Άρθρα Βιβλίο Πολιτισμός

Γιώργης Έξαρχος – Βιβλιοφιλικά ταξίδια: Ελένη Κεκροπούλου “Η ποδηλάτισσα του Πράτερ” & “Το Σταυροδρόμι των Ρωμιών της Πόλης”

Ως τεχνολογικά αναλφάβητος –και αρνούμενος να γίνω υποχείριος της τεχνολογίας– είναι η τρίτη φορά που χάλασε ο Η/Υ-μου και έχασα σειρά αρχείων μου και μελετών μου!… Βαρύ το τίμημα, για πάνω από δυο μήνες τώρα, εμού του απλού χειριστή (της σύγχρονης… γραφομηχανής…), μιας και οι άλλες χρήσεις του «εργαλείου» μου είναι σχεδό εκ του περισσού και αχρείαστες!…

Έτσι, λοιπόν, ξανά-μανά στα «Βιβλιοφιλικά Ταξίδια» μας, σε δυο ωραία ιστορικά μυθιστορήματα, ενδιαφέροντα για όσους θέλουν να γνωρίσουν τους οικουμενικούς Έλληνες του παρελθόντος, που ουδεμία σχέση είχαν με τους σημερινούς «αφέντες» του Ελλαδικού Γραικυλιστάν, που για το μόνο που νιάζονται είναι η ακόρεστη κερδοφορία και η μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Οι παλιοί   Έλληνες αστοί είχαν παιδεία, μόρφωση, οράματα, αλλά ζούσαν εκτός Ελλάδος, ως οικουμενικοί Έλληνες, και θαρρώ ότι μάλλον… δεν τους γνωρίζουμε! Αυτούς προσπαθεί να ζωντανέψει στα ιστορικά-βιογραφικά μυθιστορήματά της η Ελένη Κεκροπούλου, και το πράττει με τον πιο ουσιώδη και μεστό λόγο και τρόπο, στα βιβλία της, σεβόμενη τα αληθή γεγονότα και την πραγματική ιστορία των ανθρώπων» που εικονογραφεί τις «προσωπογραφίες» τους. Δεν γράφει ιστορία αλλά λογοτεχνία, όμως τα «παρένθετα πρόσωπα» της «μυθοπλασίας» της δεν αλλοιώνουν τα ιστορικά πρόσωπα που με την πέννα της αναδεικνύει και τα φέρνει «ζωντανά» μπρος τα μάτια μας.

Πριν μιλήσω για δυο σπουδαία βιβλία της συγγραφέως, λέω να καταθέσω κάποιες σκέψεις για το «σύγχρονο ελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα», με βάση τουλάχιστον ορισμένα πρόσφατα εκδοθέντα και που απόλαυσαν διθυραμβικών κριτικών, τόσο για το θέμα τους όσο και για την γραφή τους και τα μηνύματά τους. – Επαυξάνω κι εγώ την στέρεα και δόκιμη γραφή τους! Όμως;…

Όμως, θεωρώ ανεπίτρεπτο να παραποιεί ο συγγραφέας με την «μυθοπλασία» του τα ιστορικά γεγονότα και να φέρνει στα «ιδεολογικά μέτρα» του γιγάντια και «μυθικά»» πρόσωπα σαν αυτά του Καραϊσκάκη, του Οδυσσέα Ανδρούτου, των πρωταγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφύλιου! Η μυθοπλασία και η λογοτεχνική και ποιητική αδεία «εξέλιξη του μύθου» δεν μπορεί να αποβαίνει σε βάρος της ιστορικής αλήθειας. Επιπρόσθετα, όταν τα γεγονότα εκτυλίσσονται στον χρόνο λαμβάνουν χώρα και στον… χώρο! Μόνον που ο χώρος στον παρελθόντα χρόνο δεν είχε τα… χαρακτηριστικά που σήμερα «εμφανίζει». Υπ’ αυτήν την έννοια η γεωγραφική εξέλιξη των… γεγονότων στα περισσότερα από τα ιστορικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, η γεωγραφία είχε χαρακτηριστικά του σήμερα και όχι του καιρού που «λαμβάνουν χώρα» τα ιστορούμενα ή μυθιστορούμενα «γεγονότα».

