δεν τραγουδά, δεν ερμηνεύει, δεν γοητεύει, δεν είναι σταρ. Ο Λέκκας παραδίνεται στο τραγούδι, ανοίγει διάπλατα την ψυχή του και αφήνει το τραγούδι να την κατακτήσει, να την καταλάβει, να την κυριεύσει. Αυτό το θρίαμβο του τραγουδιού απολαμβάνουμε εμείς οι ακροατές. Ο Λέκκας δεν κρατά τίποτε δικό του, δεν υπάρχει καν. Ο Λέκκας είναι το τραγούδι

        Χρήστος Σάλτας

       Έχει σκηνοθετήσει την όπερα ‘ο κουρέας της Σεβίλλης, τη λαϊκή όπερα ‘ το τραγούδι του νεκρού αδελφού (φεστιβάλ Μόσχας), την οπερέτα ‘Βαφτιστικός’(Θ. Σακελλαρίδη), τον Ζορμπά του Καζαντζάκη, το μιούζικαλ ‘Μάμα μία’ την ‘Σταχτοπούτα’ του Μότσαρτ κ.α

       Ανώτατες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Σιένας  (Ιταλία), καθώς επίσης διεύθυνση ορχήστρας με τον Dimitri Dimitrof (Σαν Μαρίνο και Φιλιππούπολη) και Κάρολο Τρικολίδη.

      Διπλωματούχος Κιθάρας και Ανωτέρων θεωρητικών (Σύνθεση, Φυγή, Αντίστιξη, Αρμονία, Ενοργάνω-ση).

    Έχει διευθύνει τις συμφωνικές ορχήστρες:  Πανεπιστημίου  Αθηνών – Μαρσύας (Ουγγαρία), Φιλιππούπο-λης – Σλήβεν –  Χάσκοβο –  Μπουργκάς (Βουλγαρία), ανεβάζοντας πολλά συμφωνικά έργα ( 3η  συμφωνία του  L. Beethoven, την Ιταλική  συμφωνία του Felix Mendelson, τις όπερες  ‘δον Τζιοβάνι’, ‘ο κουρέας της Σεβίλ-λης’, την λαϊκή όπερα “το τραγούδι  του νεκρού αδελφού” ( Μ. Θεοδωράκη ), το μπαλέτο ‘Ζορμπάς’ ( Μ. Θεοδωράκη ) στη συμφωνική του μορφή κ.α.  

    Ως σολίστ κιθάρας έχει συμπράξει με τις πιο γνωστές συμφωνικές ορχήστρες σε διάφορες χώρες της Ευρώ-πης (Ιταλία, Σουηδία, Ελβετία, Σερβία, Τσεχία, Ουγγαρία ) καθώς επίσης  και πάρα πολλές εμφανίσεις  σε ατομικά ρεσιτάλ.  Έχει συνεργαστεί  με τους  Μίκη  Θεοδωράκη,  Γιάννη Μαρκόπουλο, Μανώλη  Μητσιά, Βασίλη Λέκκα, Μάριο Φραγκούλη και πολλούς άλλους  διακεκριμένους καλλιτέχνες. Έχει ηχογραφήσει στην Ελληνική ( ΕΤ 1, ΕΤ3 ), Σουηδική, Ουγγρική, Σέρβικη και Τσέχικη κρατική τηλεόραση.

   Το 1995 προσκλήθηκε απ’ το  Πανεπιστήμιο  Αθηνών,  όπου συμμετείχε ως σολίστ κιθάρας (κοντσέρτο σε D  για ορχήστρα και κιθάρα του A. Vivaldi) συμπράττοντας με την συμφωνική ορχήστρα  ‘Marsyas’, σε σχετι-κό αφιέρωμα στην Ακαδημία  Αθηνών.

   Το 2006 ιδρύει το «Ίδρυμα Ιωάννη και Θεόφραστου Σακελλαρίδη» με τους Νίκο Αστρινίδη (πιανίστα και π. Διευθυντή της όπερας του Καϊρου ), Μιχάλη Μητρούση και τον συνθέτη Γιάννη Σακελλαρίδη (γιού του Θεόφραστου Σακελλαρίδη), συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του έργου των δύο μεγάλων μουσουρ-γών και ανεβάζοντας οπερέτες του Θεόφραστου Σακελλαρίδη σε πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας (Θες/νίκη, Κοζάνη, Καβάλα. Κέρκυρα, φεστιβάλ Αθηνών κ.α) και του εξωτερικού ( Αυστρία – Ιταλία) Α’ βραβείο φεστι-βάλ Σαν Ρέμο και Α’ βραβείο φεστιβάλ Μπάρι.

   Στο συνθετικό του έργο περιλαμβάνονται  4 σουίτες, 2 συμφωνίες και 3 ορατόρια, στο δε συγγραφικό του έργο 6 βιβλία ανωτέρων θεωρητικών.

   Σπούδασε ακόμη, φυσικός και πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και  Master στα προηγμένα  συστήματα  ήχου και εικόνας του τμήματος ηλεκτρονικών υπολογιστών του Πολυτε-χνείου Θεσ/νίκης.

Ιάκωβος Καμπανέλλης

       Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου του 1921. Στα 13 του χρόνια, η οικογέ-νειά του μετακόμισε, στην Αθήνα, και το 1942 σε ηλικία 21 χρονών συνελήφθη από τους Γερμανούς οι οποίοι και τον μετέφεραν, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν. Το 1945 με την απελευθέρωση επέστρε-ψε στην Αθήνα.

    Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1950 με το έργο ‘Χορός πάνω στα στάχυα’. Ευρύτερα γνωστός όμως έγινε με τα επόμενα έργα του, που ανέβηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και το Εθνικό Θέατρο.

    Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης θεωρείται  απ τους μεγαλύτερους  Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, έργα του οποίου μεταφράστηκαν και παίχθηκαν σε περισσότερες από 30 χώρες σ όλο τον κόσμο.

    Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία και άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του.     

     Έγραψε τα σενάρια σε πολλές ταινίες- σταθμούς- του Ελληνικού κινηματογράφου  όπως “Στέλλα” του Μι-χάλη Κακογιάννη, “Δράκος” του Νίκου Κούνδουρου, “Η Αρπαγή της Περσεφόνης” του Γρηγόρη Γρηγορίου, “Το κανόνι και το αηδόνι” σε δική του σκηνοθεσία και άλλα.

     Αξιοσημείωτη είναι ακόμη και η επίδοση του πάνω  στη στιχουργία. Το “Παραμύθι χωρίς όνομα” του Μά-νου Χατζιδάκι, το “Μαουτχάουζεν” του Μίκη Θεοδωράκη, το “Μεγάλο μας Τσίρκο” του Σταύρου Ξαρχάκου και άλλα σημαντικά έργα της ελληνικής μουσικής φέρουν την υπογραφή του.

     Έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαρτίου 2011, σε ηλικία 89 ετών.

–

Φαρέτρα