«…Επικρίνει τους επικριτάς, προβληματίζει τους κριτάς και ελευθερώνει τους θεατάς…» Μποστ «Μήδεια»
Η Μήδεια, όπου κι αν παίχτηκε, δεν αποτέλεσε σημείο τριβής, αμφισβήτησης ή προβληματισμού ως προς το περιεχόμενο, τους στόχους και την αισθητική της. Και ανέβηκε όχι μόνο από σκηνές επαγγελματικές ή ερασιτεχνικές ανά την Ελλάδα, αλλά και από σχολεία, που τη χάρηκαν πραγματικά. Γιατί «ο Μποστ ασχολείται με το μικροαστό Έλληνα της μεταπολεμικής εποχής και καυτηριάζει χαρακτηριστικά του, που τον κρατούν δέσμιο μιας πάσχουσας κοινωνικής και πολιτικής ζωής, όπως ο καθωσπρεπισμός, η ημιμάθεια…»
Τι συμβαίνει, λοιπόν, στη μικρή μας πόλη, όπου εν έτει 2018, η «Μήδεια» ανεβαίνει από το καταξιωμένο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της, συγκεκριμένα από την ερασιτεχνική Ομάδα Υποδομής του «Έκφραση Β’», κάνει δυο συνεχόμενες sold out παραστάσεις και, ενώ ανακοινώνεται μετά από τη μεγάλη επιτυχία της η τρίτη παράσταση για τις 17 Δεκεμβρίου και ξεκινά η προπώληση εισιτηρίων, ξαφνικά κόβεται;
Ο ενθουσιασμός του κόσμου αλλά και η χαρά μελών του Συμβουλίου του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, που ήταν παρόντα και έγιναν αποδέκτες αυτών των εκδηλώσεων στις δύο παραστάσεις, είναι πράγματα δεδομένα.
Γιατί, λοιπόν, το ΔΣ του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ανακοινώνει, μετά από μέρες, ότι η «Μήδεια» δε θα επαναληφθεί, και μάλιστα χωρίς κάποια στοιχειώδη αιτιολόγηση;
Βέβαια, στο κείμενο διαμαρτυρίας των παιδιών της Ομάδας «Έκφραση Β’» διαβάσαμε με έκπληξη μια πιθανή αιτιολόγηση της απόφασης, που διέρρευσε, όπως λέγεται, μέσω του τύπου και η οποία αναφέρεται σε εκφράσεις όπως: «κάποιοι ρόλοι δεν ταιριάζουν με το ύφος του ΔΗΠΕΘΕ» ή δεν ταιριάζουν στην «αισθητική» του.
Ακόμη κι αυτές οι θέσεις θα μπορούσαν να υποστηριχτούν από «τους επικριτάς» (κατά τον Μποστ), παρά την αντίθετη γνώμη των κριτών και κυρίως των θεατών (πάντα κατά τον Μποστ), και θα ήταν απόλυτα θεμιτό, αν εκφράζονταν επίσημα.
Γιατί όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο; Τι μεσολάβησε και ο ενθουσιασμός μελών του Συμβουλίου μετατράπηκε σε «ομόφωνη», όπως ακούστηκε, αρνητική απόφασή του;
Κάποιοι έγραψαν για λογοκρισία και πολλοί επιμένουν ακόμη πως έτσι είναι. Είναι δυνατόν να λογοκρίνεται ο Μποστ σε μια εποχή που τα σκουπίδια που μας πλασάρουν πολλά κανάλια της τηλεόρασης αλλά και επαγγελματικοί θίασοι, περιοδεύοντες και μη, αγγίζουν το όριο του εξευτελισμού της αισθητικής και της ηθικής;
Μήπως πρέπει να λογοκριθεί και ο Αριστοφάνης, που βέβαια κι αυτός έχει κακοποιηθεί τα τελευταία χρόνια από πολλούς θιάσους;
Εμείς δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η πορεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ μέχρι σήμερα υπήρξε λαμπρή και δεν συνάδει με τέτοιου είδους αντιλήψεις. Στηρίξαμε και στηρίζουμε την προσπάθειά του, κατανοούμε την αγωνία του να πράξει το καλύτερο, γιατί ο ρόλος μιας σκηνής, και ειδικά εκείνης που επωμίζεται το βάρος μιας πόλης, είναι πάνω απ’ όλα παιδευτικός, αλλά δεν κατανοούμε το τι συνέβη τις τελευταίες μέρες.
Δεχθήκαμε ως εφημερίδα πολλά τηλεφωνήματα, άλλα με έκπληξη, άλλα με οργή, στα οποία δεν μπορέσαμε να δώσουμε απαντήσεις, γιατί δεν είχαμε καμιά επίσημη πληροφόρηση.
Περιμέναμε απαντήσεις και τις περιμένουμε. Ένας φορέας, όπως το δικό μας πραγματικά πετυχημένο Δημοτικό Θέατρο, πέρα από την πολιτική που ασκεί στον πολιτισμό, πρέπει να διαφυλάσσει την άριστη σχέση με τους πολίτες της πόλης, χωρίς να αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων. Πρόκειται για παρεξήγηση;