Και για να γίνω κατανοητός, αναφέρω ένα παράδειγμα: Προ του 1960 για να πήγαινες από Λάρισα στην Κατερίνη (και αντίστροφα), δεν περνούσες από τα Τέμπη, γιατί δεν μπορούσες να περάσεις καθότι δεν υπήρχε δρόμος, αλλά μέσω Τυρνάβου, Ελασσόνας και τα δεβένια του Ολύμπου πλάι στο Βλαχολίβαδο!

Προ του 1900, και σχεδόν μέχρι το 1950, μεταξύ Λάρισας – Βελεστίνου – Αγυιάς – Κίσαβου και ΒΙΠΕ Λάρισας υπήρχαν δύο λίμνες σχεδόν ενωμένες τον χειμώνα, η Βοιβηίς (Κάρλα) και η Νεσσωνίς (Καρατσαΐρι), και δεν μπορείς να βάζεις σε αυτόν τον χώρο να εκτυλίσσονται γεγονότα προ αυτών των χρονολογιών, έχοντας ως δεδομένο το σημερινό ανάγλυφο του τοπίου.

Μην πείτε «ψιλά γράμματα». Δεν είναι όλοι οι αναγνώστες… Αμερικανάκια!

Η Ελένη Κεκροπούλου δεν κάνει τέτοια «λάθη». Ο ιστορικός χώρος και ο ιστορικός χρόνος, όπως και η ιστορική αλήθεια για τα πρόσωπα τα οποία με μαεστρία μυθιστορηματικά «βιογραφεί» και δίνει με συναρπαστικό τρόπο τις πτυχές της ζωής τους, τελούν υπό απόλυτο σεβασμό, και μέσα από την πλοκή και την δράση των προσώπων αρχίζουμε να κατανοούμε τον τρόπο συγκρότησης της Ελληνικής αστικής τάξης, δυστυχώς στην αλλοδαπή και όχι εντός των «εθνικών ορίων», με συνέπεια την δημιουργία του κοσμοπολίτη Έλληνα. Του Έλληνα της Οικουμένης που θεράπευε τον Ερμή ως έμπορο και λόγιο, και που είχε οράματα και ιδανικά, και όχι αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα το «ελληνικό κεφάλαιο», που συμπυκνώνεται στις λέξεις «κονόμα» και «αρπαχτή».

Να πούμε, λοιπόν, λίγα λόγια για δύο βιβλία της καλής συγγραφέως:

«Ελένη Κεκροπούλου, Η ποδηλάτισσα του Πράτερ. Ιστορικό Μυθιστόρημα. Εκδ. Ωκεανός, ΑΘΉΝΑ, Ιανουάριος 2024. Σελίδες: 464. Σχήμα 20,5×14».

◾Το μυθιστόρημα αφορά στην πλούσια και περήφανη Πολίτισσα Ελένη Μπαλτατζή κόρη και κληρονόμο του Χιώτη Ρωμιού Θεόδωρου Μπαλτατζή, η οποία είναι η ηρωίδα αυτού του μυθιστορήματος της Ελένης Κεκροπούλου.

Η οικογένεια Μπαλτατζή, εκ Χίου ορμώμενη, είχε μέλη που διακρίθηκαν στο εμπόριο, στον τραπεζικό τομέα, στις τέχνες και στην πολιτική, στην διασπορά, με κλάδους εδραιωμένους σε εμπορικές μεγαλουπόλεις: την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, την Οδησσό, την Μασσαλία, το Παρίσι, το Λονδίνο, τις ΗΠΑ, την Αθήνα, και αλλού. Κοσμοπολίτικη, λοιπόν, επιχειρηματική οικογένεια, που τα μέλη της διέπρεψαν στην Κωνσταντινούπολη και στην Ευρώπη κατά τον 19ο αιώνα.

