“Το Πολυτεχνείο δεν συμβιβάζεται, δεν υποκλίνεται, δεν συνθηκολογεί. Είναι όρθιο εδώ. ” γράφει ο Σπύρος Χαλβατζής

Σπύρος Χαλβατζής*

Το “Πολυτεχνείο” είναι εδώ, όρθιο και απρόσβλητο από τις υπονομευτικές επιθέσεις που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια, για να περιοριστεί η επίδρασή του, στη διαμόρφωση της συνείδησης της νέας γενιάς. Στέκει φωτεινός φάρος, φωτίζοντας τον δρόμο στη νέα γενιά των αγωνιστών, στις δυσκολίες και τα εμπόδια που ορθώνονται στο διάβα της.    

Δεν συμβιβάζεται, δεν υποκλίνεται, δεν συνθηκολογεί.

Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, με σεβασμό και συγκίνηση τιμά σήμερα την επέτειο των 46 χρόνων από την εξέγερση νεολαίας και λαού στο  Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973. Σαρανταέξη   χρόνια μετά, τα συνθήματα του Νοέμβρη που φλόγισαν τη νεολαία, τους εργαζόμενους όλο τον Ελληνικό λαό, παραμένουν ολοζώντανα και περιμένουν τη δικαίωσή τους. Το Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, είναι επίκαιρα όσο ποτέ.

Τότε, η στρατιωτική δικτατορία αφού κατάργησε τα αγωνιστικά συνδικάτα, τις άλλες μαζικές οργανώσεις, απαγόρευσε τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις και έκλεισε τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές στις εξορίες και τις φυλακές, έδωσε τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να ληστεύουν πιο σκληρά την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.  Μεγάλα τμήματα των εργαζομένων είδαν τα μεροκάματα και τις συντάξεις τους να μειώνονται. Είδαν το εισόδημά τους να κατρακυλά και να δυσκολεύονται να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Η χούντα εγκαθίδρυσε ένα αυταρχικό, αντιδραστικό, αντικομμουνιστικό καθεστώς, στηριζόμενη στη βία, στην τρομοκρατία, στα βασανιστήρια, στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στη λογοκρισία, στην απαγόρευση διακίνησης των ιδεών, στις διώξεις, φυλακίσεις και εκτοπίσεις των πολιτικών της αντιπάλων, πολιτών και στρατιωτικών.

Σήμερα, ύστερα από δέκα χρόνια κρίσης, με μνημόνια, με αντιλαϊκά μέτρα από όλες τις κυβερνήσεις της δεκαετίας, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι συνταξιούχοι, είδαν την δραματική μείωση των εισοδημάτων τους, την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης. Σήμερα για μεγάλο μέρος των εργαζομένων, πήγαν περίπατο το 5νθήμερο, το 8ωρο, οι Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας. Έχουμε ραγδαία αλλαγή, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, σχεδόν, παντού. Οι ευέλικτες μορφές εργασίας πλήττουν κυρίως τους νέο-προσλαμβανόμενους εργαζόμενους, ειδικότερα τους νέους και τις γυναίκες. Όσοι και όσες καταφέρνουν να βρουν δουλειά, με πενιχρούς μισθούς των 400 και 500 Ε το μήνα, τις πιο πολλές φορές χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού υποφέρουν.

–Η παιδεία ιδιωτικοποιείται και γίνεται πιο ακριβή για τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Υψώνονται νέοι φραγμοί στη μόρφωσή τους. Δυόμιση μήνες από τότε που άνοιξαν τα σχολειά και οι ελλείψεις σε δασκάλους και καθηγητές μετριούνται σε χιλιάδες. Το ΝΑΤΟ διεισδύει στα Πανεπιστήμια. Δίνει υποτροφίες για έρευνα για το συμφέρον του. Την ίδια τακτική ακολουθεί και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, ο ΣΕΒ. Θέλουν τα πανεπιστήμια να λειτουργούν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Αντί να έχουμε παιδεία, μόρφωση, έρευνα για το συμφέρον του λαού και της χώρας, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, έχουμε παιδεία στην υπηρεσία των κερδών των μονοπωλίων.

-Γίνεται προσπάθεια από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ να περιοριστούν κι άλλο δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων, της νεολαίας. Η αστική τάξη θέλει τους εργαζόμενους και τη νεολαία υπάκουους, υποταγμένους. Επιδιώκουν με πολλά μέσα να τσακίσουν το εργατικό κίνημα. Προετοιμάζουν νόμους για τον παραπέρα περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των σωματείων τους. Θέλουν να περιορίσουν δραστικά τις συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πορείες. Να προλάβουν τις διεργασίες που αναπτύσσονται στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα. Καταργούν το πανεπιστημιακό άσυλο και κηρύσσουν λοκ-αουτ στις σχολές. Για όλα αυτά εντείνουν την καταστολή. Παίρνουν συνεχώς περιοριστικά μέτρα.

