Πολιτισμός
Νυχτερινός απόπλους: “Μάνα μου και παναγιά” / Μ. Θεοδωρακης, Τ. Λειβαδιτης, Γ. Μπιθικώτσης | Λιτόχωρο “Θερινά Διονύσια”
———-
Ακόμη ένα τραγούδι του Μίκη που ακούγαμε αρχές δεκαετίας του ’60 στα “Θερινά Διονύσια”, τον κινηματογράφο των χιλίων θέσεων, στο Λιτόχωρο, στους πρόποδες του βουνού των θεών, με κήπο μπροστά από την οθόνη, ίσως έναν από τους καλύτερους θερινούς κινηματογράφους της Ελλάδας τότε.
Από εκεί μάθαμε τον απαγορευμένο από το κρατικό ραδιόφωνο Θεοδωράκη.
Ο Μπάρμπα Θεοφάνης Οικονόμου,ο ξεχωριστός άνθρωπος και αγωνιστής, ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου, πριν την προβολή, χωρίς να λογαριάζει αστυνομίες, και παρακρατικούς, που ασκούσαν τότε την τρομοκρατία έπαιζε καθημερινά απαγορευμένο Μίκη και μόνο Μίκη, χωρίς και ο ίδιος ίσως να γνωρίζει τότε το μέγεθος της μεγάλης προσφορά του, κυρίως προς τη νεολαία!
————
————————
“Μάνα μου και παναγιά”
Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή
της νύχτας το φεγγάρι
της μάνας μου ήσουν η ευχή
της Παναγιάς η χάρη
Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίνε τ’ άστρα κι η νυχτιά
κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά
Στον πυρετό ήσουνα δροσιά
κερί μες στο σκοτάδι
άστρο στην κοσμοχαλασιά
βασιλικός στον Άδη