Η μεγάλη κόρη του Θεόδωρου Μπαλτατζή –μεγαλοτραπεζίτη και συμβούλου του Οθωμανού σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α’–, η Ελένη, υπήρξε πολύφερνη νύφη της ΚΠολης, και σε ηλικία 17 ετών παντρεύεται τον κηδεμόνα της, τον Αυστριακό πρέσβη Άλμπιν Βετσέρα. Έτσι βρέθηκε από την θερμή Πόλη των Ρωμιών και των Λαών της Ανατολής, στο παγερό παλάτι της στην Βιέννη, σε χώρο όπου παρήλαυνε η πολιτική και επιχειρηματική «αφρόκρεμα» της Αυστρο-Ουγγαρίας και τα μέλη της τάξης της αριστοκρατίας, ζώντας στην απόλυτη χλιδή. Ο λαμπρός βίος της πήρε άλλη τροπή μετά τον αδιέξοδο και τραγικό έρωτας της κόρης της με τον πρίγκιπα διάδοχο του αυστροουγγρικού θρόνου

Η συναρπαστική και παραμυθένια, ζωή της Ελένης κατέληξε σε τραγωδία…

Η κόρη της Μαρία Βετσέρα, υπήρξε ανήλικη ερωμένη του πρίγκιπα Ροδόλφου των Αψβούργων. Ο 30χρονος Ροδόλφος, μοναχογιός της Ελισάβετ, της γνωστής ως πριγκίπισσα Σίσσυ και του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ Α’ των Αψβούργων, γνώρισε την Μαρία, κόρη του αυστριακού διπλωμάτη Άλμπιν φον Βετσέρα και της Ελένης Μπαλτατζή.

«Ο Ροδόλφος, πνευματικά και ψυχικά συγχυσμένος από την πολλών ετών χειραγώγηση εκ μέρους του πατέρα του, από τον άθλιο γάμο που τον βάραινε, από την έκλυτη ζωή που έκανε για να λησμονεί τα αδιέξοδά του, από την ανίατη αρρώστιά του που τον έκανε συχνά να παραλογίζεται, από τα φάρμακα, το αλκοόλ και την κοκαΐνη που ήταν απαραίτητα συστατικά της καθημερινής του ζωής, το βράδυ της 29ης Ιανουαρίου, ανέπτυξε το σενάριο της διπλής αυτοκτονίας στην αθώα ερωτευμένη Μαρία, ύστερα από δυο μέρες που τις πέρασαν μαζί κάνοντας έρωτα, πίνοντας σαμπάνια και τρώγοντας την αμβροσία εδεσμάτων που τους ετοίμαζε ο σεφ του Μάγερλινγκ

Στις 30 Ιανουαρίου του 1889, τα ξημερώματα, ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί κι ο θάνατος πήρε τους δύο εραστές στον κόσμο του επέκεινα και στην μυθολογία των θρύλων.. Ο διάδοχος Ροδόλφου των Αψβούργων και η νεαρή ερωμένη του βαρόνη Μαρία Βετσέρα, αυτοκτόνησαν στο αυτοκρατορικό κυνηγετικό περίπτερο στο Μάγερλινγκ!

Το γεγονός έδωσε ευκαιρία σε μυθοπλασίες και εμπνεύσεις εμπνεύσει για μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, κινηματογραφικές, με εξαίρετους ηθοποιούς να ενσαρκώνουν τους ρόλους του τραγικού ζευγαριού. (Κατρίν Ντενέβ και ο Ομάρ Σαρίφ στο φιλμ «Μάγερλινγκ» του Τέρενς Γιανγκ, το 1968).

Η Ελένη Κεκροπούλου έχει μια άλλου είδους θέαση των πραγμάτων, και μετά από συστηματική αναζήτηση όλων των ψηφίδων τούτης της «υπόθεσης», από τις έγκυρες πηγές της, δομεί την εν πολλοίς άγνωστη ιστορία της οικογένειας Μπαλτατζή και ειδικότερα της Πολίτισσας Ελένης, που στα 17 βρέθηκε στην Βιέννη σε αναγκαστικό γάμο με τον κηδεμόνα της, Άλμπιν Βετσέρα, πρέσβη της Αυστρίας στην Πόλη.

Το 1870 ζει πια στην Βιέννη, ανάμεσα σε αριστοκράτες, πλούσιους και ισχυρούς, διάγοντας μαζί τους βίο τρυφηλό., και πολλάκις ακόλαστο και αιμομικτικό. Γίνεται βαρόνη, απολαμβάνει την χλιδή των κοσμική ζωή της κοινωνικής τάξης στην οπο΄’ια ανήκε, με κρυφούς έρωτες, και βιώνοντας απενοχοποιημένα, πάθη και κρυφούς έρωτες. Μετά την αυτοκράτειρα Σίσσυ είναι η πιο κομψή Βιεννέζα, και στην οικία της –στο παλάτι των Βετσέρα, η κοσμική ζωή και οι δεξιώσεις δεν έχουν τελειωμό.