Να είναι σίγουροι και η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι αντιδικτατορικοί αγωνιστές, δεν πρόκειται να σταυρώσουν τα χέρια. Θα αγωνιστούμε για να μην περάσουν αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα και περιορισμοί των δικαιωμάτων του λαού, της νεολαίας.

Και τότε και  τώρα τα θέματα εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.                     Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι: Η επέκταση, ενίσχυση και εκσυγχρονισμός των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε τη νέα Ελληνοαμερικάνικη συμφωνία, που είχε προετοιμαστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Έχουμε επέκταση της βάσης στη Σούδα, που είναι ορμητήριο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, στο Ιράκ και αλλού.  Νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη για ελικόπτερα, στα πλαίσια του ανταγωνισμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τη Ρωσία.  Νέα βάση στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας, πάλι για ελικόπτερα. Βάση στη Λάρισα για τα Ντρονς. Η βάση στον Άραξο φιλοξενεί, όπως έχει επανειλημμένα καταγγελθεί και πυρηνικά.

Ανατριχιαστική ήταν η δήλωση του ΥΠΕΘΑ υποδεχόμενος Αμερικανό στρατηγό, ότι: “Όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα θα ματώσει ο στρατός μας δίπλα στο στρατό των ΗΠΑ”. Όχι, ο λαός και η νεολαία μας, δεν θα γίνουν κρέας για τα ΑμερικανοΝΑΤΟϊκά κανόνια. Θεωρούμε ότι η ύπαρξη ξένων στρατιωτικών βάσεων στην πατρίδα μας, εκτός όλων των άλλων αποτελούν μαγνήτη ολέθρου σε μια ενδεχόμενη γενικευμένη σύρραξη. Σήμερα που οι επεμβάσεις του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ της Ε.Ε. στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα, συνεχίζουν και κλιμακώνονται, αυτοί οι κίνδυνοι για τη χώρα μας μεγαλώνουν δραματικά.

Η επιθετική στάση της αστικής τάξης της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, φέρνουν πιο κοντά αυτούς τους κινδύνους. Στην Κύπρο που η δικτατορία με το πραξικόπημά της τον Ιούλη του 1974, έδωσε πάτημα στην Τουρκία να εισβάλλει, να καταστρέψει, να δολοφονήσει Κύπριους αγωνιστές  και να κατέχει μέχρι σήμερα το 40% του νησιού.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, που εγκαταλείπουν τις χώρες τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον μακριά από τον πόλεμο και την ανέχεια που αυτός δημιούργησε στις πατρίδες τους.

Ο ΣΦΕΑ βγάζει συμπεράσματα από τον αντιδικτατορικό αγώνα του χτες, και ειδικά από τη κορυφαία αντιδικτατορική μαζική εξέγερση νεολαίας και λαού, το Νοέμβρη του 1973, για να δυναμώσει τον αγώνα του για το σήμερα και για το αύριο. Γι΄ αυτό καλούμε το λαό και τη νεολαία να συνεχίσουν πιο δραστήρια και αποφασιστικά, τον αγώνα τους σήμερα. Κόντρα στις δυσκολίες. Κόντρα στα εμπόδια, το συμβιβασμό και στην καταστολή.

Γιατί ο Νοέμβρης έδειξε ότι αυτό που φαίνονταν αδύνατο, έγινε πραγματικότητα όταν λαός και νεολαία αποφάσισαν και ξεπέρασαν το φόβο, την ηττοπάθεια, τη λογική του εφικτού, που καλλιεργούσαν οι δυνάμεις της δικτατορίας.   Όταν ο λαός θελήσει και το αποφασίσει όλα είναι εφικτά.

Γι΄ αυτό: Καταγγέλλουμε την Ελληνοαμερικάνικη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας.                                     Παλεύουμε να κλείσει η βάση της Σούδας και οι άλλες ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις.  Καμιά συμμετοχή των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ και εμπνέει τους ΑΓΩΝΕΣ μας.  Ο αγώνας συνεχίζεται για την διεκδίκηση και ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας.

Φωτογραφία: 902.gr

————————————-

*Ο Σπύρος Χαλβατζής είναι Πρόεδρος του ΣΦΕΑ (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974). Το κείμενο αποτέλεσε ομιλία του στην εκδήλωση στο Πολυτεχνείο για τα 46 χρόνια από την εξέγερση του 1973.