Η Ελένη Μπαλτατζή και τα αδέλφια της κάνουν πετυχημένους γάμους με πρόσωπα της ευγενούς τάξης, αποκτούν τίτλους ευγενείας, συμμετέχουν δραστήρια στην κοσμική και επιχειρηματική ζωή της Βιέννης. Ο ξαφνικός έρωτας της μικρής Μαρίας, όμως, για τον πρίγκιπα διάδοχο Ροδόλφο, τους χαλάει όλα τα σχέδια για την παραπέρα κοινωνική και οικονομική τους άνοδο.

Η αυτοκτονία της κόρης βάζει τέρμα και στην παραμυθένια ζωή της μάνας της, της Ελένης Μπαλτατζή-Βετσέρα. Μένει μόνη! «Στο πένθος δεν σε παρηγορεί ο λόγος κι η συμπόνια κανενός. Είσαι ολομόναχος σ’ αυτό το κενό της ζωής με την αίσθηση της ασφυξίας

Η Ελένη Κεκροπούλου τιθάσευσε με μαεστρία το «υλικό» των ιστορικών πηγών της, και κατόρθωσε με μια  συγκινητική αφήγηση να πυρκτώσει το παρελθόν και να ο κρατήσει σαν αναμμένη δάδα, για μια από τις πιο διάσημεςς ελληνίδες της Βιέννης του 19ου αιώνα από, στην πόλη που οι οικονομικά ανθούντες «Γραικοί τε και Βλάχοι» του Ελληνισμού ήταν οι κυρίαρχοι της άνθησης της αστικής τάξης στις χώρες της Μεσευρώπης, και κυρίως στην Αυστρο-Ουγγαρία.

Η ανάγνωση του έργου είναι απολαυστική, με την ιστορική αξιοπιστία δεδομένη καθότι οφείλεται σε βαθιά μελέτη και γνώση των πηγών και σε λεπτομερειακή αναφορά στα πεπραγμένα αληθινών ιστορικών προσώπων με βάση πραγματικά γεγονότα, και γεφυροποιό μυθοπλασία, προς αποκάλυψη του αληθινού.

Τον ξεχασμένο οικουμενικό ελληνισμό, έξω από σοβινισμούς και εθνικιστικές κορώνες, η Ελένη Κεκροπούλου τον ανασταίνει, του δίνει σάρκα και οστά, και τις πραγματικές και ουσιαστικές διαστάσεις του, χωρίς ωραιοποιήσεις, αφήνοντας και μια χαρμολύπη, για το πώς άλλαξαν κατόπιν τα πράγματα  και το πώς εξελίχθηκαν στην μαϊμουδίτσα Γραικία των τιποτόφρονων του σήμερα.

Η γλώσσα γραφής ρέει νεράκι κελαριστο, πολλάκις και με χρήση ιδιωματισμών (που τους εξηγεί),  ενώ πλούσιο υλικό φωτογραφιών κοσμεί την έκδοση!

Φαίνεται πως η Ελένη Κεκροπούλου κατέχει καλά την τέχνη να μας κάνει οικεία πρόσωπα του παρελθόντος, δίνοντας σε αυτά πνοή και διαχρονική ζωντάνια. Και πρόκειται για πρόσωπα που κοσμούν την πινακοθήκη του οικουμενικού ελληνισμού.

«Ελένη Κεκροπούλου, Το Σταυροδρόμι των Ρωμιών της Πόλης. Ιστορικό Μυθιστόρημα. Εκδ. Ωκεανός, ΑΘΉΝΑ, Ιανουάριος 2022. Σελίδες: 688. Σχήμα 21×14».

◾ (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου): «Εκεί, στο Σταυροδρόμι, το Πέραν της Πόλης, οι Ρωμιοί έχτισαν έναν κόσμο δικό τους, κόσμο λαμπρό, μυθικό. Με τον πλούτο και την οξύνοιά τους κίνησαν τα νήματα μιας ολόκληρης Αυτοκρατορίας, διαμορφώνοντας το παρόν και το μέλλον της. Ό,τι είναι σήμερα η Τουρκία, το οφείλει σ’ αυτούς, τους μεγιστάνες της Ανατολής. Στους Ζαρίφηδες, στους Μπαλτατζήδες, στους Ράλληδες… Ακόμη κι εκείνος ο δαιμόνιος Χιώτης, ο Ανδρέας Συγγρός, έφθασε να κρατάει στα χέρια του το μέλλον της οθωμανικής οικονομίας

Το μιθιστόρημα αυτό προηγείται ως έκδοση από το προηγουμένως παρουσιασθέν. Όμως, η ανάγνωση και των δύο θεωρείται αναγκαία, για την πλήρη κατανόηση του «αστικού φαινομένου» στους Έλληνες, του πώς και του γιατί «έλαβε χώραν» εκτός των ορίων του σύγχρονου «κρατικού μοεφώματος» – της GREECE των Ευρωπαίων!

Σε αυτό της το μθιστόρημα η Ελένη Κεκροπούλου αποκαλύπτει έναν «μυθικό κόσμο» Ελλήνων, που σήμερα έχουν μείνει μόνο τα «μαγικά» τους ονόματα, σε σχολεία και οδούς, άιντε και καμιά προτομή τους κάπου ξεχασμένη για να ουρούν οι σκύλοι των σύγχρονων φιλόζωων (ή ζωόφιλων), προς δόξαν της αφασίας.

Το να ζεις στην Κωνσταντινούπολης και να κρατάς στα χέρια σου το εμπόριο, την οικονομία, την ναυτιλία, το τραπεζικό σύστημα, κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, με το προνόμιο να ανήκεις στην πάνω τάξη του Οθωμανικού κράτους, το ονομάζεις … ραγιά, ραγιαδισμό ή κάπως αλλιώς; Το ονομάζεις: Ρωμιός της Πόλης!

◾Όλα ξεκίνησαν από την καταστροφή της Χίου το 1822! Όσοι γλύτωσαν από την σφαγή και τον όλεθρο βρέθηκαν στην Σύρο και στην Κωνσταντινούπολη, και άλλοι σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στην Ρωσία. Κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους, να στήσουν επιχειρήσεις και να δημιουργήσουν περιουσίες, σε κλειστό κύκλο Χιωτών, στην βάση της αλληλοβοήθειας, της στήριξης των νέων ανθρώπων, στην φερεγγυότητα των υνεργατών, και στην εμπιστοσύνη στην «μπέσα», στον λόγο που είχε ισχύ συμβολαίου τιμής.

Επιχειρήσεις και δραστηριότητες αυτών των Χιωτών μα και άλλων, τα ένωναν σε Ανατολή και Δύση τα δικά τους  ιστιοφόρα πλοία που μετέφεραν τα αγαθά στις αγορές. Η σκληρή δουλειά δημιουργεί κεφάλαια και όλες οι εργασίες αποτελούν αδιάσπαστη αλυσίδα κρίκων, μιας αδελφότητας που διψάει για πρόοδο και… κέρδη. Σε αυτό τοπαιχνίδι… παίζουν και οι γυναίκες! Γάμοι, προίκες, συνοικέσια, έρωτες, συνεταιρισμοί, κοινωνικές αναρρηχήσεις…

«Ο γάμος άλλωστε δεν ήταν υπόθεση έρωτα αλλά καλής καταγωγής, κοινωνικής κατάστασης και εμπορικής συναλλαγής, όπερ μεταφραζόταν σε καλή προίκα».

Στο «κόλπο» αυτό και οι χήρες, με ζωή χαρισάμενη, από σύζυγο σε εραστή.

Και σμίγουν δουλευτάρηδες Ηπειρώτες και εργατικοί Χιώτες, με άλλους «ξύπνιους» Ρωμιούς, για να γίνουν τα οικονομικά αφεντικά της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σεβαστά πρόσωπα στον κόσμο των κεφαλαιοκρατών της Δύσης, σε Αγγλία, Γαλλία και αλλού.

Παρελαύνουν με τον «βίο και την πολιτεία» τους:

Ο Ηπειρώτης έμπορος Δημήτριος Ζαφειρόπουλος, έμπορος σιτηρών και μεταξωτών, οπαδός του δόγματος: «Όπου τα γρόσια κι η πατρίς»!

Ο Γεώργιος Ζαρίφης, μορφωμένος, γραμματεύς επί Καποδίστρια, επέστρεψε στην Πόλη, μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη.

Ο Αλέξανδρος Κωνσταντίνος Ιωνίδης (1810-1890), με σύζυγο Ευτέρπη, αδελφή του Κων/νου Σγούτα, μεγαλέμπορου υφασμάτων στο Μάντσεστερ.

Ο Αβραάμ Σαλομόν Καμόντο, σημαντικός τραπεζίτης της Κων/πολης και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι έμποροι και τραπεζίτες Εμμανουήλ και Θεόδωρος Μπαλτατζής.

Ο Τομαζής (Θωμάς) Ράλλης, μεγαλέμπορος της Πόλης.

Οι αλλόφυλοι Ρότσιλντ και Στράτφορντ Κάνινγκ, με την δικιά τους παρουσία και τον δικό τους ρόλο στα ευρωπαϊκά και διεθνή οικονομικά πράγματα, με σχέσεις και αντιθέσεις με όλους αυτούς τους δαιμόνιους Ρωμιούς..

Παράλληλες ή αντιτιθέμενες ζωές ανθρωώπων που την μια είναι φτωχοί την άλλη είναι πλούσιοι, την μια είναι μαικήνες την άλλη μεροκαματιάρηδες, σε μια αέναη διαπάλη και ανταγωνισμό στην Πόλη και στην Ευρώπη:

«Ο παραβατικός υπόκοσμος -κλέφτες, ληστές, φονιάδες, παραχαράκτες- κρυμμένος σε λαβυρινθώδεις γειτονιές… δρούσε παράλληλα με τον διαβιωτικό αγώνα των πολλών κοινωνικών διαστρωματώσεων της Πόλης».

Καταλυτική παρουσία, αυτή του Ανδρέα Συγγρού (1830-1899), του οποίου ο… μυθιστορηματικός βίος δίνεται… μυθιστορηματικά και εξαίσια.

688 σελίδες σε ένα μαγευτικό ταξίδι από την πέννα της Ελένης Κεκροπούλου, με τεκμηρίωση, αναδεικνύει τον διαπρέποντα οικουμενικό ελληνισμό του 19ου αιώνα στις λεγόμενες ελληνικές παροικίες, ονειρευόμενο έναν αστικό κόσμο αλλιώτικο, από την μικροαστική «πλέμπα» του καιρού μας, όπως μεταμόρφωσε το σύστημα του καιρού μας τους εργάτες και τους αγρότες με την βίαιη αστικοποίησή τους.

Η συγγραφέας κι εδώ δείχνει τον σεβασμό της στην ιστορική αλλήθεια των προσώπων, με την μυθοπλασία της να κεντά σε ευρήματα για την εξέλιξη του μύθου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Η Ελένη Κεκροπούλου γεννήθηκε στον Ζυγό της Καβάλας, αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε στο ΕΚΠΑ πολιτικές επιστήμες και νομικά, καθώς και ξένες γλώσσες. Εργάζεται στον εκδοτικό χώρο εδώ και 40 χρόνια ως μεταφράστρια, επιμελήτρια, εκδότρια και συγγραφέας. -Το συγγρα-φικό της έργο: Παιδικά: • Πες μου, μπαμπά, μια ιστορία, σε παρακαλώ (ιστορίες του Αισώπου για μικρά παιδιά μεταφρασμένες από το πρωτότυπο, με εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου). -Ιστορικά Μυθιστορήματα: • Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Καπετάνισσα • Αγγέλικα η Μαντενούτα • Σαν τα Κυνηγημένα Αγρίμια Δηλώνει μαθήτρια διά βίου, διαβάζει ακατάπαυστα τα πάντα, αλλά κυρίως τους μεγάλους Έλληνες κλασικούς και εστιάζει στη μελέτη της Iστορίας, ελληνικής και ευρωπαϊκής. Αγαπά την κλασική μουσική, την όπερα, το θέατρο, την τζαζ, το Τρίτο Πρόγραμμα, την ατμόσφαιρα των μουσείων, τους αρχαιολογικούς χώρους και τους μεγάλους περιπάτους. Είναι παντρεμένη εδώ και 35 χρόνια με τον Γιάννη Χαραλαμπάκο, σύντροφο και συναγωνιστή στη ζωή, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά.

banner-article

Ροη ειδήσεων